سونامی در هلال حاصلخیز!

امید مافی‪-‬ یکی در دوردست دارد ما را صدا می‌زند. انگار پای هاتف و آواگری در میان است که نوایی در ورزشگاه ملک عبداله دوم مدام گوش‌ها را نوازش می‌دهد و حجمی از فریاد را بر پیکر سربازان ما می‌ریزد.
یوزپلنگانی که با اسکو تا اینجا دویده‌اند خوب می‌دانند که در جایی دورتر از امان چشمه‌ای زلال می‌جوشد تا چشم‌هایشان را لبالب از زنبق و ارکیده کند.
شاگردان اسکوچیچ به دنبال حفظ شکست ناپذیری
این بار به خلق خاطره‌ای تلخ برای سوری‌ها می‌اندیشند تا پنجمین پیروزی خود را ثبت و ضبط کنند و در غروب سرخ خورشید، راه هموار امان به دوحه را نظاره کنند و با ۱۶ امتیاز تنها نیم قدم دیگر به جام جهان نما نزدیک‌تر شوند.


اسکوچیچ که امروز مهدی طارمی و علیرضا جهانبخش را ندارد قطعا به رو کردن پلنی جدید می‌اندیشد تا کوله بار رویاهایش را برای زمستان نگذارد و در همین پاییز چمدان‌های خویش را به سوی مقصد ببندد.
فرمانده‌ای که اسیر مظلوم کشی شده اگر بخواهد مثل نبرد صیدا با یک شکارچی بازی کند چاره‌ای ندارد جز آنکه سامان قدوس را پشت سر سردار قرار دهد. نقشه‌ای که البته جواب نداد و نیمکت تیم ملی را وادار به جابجایی و تغییر سیستم
در لبنان کرد. اما اگر غریبه کروات دنبال به کار گیری دو مهاجم در خط آتش تیم خود می‌باشد، می‌تواند روی اللهیار صیادمنش، مهدی قایدی و البته کریم انصاری فر حساب ویژه باز کند. ستاره‌هایی که یک جهان انگیزه برای پاگشایی در امان دارند و با اشارتی از سوی کادر فنی ملاقاتی متلاطم را پیش روی سوری‌ها قرار خواهند داد. یادمان نرود موسیو اسکوچیچ با کشاندن وحید امیری به حوالی سنگر دمشقی‌ها نیز می‌تواند شب دراماتیک صیدا را تکرار کند و بر وزن پیشانی حمله ما بیفزاید تا سیم خاردارهای حریف از نفس بیفتند و وا دهند. هر چه هست ایرانی‌ها بر خطوط غم زده سیمای اهالی شام خواهند افزود اگر خودشان باشند و فانوس به دست جدول را محزون‌تر از همیشه به خانه‌اش رهنمون کنند. سه امتیاز شیرین‌تر از چند حبه قند و بال گشایی در خاور رود اردن امشب حالمان را خوب خواهد کرد و به خوش رقصی حریفانی که در برابر پسران دراگان حرفی برای گفتن ندارند پایان می‌دهد. وقتی باد بر پیکر شیروانی‌ها و پنجره‌ها در شهر مرموز امان می‌کوبد، لابد باید چشم انتظار یک سونامی ویرانگر در هلال حاصلخیز ماند.