ادبیات داستانی و تخیل بهترین راه جذب مخاطب و ماندگاری اتفاق‌ها

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: نویسنده آثار دفاع مقدسی در مراسم رونمایی از کتاب «۵۷ روز» نوشته مهری غلامپوربا تأکید بر این نکته که بسیاری از رمان‌های بزرگ دنیا با موضوع جنگ هستند و از طریق ادبیات داستانی منتقل شده‌اند، می‌گوید: اکنون زمانی است که باید هیجان را کنار گذاشت و با استفاده از قوه تخیل که بهترین راه ماندگار کردن اتفاق‌هاست، مخاطب را جذب کرد. شهریار عباسی، نویسنده آثار دفاع مقدس در مراسم رونمایی از کتاب «۵۷ روز» که روز گذشته در سالن هویزه موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس برگزار شد، گفت: واقعیت این است که به جایگاه ادبیات داستانی در کشور ما آنطور که بایسته است توجه نشده است. آن‌ها که در این زمینه مسئولیت دارند به ارزش این هنر پی نبرده‌اند و متأسفانه ادبیات داستانی این روز‌ها حال خوبی ندارد. ما نیاز به توجه بیشتر به ادبیات داستانی داریم، به این دلیل که این نوع ادبیات یکی از روش‌ها برای فهم انسان و جهان است. امید است این روند بهبود یابد. جنگ و رمان‌های بزرگ دنیا
وی در ادامه افزود: موضوع جنگ از موضوعات مهم برای تاریخ معاصر ماست. جنگ شرایطی است که انسان خودش را بهتر از هر جای دیگر به نمایش می‌گذارد و کار داستان‌نویس این است که انسان را بشناسد. جنگ اتفاق تلخ و ناگواری است، اما برای داستان‌نویس که می‌خواهد انسان را بشناسد، زمینه خوبی را فراهم می‌کند.
این نویسنده اظهار کرد: ادبیاتی که نتواند با نسل‌های مختلف ارتباط برقرار کند، هدف و فهم ما را منتقل نمی‌کند. تبلیغات مفید است، اما برای کار‌های ماندگار باید به سمت ادبیات داستانی و نگاه بی‌طرفانه و موشکافانه برویم. از این طریق می‌شود با نسل‌های آینده ارتباط برقرار کرد. بسیاری از رمان‌های بزرگ دنیا با موضوع جنگ هستند و از طریق ادبیات داستانی منتقل شده‌اند، البته برای جنگیدن به سلاح و شور و هیجان نیاز است، اما اکنون زمانی است که باید سلاح و هیجان را کنار گذاشت و از طریق روایت و فهمی که در انسان شکل می‌گیرد و استفاده از قوه تخیل، مخاطب را جذب کرد و این بهترین وسیله ارتباطی و ماندگار کردن اتفاق‌هاست.
داوود صلاحی، مدیر انتشارات موزه انقلاب اسلامی نیز ضمن گرامیداشت ایام هفته کتاب و سالروز عملیات آزادسازی سوسنگرد، اظهار داشت: کتابی که امروز رونمایی می‌شود، مرتبط با آزادسازی سوسنگرد است و به حوادث چند روز ابتدای جنگ و اشغال این شهر کلیدی و آزادسازی آن توسط نیرو‌های مردمی ژاندارم و سپاه پرداخته است. اهمیت تاریخ جنگ برای همه مشخص است، اما در مورد سوسنگرد کمتر بحث و گفتگو شده، به‌ویژه در قالب رمان کمتر مورد توجه قرار گرفته است، بنابراین این کتاب جایگاه ویژه‌ای دارد و می‌تواند بخشی از رسالتی را که در انتقال تاریخ جنگ به نسل بعد داریم، ایفا کند. غفلت نسبت به ۷ هزار بانوی شهیده


در ادامه مهری غلامپور، نویسنده کتاب «۵۷ روز» طی سخنان کوتاهی گفت: همیشه دغدغه من این بود که در جنگ آقایان بیشتر دیده شده‌اند، با خود می‌گفتم آمار ۷ هزار بانوی شهیده چه شد. به عنوان یک خانم حس کردم این رسالت بر عهده من است که در مورد بانوانی که در جنگ حضور داشتند، بنویسم. این رمان روایت یک دختر مشهدی است که همراه همسرش وارد سوسنگرد می‌شود. همسرش کارمند ژاندارمری سوسنگرد است، پس از مدتی که جنگ به ایران تحمیل می‌شود، مهری داستان ما تنها می‌ماند و آسیب‌های زیادی را متحمل می‌شود. بخشی از کتاب نیز به موضوع منافقین پرداخته است. همه آزادسازی سوسنگرد را با ۲۶ آبان می‌شناسند، اما من سعی کردم به همه نقاط کور جنگ، مثل شهر کوچک سوسنگرد، اتفاقات چهارم تا ۱۰ مهرماه و حضور بانوان در جنگ بپردازم. ادبیات داستانی و جزئی‌نگاری مفاهیم جنگ
محمد حنیف، پژوهشگر و نویسنده آثار دفاع مقدس نیز به عنوان دیگر سخنران این مراسم، ضمن اشاره به اینکه خانم غلامپور از امروز به جرگه داستان‌نویسان وارد می‌شود و در جامعه ادبی از این به بعد انتظار از وی بالا می‌رود، افزود: امروز این کتاب با یک اجرای ساده تأثیرش چند برابر شد. انیمیشن‌های تبلیغات بازی‌های نمایشی همه تحت تأثیر داستان هستند، بنابراین تشکیل کارگاه‌های آموزش رمان‌نویسی بسیار مهم است. ادبیات داستانی مفاهیم جنگ را به صورت جزئی‌نگارانه و عینی و هنری ارائه می‌دهد و آن را ماندگار می‌کند و با شعار و گزارش متفاوت است.
