دست ترکیه باز هم به اتحادیه اروپا نرسید

 
سرویس خارجی-
اتحادیه اروپا در بیانیه‌ای بی‌سابقه و تند اعلام کرد که «درخواست عضویت ترکیه در این نهاد با توجه به کاستی‌های جدی دموکراتیک، متوقف مانده است» تا همچنان درِ این اتحادیه بر روی آنکارا بسته بماند.
ترکیه در ۱۴ آوریل ۱۹۸۷ (25 فروردین 1366) برای پیوستن به جامعه اروپا- اتحادیه اروپای بعدی – به طور رسمی درخواست داد. این کشور از ۱۲ دسامبر ۱۹۹۹ (21 آذر 1378) به‌طور رسمی به عنوان نامزد عضویت در اتحادیه شناخته شد و مذاکرات برای الحاق ترکیه از ۳ اکتبر ۲۰۰۵ (11 مهر 1384) آغاز شد و پیش‌بینی می‌شد روند عضویت کامل ترکیه یک دوره ۱۰ ساله به طول بینجامد؛ اما اکنون پس از 16 سال از شروع مذاکرات و 34 سال از درخواست رسمی ترکیه، همچنان عضو اتحادیه بودن آرزوی دور و درازی برای ترکیه می‌نماید.


در بیانیه روز سه‌شنبه کمیسیون اروپا آمده که در دورانِ دولت «رجب طیب اردوغان»، رئیس‌جمهور ترکیه، دموکراسی و قانون‌مداری به صورت مداوم تحلیل رفته و توصیه‌های سال گذشته اتحادیه اروپا نادیده گرفته شده است. در این گزارش قید شده که گرچه اردوغان در بهار گذشته و همزمان با تلاش طرفین برای بهبود روابط بر عضویت کامل این کشور خاورمیانه در اتحادیه اروپا تأکید کرده بود، با این وجود و برای نخستین بار آنکارا دیگر در عمل به اصلاحات مورد حمایت بروکسل جدی نیست.
به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی، در این بیانیه آمده است: «نگرانی‌های جدی اتحادیه اروپا در مورد وخامت مداوم دموکراسی، قانون‌مداری، حقوق اساسی و استقلال قوه قضائیه مورد رسیدگی قرار نگرفته است. سیر قهقرایی در بسیاری از حوزه‌ها نیز ادامه داشته و در چنین شرایطی مذاکرات عضویت ترکیه متوقف شده است.»
گفتنی است، قطعاً نمی‌توان این بیانیه اتحادیه اروپا را در درون مفاهیمِ حقوق بشری تفسیر کرد؛ چرا که این بیانیه در ادامه بازی‌های سیاسی اروپا با اهرمِ عضویت در اتحادیه است تا ترکیه را در میدان مذاکرات سیاسی مجبور به امتیازدهی بیشتر کند، اما اثبات این موضوع، نفیِ خودسری‌های داخلی و خارجیِ دولت اردوغان را نمی‌کند. این دولت در داخل به بهانه کودتای نافرجام 5 سال پیش در حال پاک‌سازیِ مستمرِ هر مخالفِ مؤثرِ خود است و در خارج از مرزهایش نیز بدون توجه به حدود و ثغورِ مرزهایش مشغول پیگیریِ افسانه «امپراتوریِ تورانی» در قفقاز جنوبی و... است و با دخالت در امور داخلی کشورهای مختلف، مشغولِ شعله‌ور کردنِ تنش‌های منطقه‌ای است، در جهل به این حقیقت که راهی که می‌رود راه تباهی است، حال چه درِ اتحادیه اروپا به روی ترکیه گشوده شود، چه نشود.
افزایش نارضایتی‌های عمومی از رئیس‌جمهور ترکیه و حزب وی موسوم به « عدالت و توسعه» را می‌توان در آخرین انتخابات محلی این کشور در دو سال گذشته دید؛ جایی که کنترل بخش عمده کلان شهرهای ترکیه که پیش از این در حاکمیت حزب عدالت و توسعه بود از اختیار این حزب خارج شد.