بازی بی‌برنده

زهره نبی زاده ‪-‬ نزدیک به یک ماه از پخش سریال ۹ قسمتی «بازی ماهی مرکب (squied game) » می‌گذرد بنا بر گزارش نتفلیکس سرمایه‌گذار و ناشر این محصول فرهنگی، بینندگان این سریال کره‌ای از مرز صد و ده میلیون نفر گذشته است. «بازی ماهی مرکب» به نویسندگی و کارگردانی «هوانگ دنگ هیوک» داستان افرادی است که از فرط فقر و تنگدستی به بن بست رسیده‌اند و با دعوت عده‌ای ناشناس به یک مجموعه بازی شانسی شش گانه که الهام گرفته از بازی کودکان است، وارد می‌شوند تا با برنده شدن در تمامی مراحل آن صاحب جایزه‌ای بزرگ شوند. در این بازی‌ها در هر مرحله بازنده‌ها حذف می‌شوند و در ازای حذف هر نفر، مبلغی به جایزه اضافه می‌شود، بازی تا آنجا پیش می‌رود که تنها یک نفر برنده اصلی داشته باشد. ۴۵۶ نفری که توسط گردانندگان بازی انتخاب شده‌اند بدون هیچگونه شناختی از بازی و مراحل آن تنها به چشم یک بخت آزمایی ساده و بدون هزینه به آن نگاه می‌کنند، اما بعد از اولین مرحله به نام «چراغ قرمز – چراغ سبز»، تعداد زیادی از بازیگران بهای سنگینی برای باخت می‌دهند و طبق قوانین همین بازی با خواست اکثر بازماندگان، بازی متوقف و همه به زندگی جهنمی خود باز می‌گردند. بعد از مدتی از زندگی در آن شرایط غیرقابل تحمل بیشتر آنها این بار برای گذراندن پنج مرحله دیگر آگاهانه و داوطلبانه به بازی برمی گردند.
چنین به نظر می‌رسد منظور آقای «هوانگ» از ساخت این سریال هشداری به جامعه در حال توسعه کره جنوبی است؛ چه آنکه در کنار ثروتمند و مرفه شدن جامعه شکاف طبقاتی قابل توجه‌ای در حال رخ دادن است. «بازی ماهی مرکب» پا را یک پله بالاتر از «انگل parasite » فیلم دیگر کره‌ای گذاشته و مرگ و زندگی فقرا و درماندگان را اسباب تفریح و بازی اربابان ثروت و قدرت نشان می‌دهد و شاید بتوان گفت سازندگان سریال پا را از این هم فراتر گذاشته و با پوشاندن چهره سرمایه گذاران با صورتک‌های جواهرنشان اشرافی و حیوان نما و همچنین انتخاب زبان انگلوساکسون از طرفی نقش سرمایه داران و شرکت‌های چند ملیتی را در این بازی گوشزد می‌کنند و از طرف دیگر پوشاندن برگزار‌کنندگان با نقاب‌ها وعلامت‌هایی ساده و زبان کره‌ای نقش مجریان وطنی را در این بازی به نمایش
می‌گذارند.
اما آنچه موجب استقبال و توجه فراوان مخاطبان شده معانی ضمنی بالا نیست؛ بلکه استفاده و کاربرد واقعیات ملموس جامعه در ساختار این مجموعه است و آن چیزی جز زندگی واقعی مردم، گرفتاری ها، آرزوها، رویاها و بازی هایشان نیست. بنابراین «بازی ماهی مرکب» توانسته با به تصویر کشیدن این واقعیات دوباره آنها را به چرخه زندگی دیگر جوامع نیز بازگرداند. هر چه از زمان انتشار این سریال می‌گذرد اثرات اجتماعی آن روشن و آشکارتر می‌شود، چنانچه پیامد‌های استفاده از خشونت بدون حد و مرز که برای جذابیت بیشتر در این سریال بکار گرفته شده است، ترس و وحشت جامعه شناسان و والدین کودکان از تاثیرات نامطلوب این قبیل آثار بر فرزندانشان را بیشتر می‌کند. اگر چه موفقیت این دسته از فیلم‌ها و سریال‌ها می‌تواند به رونق این صنعت کمک نماید اما تاثیرات مخرب آن را نیز نمی‌توان نادیده
گرفت.