روزنامه آرمان ملی
1400/08/10
زنان دردسر نيستند؛ هستند...
آرمان‌ملی- امید کاجیان: دوباره پخش تصاویری از حضور زنان در یک استادیوم در اصفهان، موجی از ذوق‌زدگی را در میان عده‌ای برانگیخت و رسانه‌ها نیز با آب و تاب بدان پرداختند. برخی از رسانه‌ها به غلط تلاش داشتند تا این حضور را به یک مسابقه فوتبال ارتباط بدهند، درحالی که واقعیت این بود که باشگاه سپاهان به مناسبت هفته سپاهان مراسمی با حضور اعضای کادرفنی و هواداران در ورزشگاه نقش جهان برگزار کرد و بانوان سپاهانی نیز در این گردهمایی حاضر شده و توانستند برای اولین بار روی سکو‌های ورزشگاه نقش جهان حضور پیدا کنند. موضوعی که البته با توجه به مسابقات مقدماتی جام‌جهانی می‌تواند اسباب تبلیغاتی خوبی برای جلب‌توجه فیفا و القای این خبر که حضور زنان در ورزشگاه‌های ما مشکلی ندارد هم باشد. شاید هم یک راه‌حل موقت دیگر برای حل کوتاه‌مدت یک مسأله ساده که تبدیل به یک بحران ملی شده است – یعنی حضور زنان در استادیوم – آن‌هم با توجه به اینکه پیش‌تر اینفانتینو دبیرکل فیفا برای اعطای میزبانی به ایران در مسیر انتخابی جام‌جهانی قبل از بازی کره‌جنوبی دو شرط مهم گذاشته بود: یکی وجود سیستم VAR و دیگری حضور زنان تماشاگر ایرانی که ایران سیستم VAR را درست کرد اما حضور زنان در ورزشگاه‌ها را نه(!) درحالی که ابتدا از سوی مقامات ایران وعده داده شده بود رقابت ایران و کره‌جنوبی با حضور زنان برگزار میشود و حتی از مسأله اختصاص چند هزار جایگاه به زنان نیز خبر داده شد، اما ناگهان در بزنگاه مسابقات، مجموعه‌ای از تناقضات در ارتباط با گفتارهای مسئولان فوتبالی کشور پیرامون این موضوع عنوان شد و درحالی که وزیر ورزش ایران تلاش داشت این مسأله را به گردن Afc بیندازد، کامرانی‌فر دبیر فدراسیون گفت: ما تصمیم گرفتیم بازی را بدون تماشاگر برگزار کنیم. این اتفاق درحالی بود که مسئولان پیش‌تر وعده داده بودند می‌خواهند 10 هزار تماشاچی را به ورزشگاه بیاورند. حتی برخی رسانه‌ها اعلام کردند که مجوز ورود زنان هم صادر شده. برخی اعتقاد داشتند اما مسئولان با توجه به منتفی شدن حضور زنان در ورزشگاه و احتمال محرومیت‌ها در آینده، با اتکا به مسأله کرونا از اساس، بازی ایران و کره را بدون تماشاچی برگزار کردند تا این‌بار نه فقط زنان بلکه مردان هم در ورزشگاه نباشند تا مبادا حذف بخشی از مردم یک جامعه برای ورود به استادیوم، سبب محرومیت کشورمان از میزبانی رقابت‌ها شود. به هر حال درست یا غلط این‌بار هم کرونا به داد مسئولان فوتبالی ایران بابت رفع این مشکل رسید. اما در سویی دیگر ایران قبل‌تر هم برنامه‌های موقتی برای حل این مسأله داشت مثل زمانی که حضور کنترل شده برخی زنان در استادیوم‌ها را نیز شاهد بودیم، آن‌گونه که اینفانتینو که در استادیوم آزادی حضور داشت مجبور شود برای دیدن زنان از طریق مسئولان، به آن بخش هدایت شود تا بلکه آنان را ببیند(!) قبل‌تر هم با حضور برخی خانواده‌های ورزشکاران و مربیان و یا زنان خارجی تلاش می‌شد تا به سمت حل چنین مسأله ساده‌ای که اکنون به یک بحران بدل شده است، گام برداشت. همه اینها درحالی است که تا قبل از کرونا زنان بسیاری پشت دروازه‌های استادیوم می‌ماندند، حتی بعضا با آنها برخوردهایی از جمله بازداشت‌های کوتاه‌مدت هم شد و یا سرنوشت