«شاد» را غمگین نکنیم

 وقتی اولین جلسه سال تحصیلی جدید در اپلیکیشن شاد برگزار شد، معلم درخواست ساده‌ای از ما «مادران» داشت، این‌که از فرزندان‌مان ویدئوهای کوتاهی تهیه کنیم که در آن، کتاب فارسی‌شان را به دست بگیرند و آغاز سال تحصیلی را به هم تبریک بگویند. کار راحتی به نظر می‌رسید، با خودم گفتم از دخترم می‌خواهم روپوش مدرسه را تنش کند، کنار یک گلدان که باصفاترین قسمت خانه‌مان هست بایستد، کتاب را در دست بگیرد و به زبان خودش آغاز سال تحصیلی را تبریک بگوید، اما مشکل از آن جایی شروع شد که اولین همکلاسی دخترم، ویدئوی خودش را در گروه فرستاد... دخترک، لباسی شبیه لباس عروس تن کرده بود، روی یک مبل مجلل، کنار یک میز پوشیده شده از انواع میوه‌ها و خوراکی‌ها نشسته بود و رو به رویش کیکی قرار داشت که روی آن نوشته بود: «آغاز سال تحصیلی 1400-1401 مبارک باد!». دخترک، با ادا و اطوار فراوان سال تحصیلی جدید را تبریک گفت و بعد، شمع روی کیک را فوت کرد.
     ویدئوهایی که دردسرساز شده است
دخترم تا آن ویدئو را دید، گفت: «ببین! مامان باباش براش جشن گرفتند، شما هم باید برای من جشن بگیرین.» گفتم: «نه عزیز من، همه که این کارها رو نمی‌کنند، حالا صبر کن ویدئوهای بقیه رو هم ببینیم.». کم‌کم مادران ویدئوهایی را که از فرزندان شان تهیه کرده بودند، داخل گروه فرستادند. هر ویدئویی را که باز می‌کردم، آشکارا هویدا بود که مادران تلاش کرده‌اند از ویدئوی اولی تقلید کنند و حتی چیزی فراتر و مفصل‌تر از آن را ارائه دهند! کم‌کم تهیه ویدئو داشت به یک دردسر به تمام معنا تبدیل می‌شد. دخترم بعد از تماشای کلیپ، دیگر به کمتر از لباس مخصوص و کیک ویژه آغاز سال تحصیلی راضی نمی‌شد! با کمی گفت‌و‌گو، به پیراهن مجلسی که در کمد داشت، راضی‌اش کردم یک ظرف شیرینی و یک ظرف میوه آماده کردم و روی میز گذاشتم، دخترم روی صندلی نشست و سال تحصیلی را تبریک گفت و من، ویدئویی را که تهیه کرده بودم در گروه فرستاده بودم.
  آلوده‌کردن فضای کودکانه به فخرفروشی‌های مبتذل


پس از ویدئوی ما، ویدئو دیگری در گروه ارسال شد، دختری با لباس‌های ساده، روی زمین نشسته بود و در حالی که یک کاسه آبنبات جلوی پای خودش گذاشته بود، سال تحصیلی را به همکلاسی‌هایش تبریک گفت. دلم سوخت، به حال دختری که به هر دلیل، در خانه‌شان نه میز و مبل داشتند، نه میوه و شیرینی، نه لباس مجلل. دلم گرفت از دست مادرانی که فضای کودکانه کلاس را به فخرفروشی‌ها و چشم‌و‌همچشمی‌های مبتذل خودشان آلوده کرده‌اند، از مادرانی که حتی کلاس درس فرزندانشان را به موقعیتی برای عقده‌گشایی‌های پوچ خودشان تبدیل کرده‌اند.
    «شاد» محل تحصیل است نه خودنمایی
کلاس و مدرسه قرار است محل تحصیل علم و اخلاق باشد و وای به روزی که بعضی والدین این‌طور خودخواهانه فضای آن را به تفاخر  و خودنمایی مسموم کنند. البته این ماجرا بعد از شروع سال تحصیلی، هنوز هم ادامه دارد. حالا هر روز معلم می‌گوید که بچه‌ها از شعر خواندن‌شان فیلم بفرستند، از زمان نوشتن مشق‌هایشان و ... ، عده‌ای از والدین همچنان همان رویکرد توصیف‌شده را برای ارسال ویدئو دارند. باید با دخترم بیشتر حرف بزنم، باید به او بگویم که ما قرار نیست به چنین ابتذالی تن بدهیم، باید به او یاد بدهم حواسش به آن‌هایی باشد که دست‌شان از ما خالی‌تر است و شاید چنین فخرفروشی هایی، دلشان را بدجور بسوزاند... .