قدرت دست اصولگرایان نیست!

اگر در سپهر سیاسی کشور رقابت وجود نداشته باشد یعنی اینکه انتخاباتی هم وجود نخواهد داشت وقتی انتخاباتی وجود نداشته باشد
همه مسندها انتصابی می‌شود و این همان امنیت گورستانی است!
آفتاب یزد - رضا بردستانی: روزنامه «العرب» چاپ «لندن» در شماره پنجشنبه ۲۹ مهرماه/۲۱اکتبر در یادداشتی با عنوان: «صدر رو در رو با یک پیروزی که طعم شکست می‌دهد» به خوبی به موضوعی اشاره می‌کند تا یکبارِ دیگر بپذیریم سیاست به خودی خود پیچیدگی‌هایی دارد که حتی باید برخی پیروزی‌ها را شکست و برخی شکست‌ها را پیروزی معنا کنیم!
این روزنامه در یادداشت مورد اشاره می‌نویسد: «جنبش صدر با وضعیت دشواری روبرو است که با آن قدرت چندانی ندارد تا بتواند پیروزی خود را در انتخابات پارلمانی عراق در صحنه تجسم دهد.» اشاره‌ی درستی است زیرا اگرچه جریان صدر بیشترین صندلی‌ها را در انتخابات اخیر به دست آورده‌اند اما بدون ائتلاف نمی‌توانند دولت تشکیل دهند و نخست وزیر تعیین کنند و این مسئله موید آن است که پیروزی اخیر می‌تواند به قیمتی گزاف برای صدری ها، به یک شکست تلخ تبدیل شود.


قصد مقایسه‌ی وضعیت این روزهای جریان صدر با جناح پیروز در دو انتخابات مجلس ۹۸ و ریاست جمهوری ۱۴۰۰ ایران را نداریم اما واقعیت دارد که هم جناح پیروز در دو انتخابات مجلس و ریاست جمهوری در ایران و جریان صدر در عراق از مدت‌ها پیش خود را برنده‌ی مطلق یک رقابت تام و تمام سیاسی می‌دانستند بی‌آن که بدانند در عالمِ سیاست، کم نیست پیروزی‌هایی که می‌تواند به قیمت یک شکست دردآور تمام شود.
این روزها اگرچه جریان صدر با ۷۳ کرسی برنده‌ی انتخابات است اما ۹۲ کرسی با رسیدن به نقطه‌ای که بتواند دولت تشکیل داده و نخست وزیر تعیین کند فاصله دارد.
به داخل ایران باز می‌گردیم؛ بعد از انتخابات مجلس ۹۸ که با مشارکتی به شدت کم برگزار شد اگرچه مجلسی به اصطلاح یکدست «اصولگرا» تشکیل شد اما ضعف این مجلس به قدری است که عملاً بسیاری از اصولگرایان بعد گذشت چندماه شروع به انتقاد البته با گرویی‌های لازم کردند. همین مسئله اما در ریاست جمهوری نیز رخ داد یعنی با پیروزی سید ابراهیم رئیسی و روی کار آمدن دولتی که طبیعتاً باید یک دست اصولگرا می‌بود اما در عمل اتفاقات دیگری رخ داد. یک بار دیگر فعالان سیاسی به این نتیجه رسیدند که پیروان نظریه‌ای که با یکدستی قدرت مخالفت می‌کرد چندان نیز خالی از منطق و دلیل نبوده اند.
> دولتی که اصولگرا نیست!
از ۲۹ خرداد تا ۱۳ مرداد و از ۱۳ مرداد تا روزی که ۱۸ وزیر از ۱۹وزیر معرفی شده به مجلس رای اعتماد گرفتند، اصلی‌ترین بحث در محافل سیاسی و رسانه ای، چگونگی ترکیب دولت پیروز بود یعنی دولتی که سیدابراهیم رئیسی با شعار استقلال از جناح‌های سیاسی آمد اما بیم آن می‌رفت که کابینه‌ی نخست رئیسی، کابینه‌ی سوم احمدی‌نژاد لقب گیرد موضوعی که نزدیکان رئیسی آن را منکر شدند اما مجلس از کابینه‌ای حمایت کرد و به کابینه‌ای رای اعتماد داد که نه تنها کابینه‌ی سوم احمدی‌نژاد که کابینه‌ای متشکل از تیم ذخیره‌ی نیروهای اصلی احمدی‌نژاد تشکیل شده بود.