وی ادامه داد: ابتدای کتاب «۵۷ روز» بسیار مهم است و مثل قلابی است که ماهیگیر می‌اندازد مخاطب را جذب می‌کند. از وظایف ابتدای داستان نیز همین است که علاوه بر معرفی شخصیت‌ها، یک صحنه جاندار ایجاد کند. همانطور که در این کتاب آمده است، مهری که اهل مشهد است و همراه همسرش که در سوسنگرد کار می‌کرده به این شهر وارد می‌شود و صحنه‌های ابتدایی همه گویای داستان است و جلب‌نظر مخاطب از طریق روح فداکاری آن چیزی است که در کتاب زیاد به چشم می‌خورد. نویسنده در فضاسازی و انتقال حس بسیار موفق عمل کرده است، در کلامش ایجاز دارد و همین باعث جذب مخاطب می‌شود.
این نویسنده و پژوهشگر حوزه دفاع مقدس، افزود: این کتاب پشتوانه پژوهشی قوی‌ای دارد، زیرا نویسنده برای نگارش اثر به سوسنگرد سفر کرده است. داستان به پالایش روحی مخاطب کمک می‌کند. زبان روایت ساده و دلنشین است، دیالوگ‌ها هویت دارند. یکی از کار‌هایی که نویسنده انجام داده این است که کشمکش در طول داستان زیاد به چشم می‌خورد، همچنین تصویری روشن عینی و واقع‌نما از جنگ ارائه کرده است.
حنیف در ادامه بیان کرد: نوشتن از جنگ برای تثبیت صلح ضروری است، زیرا نشان می‌دهد اگر جنگی به ملتی تحمیل شود و دفاع صورت نگیرد، چه اتفاقی می‌افتد و آنجاست که قدر سرباز‌هایی را می‌دانیم که از جانشان گذشتند و جنگیدند. این کار فقط یک اشکال داشت که از گزارش‌های رادیویی و روزنامه خیلی استفاده کرده و این موضوع حرکت داستان را کند می‌کند، اگر در قالب گفتگو می‌آمد، بهتر بود. «ادبیات» لکوموتیو فرهنگ
سردار جعفری، مدیرعامل موزه انقلاب اسلامی نیز در بخش پایانی این برنامه گفت: یکی از وظایف ما قطعاً تربیت و کمک به ارتقای نیرو‌های جوان و نوقلم است، برای اینکه در آینده قله‌های ادبی را فتح کنند. یک نویسنده تأثیرگذار امروز به اندازه یک لشکر می‌تواند تأثیرگذار باشد. ادبیات لکوموتیو فرهنگ است، اگر می‌خواهیم اندیشه‌ها بارور شود، باید بر ادبیات خصوصاً ادبیات داستانی تکیه کنیم، زیرا مثل باران لطیفی است که در عمق زمین فرو می‌رود و جان را سیراب می‌کند.
مدیرعامل موزه انقلاب اسلامی اظهار کرد: خیلی از جوانان اگر راه را یافتند با ادبیات داستانی بوده، یک پرداخت درست می‌تواند شخصی را بر مدار درست قرار دهد. انقلاب و جنگ ما جنگ عظیم فرهنگی بود؛ جنگی که به ما تحمیل شد. پس از ۴۰ سال دست همه افرادی را می‌بوسیم که وظیفه‌شان را فهمیدند و جان سپر کردند برای اینکه سرزمین‌مان مانا بماند. هر کدام از کتاب‌ها پروژکتوری است که بخشی از واقعیت‌ها را هنرمندانه بیان می‌کند. امید است جوانان و مردم از این اثر استقبال کنند، ما نیز آمادگی داریم از هنرمندان حمایت کنیم.