تلخی مانند سحرخدایاری پیدا کردند و... دراین میان بودند دخترکانی که با لباس مبدل و مردانه به استادیوم‌ها می‌رفتند. طرحی که تکذیب شد موضوع حضور زنان در استادیوم‌ها آن‌قدر بحث‌برانگیز شده که برای حلش چند روز قبل، از ارسال طرح به مجلس خبر آمد (!) اما استیصال مقامات در حل این موضوع بعد از تناقض‌گویی‌های بازی ایران و کره، حالا در ارتباط با واقعیت این طرح نیز به عینه به نمایش درمیآید. چراکه ابتدا به نقل از حسن کامرانی‌فر دبیر کل فدراسیون فوتبال آمد که او با اشاره به حضور بانوان در ورزشگاه‌ها و تدوین طرحی در این زمینه گفته: طرح ورود بانوان به ورزشگاه به مجلس ارائه شد که با تصویب این طرح حضور بانوان در ورزشگاه‌ها آزاد میشود. اما دبیرکل فدراسیون فوتبال بعد از گذشت ۴۸ ساعت و در واکنش به اصل ماجرا و پیگیری‌های انجام شده گفت: این خبر - از سوی فدراسیون فوتبال - تکذیب شد و چنین خبری از طرف ما نبود. او درباره تاکید فیفا برای حضور زنان در ورزشگاه‌های فوتبال همانند مردان هم گفت: این درخواست فدراسیون و جامعه فوتبال است که شرایطی به وجود بیاوریم که آقایان و بانوان در استادیوم حضور داشته باشند. امیدواریم شرایطی فراهم شود که به این سمت برویم. در سایر سازمان‌ها ظواهر امر که نشان می‌دهد حضور زنان حتی با آنچه که در اصفهان گذشت هنوز در استادیوم‌ها یک معضل است. اما نکته اساسی این است که اگر زمانی هم برای جلوگیری از محرومیت‌های فوتبال برای نمایش چهره‌ای روتوش شده از خود سرانجام حضور زنان در استادیوم‌ها را بپذیریم اما آیا این گشایش‌های بدیهی در برخی جاهای دیگر نیز پذیرفته میشود؟ مثلا در برنامه‌های اصطلاحا تاک‌شو تلویزیون و صداوسیما که اگرچه حضور زنان را شاهد هستیم اما حتما باید بدانیم که چه قوانین سختگیرانه و عجیبی برای این کار و حضور در این برنامه‌ها وجود دارد. موضوع پوششی که نمونه‌اش را در جامعه کمتر می‌بینیم، زنان و دخترانی که برای آنکه نمایش‌شان در قاب تلویزیون امکان‌پذیر باشد بعضا یا باید پوشش خاصی داشته باشند یا از«هد بند» و یا به دلیل استفاده از برخی لوازم از دستکش استفاده کنند یا حتی استفاده از مجریان زن نیز از قرار با محدودیت‌ها و ضوابطی خاص امکان‌پذیر است. نتیجه اینکه آنچه به نمایش درمیآید هیچ همخوانی با جامعه غالبی که در آن هستیم ندارد. درست مثل مانع شدن از حضور زنان در استادیوم‌ها که مطابق با خواست اغلب جامعه نیست. به نظر می‌آید که چنانچه به دنبال تغییر رفتار خود درقبال بانوان هستیم نه فقط در استادیوم‌ها بلکه در مجموعه‌ای از رفتارهای دیگر نهادها و سازمان‌ها نیز باید این تجدید‌نظر صورت بگیرد، تغییر رفتاری که اگر صورت بگیرد، نه تنها فاجعه نمی‌آفریند بلکه جزئی از بدیهیات هر کشوری است.
سایر اخبار این روزنامه
دولت سكوت را بشكند
سياست خارجی «شمشير چرخاندن در هوا» نيست
تعويق رتبه‌بندي معلمان جو رواني ايجاد مي‌كند
بر اين جام نه؛ كدام جام؟
طرحی برای رونق دلالی؛ نبود متقاضی مسکن را ارزان کرد
پرسپولیس و استقلال ؛ دم تیغ
تعلل در محاكمه عاملان فروش پانسمان‌هاي پروانه‌اي
زنان دردسر نيستند؛ هستند...
پاسکاری با لایحه رتبه‌بندی معلمان
اصلاح ساختار بودجه از دل اصلاح دولت
طرحی برای تضعیف مرجعیت رسانه‌ای
اردوغان و محاسبات خطرناک
چالشِ«واقعی کردن قیمت‌ها»
