غول‌ها به گلاسکو می‌روند تا ثروت خودشان را به جیب بزنند!

 سرویس جامعه جوان آنلاین: بزرگ‌ترین اجلاس اقلیمی تاریخ، در گلاسکو واقع در شمال بریتانیا آغاز به کار کرد. قرار است در این نشست برای مهار تغییر اقلیم در راستای نشست پاریس، یک برنامه اجرایی سرشار از ریاضت‌های اقتصادی از سوی برگزارکنندگان به دیگر کشور‌ها تحمیل شود. رئیس سازمان محیط‌زیست هم در روز‌های آینده در این نشست شرکت خواهد کرد، اما مسئول کارگروه تغییرات اقلیمی این سازمان در خصوص این کنفرانس حاضر به گفتگو با «جوان» نشد. عضو فراکسیون محیط‌زیست مجلس در گفتگو با «جوان» تأکید کرد که شرکت در کنفرانس گلاسکو برای آگاهی از مواضع جهانی در خصوص تغییرات اقلیمی خوب است، اما نباید زیر بار زورگویی این کشور‌ها برویم. کنفرانس گلاسکو موسوم به COP۲۶ که از یک‌شنبه ۳۱ اکتبر آغاز به کار کرده است به این دلیل اهمیت دارد که طبق قول و قرار‌های شش سال قبل در اجلاس اقلیمی پاریس، اکنون نوبت به تدوین یک برنامه اجرایی علیه کشور‌های جهان رسیده‌است. کاپ (COP) مخفف عبارت کنفرانس طرفین (Conference of Parties) است که برای بزرگ‌ترین نشست‌های هر ساله سازمان ملل درباره تغییرات اقلیمی به کار می‌رود. در نشست گلاسکو قرار است هر کشور بداند برای مهار گرمایش جهانی چه وظایفی به عهده دارد و به طور عملی و ساختاری چه باید بکند. از اجلاس پاریس تا امروز فقط حرف و هشدار در خصوص تغییرات اقلیمی مطرح بوده‌است. روز گذشته سازمان حفاظت محیط‌زیست خبر داد که هیئت نمایندگی ایران نیز از دوشنبه آینده (۱۷ آبان ماه) به ریاست علی سلاجقه، معاون رئیس‌جمهوری و رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست، در این اجلاس جهانی حضور خواهند یافت. مسئول کارگروه تغییرات اقلیمی این سازمان هم در خصوص اینکه آیا سازمان محیط‌زیست زیر بار تعهدات کنفرانس گلاسکو خواهد رفت یا نه حاضر به گفتگو با «جوان» نشد. دکتر الله‌وردی دهقانی، عضو فراکسیون محیط‌زیست مجلس و نماینده مردم آذربایجان شرقی در خصوص این اجلاس با «جوان» به گفتگو پرداخت. آقای دکتر تغییرات اقلیمی کنونی چه تأثیراتی داشته که باید آن را جدی گرفت؟
بیشترین تولید آلایندگی و گرمایی در کره زمین که متان بخش مهمی از آن است، بر اثر تولید گاز‌های زیست‌محیطی و انتشار گاز‌های طبیعی در اثر فعالیت کشور‌های صنعتی رخ می‌دهد. گاز دی‌اکسید کربن هم که پس از متان بیشترین حجم را به خود اختصاص می‌دهد بر اثر استفاده بیش از حد از سوخت فسیلی است. این مسائل باعث شده که کره زمین گرمتر شود و با تشدید انتشار این گازها، ذوب بیشتر یخ‌های قطبی و بالا آمدن آب‌های اقیانوس را خواهیم داشت. متهمان ردیف اول تغییرات اقلیمی جهان چه کسانی هستند؟
مقصر اصلی تغییر اقلیم در کره زمین خود کشور‌های توسعه‌یافته هستند. وقتی ما به سمت جایگاه آن‌ها در توسعه‌یافتگی و تولید دی اکسید کربن حرکت می‌کنیم متوجه می‌شویم که آن‌ها به مراتب آلایندگی بیشتری نسبت به ما دارند. برنامه‌هایی که الان چیده‌شده و انرژی‌های نوینی که الان در دسترس است، موجب‌شده تا سیاست‌های کشور‌های توسعه‌یافته در همین راستا مورد تغییر قرار گیرد تا ما را تحت فشار قرار دهند، یعنی خودشان به سمت انرژی‌های نوین بروند و به ما فشار آورند که چرا سوخت‌های فسیلی به کار می‌بریم. این کشور‌ها چه برنامه‌هایی برای نجات اقلیم خودشان دارند؟
برخی از غول‌های صنعتی جهان از سوخت‌های فسیلی عبور کرده‌اند و به طرف تولید انرژی‌های نو رفته‌اند. این کشور‌ها برنامه‌ریزی کرده‌اند که تا سال ۲۰۳۰ اگر بتوانند میزان استفاده از سوخت‌های فسیلی را از ۵۴ درصد فعلی به ۴ درصد در آن زمان برسانند.


