روزنامه آرمان ملی
1400/08/18
پرکاری در داخل، کم کاری در لغو تحریم‌ها
جعفرگلابی روزنامه نگار حداقل ازابتدای انقلاب تاکنون هــردولتی روی کارآمده است، اغلب برخلاف راه وروش دولت پیشین گام برداشته است که داستان طولانی و مشخصی دارد وهمه آن را دیده ایم ویادآوری آن روند ممتد دراین مختصر نمی‌گنجد .ازدولت آقای احمدی‌نژاد شروع می کنیم که سیاست مشخصی در اقتصاد نداشت، درست برخلاف دولت قبلی خود تاجایی که توانست فضای سیاسی رابست وخود را دولتی انقلابی و مکتبی قلمداد کرد وبا اقدامات واظهارات نسنجیده کشور را درانزوای بی سابقه ای قرارداد. به عبارت دیگر اغلب دولتها بجای کسب نقاط قوت دولت پیشین وزدودن نقاط ضعف آن تلاش کرده اندمسیرراعوض کنند وچون رای خودرا ناشی ازتمایل مردم به تغییرتعبیرکردندهرکدام راه خاص خودرا درپیش گرفتند.دولت آقای روحانی هم کاملا درجهت مخالف دولت نهم ودهم افزون براتخاذسیاست تشنج زدایی درروابط بین الملل تلاش کردازطریق حل مشکلاتی مثل پرونده هسته‌ای به غرب نزدیک شود و از این راه گره اقتصاد کشور را بازکند که با مخالفت‌های شدید داخلی و روی کارآمدن دولت ترامپ درآمریکا با بن بست روبه‌روشد. ولی اگرچه دولت آقای احمدی‌نژاد با دریافت بی‌سابقه‌ترین درآمدهای نفتی به پول پاشی رو‌آورد وفرصت طلایی سرمایه گذاری‌های عظیم را برباد داد به هرحال دولت پر کاری بود وبرای تحصیل مقاصدی که درذهن داشت شب وروز نمی‌شناخت اما دولت آقای روحانی با اینکه در بسیاری اززمینه‌ها کارشناسانه ودرست حرکت کرد وتلاش نمود که خرابی‌های پیشن رابرطرف سازد بی‌تعارف هرگز دولت پرکاری نبود وگاهی برای تصمیمات ساده وکوچک هم روزها وفرصت های زیادی را ازدست داد، گویی پرکاری را یک عیب و برخلاف اصول کارشناسی تصورمی کرد! در حال حاضرهم همان روند متخذه توسط دولتها درحال پیگیری است ودولت آقای رئیسی در بسیاری اززمینه‌ها گویی برنامه‌ای جزحرکت برخلاف دولت گذشته ندارد! این دولت درهمین چند ماه تصدی خود در روابط خارجی ضمن نگاه به شرق و بی‌اعتنایی به غرب کلا سیاست خارجی فعال وتحول سازی ازخود بروزنداده وظاهرا استراتژی خود را تمرکز بر پرکاری داخلی قرارداده است.اما در این زمینه هم به‌جای استفاده از مدیران با تجربه نیروهای جوان را برمی گزیند ومعیاراصلی هم ظاهرا داشتن مواضع انقلابی ازسوی آنهاست. آقای رئیسی برخلاف آقای روحانی که درسفر به استان‌ها بخل بخرج می‌داد و پس از کرونا هرگز به‌جایی نرفت ازروزهای آغازین تصدی خود تقریبا هرهفته به استان‌ها سرکشی می کند چنانچه گویی قرارندارد! وی حل مشکلات را از پائین آغاز کرده است و ظاهرامی خواهد ازجزء به کل برسد.