«ایپون» جودو در اختلافات داخلی

اختلاف نظر‌ها می‌تواند کار دست جودوی ایران بدهد، خصوصاً در روز‌هایی که همه باید دست به دست هم دهند برای باز کردن گره کوری که پاپیچ این رشته محبوب شده است، اما با وجود این برخی گویا حواسشان نه جمع حل مشکل جودو که درگیر اختلاف نظر‌های قدیمی است که به سادگی از نیاز و لزوم همدلی، همراهی و همفکری همه مسئولان ورزش کشور برای مرتفع ساختن مشکلات جودوی ایران چشم‌پوشی کرده و ساز خود را کوک می‌کنند! آن هم درست در روزی که تاریخ رسیدگی به پرونده جودوی ایران در دادگاه حکمیت ورزش (CAS) اعلام و مشخص می‌شود که سوم آذر ماه قرار است وضعیت تعلیق این رشته مورد بررسی قرار گیرد.
مشخص شدن زمان بررسی پرونده تعلیق جودوی ایران بدون شک باید مهم‌ترین مسئله این روز‌های رئیس فدراسیون باشد، اما اظهار نظر عجیب و البته جالب توجه میراسماعیلی نشان می‌دهد ذهن رئیس فدراسیون به مسائلی جز وضعیت فعلی جودو مشغول است.
مسئله به نامه ارسالی کمیته ملی المپیک به فدراسیون جهانی جودو برمی گردد که طبق ادعای سعیدی، دبیرکل کمیته ملی المپیک، بر اساس درخواست فدراسیون جودو انجام شده و روندی مرسوم در مکاتبات با نهاد‌های ورشی دنیاست، حال آنکه میراسماعیلی مدعی است صالحی‌امیری، رئیس کمیته ملی المپیک بدون هماهنگی با فدراسیون جودو «نامه‌ای با لحن ملتمسانه» برای فدراسیون جهانی ارسال کرده که می‌تواند روند رسیدگی به پرونده تعلیق جودو در دادگاه حکمیت ورزش را با مشکلاتی همراه کند.
صد البته که حرف‌های میراسماعیلی در خصوص هماهنگی کمیته ملی المپیک با فدراسیون جودو در خصوص ارسال نامه به فدراسیون جهانی واقعیت محض است، اما اینکه چطور بر اساس مدرک منتشرشده رئیس فدراسیون جودوی ایران به رغم درخواست کتبی از کمیته ملی المپیک برای پادرمیانی کردن در خصوص این پرونده امروز شمشیر را برای صالحی‌امیری از رو بسته و او را متهم جلوه می‌دهد، سؤال بی‌پاسخی است که بی‌شک تنها میراسماعیلی می‌تواند پاسخ آن را بدهد.


اما مسئله این است که چرا امروز که جودو برای رهایی از زنجیری که به پایش بسته شده است، نیاز به حمایت‌های همه‌جانبه و همدلی و همکاری همه مسئولان ورزش کشور دارد، آقای رئیس از قدمی که کمیته ملی المپیک برداشته و طبق ادعای دبیر این کمیته براساس نامه فدراسیون هم بوده است اینچنین برآشفته که نامه صالحی‌امیری را ملتمسانه می‌خواند. آیا آرش میراسماعیلی بر این باور است که پرونده جودوی ایران به این زودی‌ها بسته نمی‌شود و این محرومیت همچنان ادامه دارد و به همین دلیل هم پیشدستی کرده و به دنبال مقصر و انداختن توپ به زمین دیگران در صورت شکست احتمالی در سوم آذرماه است؟ یا آنکه موقعیت حساس کنونی را بهترین فرصت برای تصفیه‌حساب‌ها و اختلاف نظر‌های قدیمی می‌داند؟
بی‌شک امروز نمی‌توان خوش‌بینانه به این ماجرا نگاه کرد. وقتی آقایانی که باید همه هم و غمشان حل مشکلات جودو باشد، با اشتباه گرفتن جبهه در زمین خودی و با یاران خودی دارند می‌جنگند، با این حساب چه نیازی است به حریف بیرونی وقتی خودمان از داخل به کاری‌ترین شکل ممکن می‌توانیم ضربه بزنیم و از بهترین و تنها فرصت‌های باقیمانده نه برای جمع‌بندی در خصوص حل مشکلات جودو که برای تصفیه‌حساب‌های قدیمی با یکدیگر بهره می‌بریم که این بی‌هیچ تردیدی، چون آب ریختن بر آسیاب دشمن است و دود ناشی از این دشمنی تنها به چشم جودوی ایران می‌رود! جودویی که امروز نه اسیر نگاه مغرضانه فدراسیون جهانی بلکه گیر اختلافات داخلی آقایانی است که باید راهگشا باشند، اما در نقطه‌ای مقابل مشغول مبارزه هستند و با این حساب نمی‌توان امیدی به حل مشکل جودو داشت!