در حال حاضر بیش از نیمی از انرژی مورد نیاز بشر در جهان از سوخت‌های فسیلی تأمین می‌شود که منبع اصلی آلایندگی زمین هم است. کشور‌های توسعه‌یافته جهان این برنامه را دارند که به سمت استفاده از تجهیزات نو و دستگاه‌های ذخیره کننده انرژی الکتریکی از روش‌های مختلفی که اکنون وجود دارد، بروند. استفاده از انرژی اتمی را در این زمینه چطور می‌بینند؟
خود انرژی اتمی یکی از بخش‌هایی است که به خصوص در گرایش شکافت هسته‌ای می‌تواند مشکل زیادی از بشر را حل کند و هیچ آلاینده‌ای هم ندارد. کشور‌های بزرگ از این انرژی استفاده می‌کنند، اما ما را با محدودیت دچار کرده‌اند. الان نوع شکافت هسته‌ای از انرژی اتمی متداول است و استفاده هم می‌شود و از طرف دیگر انرژی‌های خورشیدی و بادی و ... هم منابع نوینی هستند که فناوری آن‌ها در اختیار کشور‌های توسعه‌یافته است و این کشور‌ها از آن سود می‌برند. در بلند‌مدت چه خطری ما را در این خصوص تهدید می‌کند؟
کشور‌های بزرگ انرژی نوین را وارد بازار جهانی کرده‌اند و خودشان در این زمینه یکه‌تازی و از طرف دیگر ما را محدود می‌کنند که نتوانیم از ذخایر سرشار هیدروکربنی خودمان استفاده کنیم. در بلندمدت این به ضرر ما خواهد بود.
ما فرصت کمی داریم و کشور‌هایی همانند ما هم این مشکل را دارند که نتوانند به موقع منابع خود را به ثروت تبدیل کنند. ما هم باید به سمت زیر ساخت‌های انرژی نوین حرکت کنیم. ما مسیری را که کشور‌های شکست خورده رفته‌اند، نباید طی کنیم و باید با چشم باز به سمت توسعه شرکت‌های دانش‌بنیان حرکت کنیم. امیدوارم با بصیرت و برنامه‌ریزی کشور ما و حتی دیگر کشور‌ها به این سمت برویم که کشور‌های استکباری نتوانند به ما زور بگویند. نهاد‌های بین‌المللی چه پشتیبانی‌ای از ما دارند؟
کشور‌های بزرگ خودشان ساز و کار‌های بین‌المللی و نهاد‌های مربوطه را ایجاد می‌کنند تا به اهداف و منافع شان دست پیدا کنند. ما باید سیاست خودمان را جلو ببریم. کشور‌های روسیه و برزیل هم انرژی فسیلی زیادی دارند و به همین دلیل از حضور در این اجلاس خودشان را کنار کشیده‌اند. شرکت کردن در کنفرانس گلاسکو ایرادی ندارد، مهم این است که چطور سیاست خود را در این زمینه پیش ببریم تا کشور‌های غربی نتوانند به ما زور بگویند. ما باید از اهداف آن‌ها اطلاع داشته باشیم، اما ثروت خودمان را هم باید نقد کنیم و اجازه ندهیم سازمان‌های بین‌المللی ما را با محدودیت مواجه کنند.