دولت کنونی حداقل تا کنون سراغ مسائل اصلی و کلی کشورنرفته وهمت خود را درحل موردی مشکلات استان‌ها، مناطق، محلات، کارخانه‌ها وکارگاه‌ها معطوف کرده است. مشکلاتی که حتی اگر حل شوند تاثیر چندانی درگرفتاری‌های کلی ازجمله تورم افسارگسیخته که مردم رامستاصل کرده است، ندارد.حل مشکل فلان کارخانه یا تسریع در اجرای فلان طرح فاضلاب یا بهمان منطقه کشاورزی البته درست است ولی همان کارخانه درهروضعیتی که باشد با مشکلات بزرگتری به‌نام نرخ جهنده دلاروسقوط ارزش پول ملی وسختی مراودات بین المللی روبه‌رواست، طرح‌های شهری بطورکلی اعتبارونقدینگی لازم دارندومشکل اصلی و اساسی کشاورزی خشک سالی وکمبودآب است.روشن است که مشکلات موردی را باید مسئولان محلی برطرف کنند و وظیفه دولت حل مشکلات اساسی وکلی است. دولت آقای روحانی تقریبا همه تخم مرغ‌های خود را در سبد لغوتحریم‌ها قرارداده بود ولی حالا گویی تحریم‌ها یک موضوع حاشیه‌ای هستند و117 روزلازم بود تا استارت مذاکرات زده شودو خدا می‌داند با پیش شرط‌هایی که ایران گذاشته است (ازجمله تضمین آمریکا برای عدم بازگشت تحریم‌ها )در صورت موفق بودن مذاکرات، اقتصاد ایران کی از محاصره خارج خواهد شد؟ درواقع علاوه بر ده‌ها مشکلی که کشوربا آن روبه‌روست خنثی شدن سیاست‌های درست وبازگشت یا بی‌اعتنایی به آنها ازسوی دولت‌های جدید خود یک مشکل مستقل وهزینه‌زاست که مردم باید تاوان آن راپس بدهند. حالا مشخص نیست که دولت آقای رئیسی باچندین دوره مذاکرات وین که توسط دولت قبل انجام شده بود و به قول آقای روحانی فقط یک امضا نیاز داشت، چگونه مواجه میشود وکی مشکلات عظیم اقتصادی ناشی ازتحریم‌هابرطرف می‌شوند؟کم توجهی به لغو تحریم‌ها وتلاش برای خنثی کردن کامل اثرتحریم‌ها حتی اگرشدنی باشد یک سیاست درست اما مقطعی است. کدام کشوررا سراغ داریم که همیشه تحریم بوده است وتوانسته اقتصادی پررونق داشته باشد ومردم خود را درکوران مشکلات معیشتی غوطه ور نسازد؟حتی کره شمالی که طعم قحطی رامی چشد تلاش کرد تا ازدایره تحریم‌ها بیرون بیاید. مسلما اصل برعدم وجود تحریم‌هاست وتلاش‌ها وسیاست‌ها باید بررفع این ظلم بزرگ متمرکزشود. بیماری که یک نارسایی دارد ودرد می‌کشد باید درمان شود واقدامات جانبی برای کم کردن درد فقط مسکن است ودرمان محسوب نمی‌شود.
سایر اخبار این روزنامه
آموزش و پرورش هم، «داماد» میشود!
هزينه تحريم‌ها؛ - برای هر١٠٠دلار ٢٠دلار بايد بدهيم
٣شرط ايران برای بازگشت آمریکا به برجام
نقش «مه‌لقا ملاح» در اجتماعی کردن محیط زیست
تخريب آيت‌ا... هاشمي در دوره شما هم ادامه دارد؛ متاسفانه!
درآمد ٢ميليارد دلاري را زنده كنيد
تجارت «نخل‌های بريده شده» در كويت و قطر
رشد اقتصادی در سایه تورم
پرکاری در داخل، کم کاری در لغو تحریم‌ها
«شروط نشدني» براي مذاكره عملی؟
آقای رئیس جمهور! این هم از استاندار ویژه خوزستان
مذاکره ترسی یعنی عقب‌ماندگی!