بحث دیگری که تلاش می‌کرد نظریه‌ی دولت سوم احمدی‌نژاد را دچار انحراف کند، نظریه‌ی «یک دست شدگی قدرت» بود نظریه‌ای که امیرحسین قاضی زاده‌ی هاشمی که این روزها سکاندار بنیاد شهید است آن را تبیین کرد و وعده‌ی یک دستی قدرت برای مدتی حداقل ده سال داد اما این روزها آنچه دیده و شنیده و حس می‌شود نشانی از یکدستی قدرت ندارد که هیچ بلکه ما با نوعی از هم‌پاشیدگی و تشتت رو در رو هستیم که قطعا سال‌های ۸۹ تا ۹۲ را به یاد می‌آورد؛ دورانی که اصولگرایان در تلاش بودند تا هرگونه انتساب و همراهی با احمدی‌نژاد را کتمان کنند تا جایی که موحدی کرمانی در آن دوران «برائت جویی» از احمدی‌نژاد به شدت از اصولگرایانی که خود را به راهی دیگر زده و حمایت از احمدی‌نژاد را کتمان می‌کردند تاخت و آن‌ها را به شدت شماتت کرد که این راه و رسم حضور در بازی‌های سیاست نیست.
> هیچ بعید نیست اصولگرایان بعد احمدی‌نژاد، رئیسی را هم تکفیر کنند!
راه در پیش گرفته شده از سوی رئیسی و کابینه و استانداران روی کارآمده از سوی یاران رئیسی به گونه‌ای است که اگر فردای نیامده کیهان، رئیسی را غیراصولگرا معرفی کرد نباید چندان تعجب کرد زیرا این قبیله در شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت و نپرداختن دانگ هزینه‌های سیاسیِ به وجود آمده سابقه‌ای طولانی دارند.
> اگر یکدستی قدرت یعنی تمام ابزار قدرت دست یک نفر این خطرناک است
کنعانی مقدم در واکنش به فرضیه و نظریه‌ی یکدست شدگی قدرت به آفتاب یزد می‌گوید: «یک دستی قدرت در قانون اساسی ما مقبول نیست چون تفکیک قوا را در آن دیدند و لحاظ کردند و تفکیک قوا یکی از عناصر مهم است که حکومت و حاکمیت به سمت استبداد نرود. اگر مقصود از یک دستی قدرت این است که قدرت دست یک نفر است که این خطرناک است. زیرا وقتی قدرت یک جا متمرکز می‌شود به سمت دیکتاتوری و استبداد می‌رود اما اگر ما هم افزایی داشته باشیم قواهای مختلف نیروهایشان را روی هم گذارند و با هم همکاری کنند و هماهنگ باشند و یکدیگر را خنثی نکنند و با هم نجنگند این حرف خوبی است و باید پیگیری کنیم تا تفاهم و وحدت بین حاکمیت و مردم ایجاد شود.»
این فعال سیاسی اصولگرا در ادامه می‌افزاید: «اما اگر انحصار طلبی و قدرت طلبی در آن جامعه شکل گیرد و بعد کسی حق حرف زدن نداشته باشد و فقط کسانی می‌توانند حرف بزنند و اثرگذار باشند که در هرم قدرت قرار دارند قطعا با جمهوری اسلامی و مردم سالاری دینی مغایرت پیدا می‌کند.»
کنعانی مقدم با غیرممکن دانستن یک دست شدگی قدرت در ایران اظهار می‌دارد: «بعضی‌ها فکر می‌کنند که یک دستی قدرت یعنی کسی دیگر مزاحم‌شان نیست در صورتی اگر منتقد نباشد و مخالفت نشود هم امنیت گورستانی می‌شود هم حاکمیت دچار اضمحلال درونی. به همین دلیل بنده با این نگاه به قدرت مخالفم. اما اینکه قدرت‌مان را جمع کنیم و با یکدیگر به دنبال حل مشکلات مردم باشیم خوب است.»
> یکدست شدگی نه اما تشویش شاید!
حسین کنعانی مقدم با تایید این نکته که یک دستی قدرت می‌تواند به وجود آورنده‌ی تشویش باشد می‌گوید: «وقتی که رقابت در قدرت نباشد در درون خود دچار رقابت‌های درونی می‌شود و بعد انشعاب و انشقاق در درون خود را به دنبال خواهد داشت. این زاییده این است که ما بخواهیم رقیبی نداشته باشیم. اگر در سپهر سیاسی کشور رقابت وجود نداشته باشد یعنی اینکه انتخاباتی هم وجود نخواهد داشت وقتی انتخاباتی وجود نداشته باشد همه مسندها انتسابی می‌شود و همان امنیت گورستانی.»
> یک دستی قدرت می‌تواند باعث نابودی یک جناح سیاسی شود!
این تحلیلگر مسائل سیاسی در ادامه با خطرناک توصیف کردن یک‌دستی قدرت در جوامعی که تنوع تفکرات سیاسی وجود دارد به آفتاب یزد می‌گوید: «قطعا وقتی رقابت در جریان‌های سیاسی وجود نداشته باشد اولا برای شکل‌گیری اپوزیسیون زمینه‌سازی می‌کنیم و این اپوزیسیون نه جناح راست را می‌خواهد نه جناح چپ بلکه به دنبال تیشه زدن به ریشه همه مبانی موجود است. کسانی که مخالف رقابت سالم هستند و به دنبال حذف رقیب هستند عملا دارند میدان را برای اپوزیسیون باز می‌کنند و مثل کسانی هستند که می‌آیند و تمام بساط جناح‌بندی‌های سیاسی را به هم می‌زنند و بعد خودشان را در مسند قدرت قرار می‌دهند به نظر می‌رسد کسانی که قواعد بازی سیاسی را بلد نیستند دنبال این هستند که یا رقیب را حذف کنند یا رقیب را تبدیل به دشمن کرده و نابود کنند. وقتی صحنه سیاسی رقابت نداشته باشد به سمت دیکتاتوری و استبداد خواهیم رفت.»
> قدرت نه فقط فرمان دست اصولگرایان است
کنعانی مقدم با رد این مسئله که قدرت دست اصولگرایان است بیان می‌کند: «اصولگرایان اکنون کسانی هستند که فرمان را به دست گرفته‌اند اما اینکه ماشینی که سوار هستند چرخ ها، ترمز، گاز و مسیر حرکت تابع‌شان باشد این طور نیست. خیلی فاصله دارند که کنترل قدرت و حاکمیت را در دست گیرند و بتوانند به سمت اهداف خود حرکت دهند.»
وی تاکید می‌کند: «وزارت خانه‌هایی که داریم محصول چهل سال ساختار اجرایی کشورند و این ساختارها به این سادگی با وزیر عوض‌کردن تغییر پیدا نمی‌کند. کسانی که در راس قدرت قرار می‌گیرند مدتی فرمان را به آن‌ها می‌دهند که یا بتوانند مسیر قبلی را بروند یا اینکه حداقل سرعت را کم و زیاد کنند و فرمان را به چپ و راست بچرخانند به همین دلیل اگر تغییر در ساختار کشور ایجاد نشود و تغییر در قانون اساسی شکل نگیرد یکدستی قدرتی هم صورت نمی‌گیرد. باید بپذیریم ساختارهای ما معیوب است که بهترین طرح‌ها را هم اگر ارائه دهیم قابل اجرا نیست. چون مجریانش تمایل به اجرای چنین طرح‌هایی ندارند.»
سایر اخبار این روزنامه
۷۲ درصد ایرانیان از عملکرد رئیسی رضایت دارند گشایش اقتصادی با افتتاح خط راه آهن بی‌واسطه با رئیس قوه قضائیه پنهان کاری اموال مسئولان ضرر بیشتری از آشکار شدن آن دارد اهمیت تمکن مالی دانش‌آموزان در موفقیت کنکور چه میزان است؟ ۳۰ میلیون نفر زیر خط فقر مطلق زندگی می‌کنند وجود اینستاگرام و تلگرام در ایران برای آمریکا غنیمت است راهکارهای فعلی و مشکلات اقتصادی نظرسنجی گالوپ، استخدام دختر نماینده و یک نکته آقای وزیر! از بازار خبر دارید؟ نظرسنجی گالوپ، استخدام دختر نماینده و یک نکته راهکارهای فعلی و مشکلات اقتصادی فضای مجازی ابزار‌ گناه است وجود اینستاگرام و تلگرام در ایران برای آمریکا غنیمت است مشکل استخدام‌های رانتی ریشه‌ای حل شود رئیسی: اجازه ندهیم موج جدید کرونا کشور را غافلگیر کند شاخص اصلی وحدت، فلسطین است قدرت دست اصولگرایان نیست! با وزیر خارجه آذربایجان گفتگویی صمیمی داشتم در وارونه‌نمایی آرمانخواهی! جدایی ملی در آمریکا واکنش‌های قابل تامل مردم به یک سیلی از لیست سیاه FATF خارج نشویم وضعیت بدتر می‌شود شیطان‌سازی ایدئولوژیک از چین