روزنامه آرمان ملی
1400/08/25
اشتغال مولد؛ مسئله این است
داریوش قنبری استاد دانشگاه قانون حمایت از جوانی جمعیـــت بـــه رغم ایرادهای قابل توجهی که دارد، ابلاغ شد. منتها بحث مهمی که در ارتباط با این قانون قابل توجه است، موضوع عدم تاثیرپذیری تشکیل خانواده و نهایتا بحث فرزندآوری از طریق قانون است. در کل خانوادهها شرایط خاص خودشان را برای فرزندآوری درنظر میگیرند. مسئله عمدهای که وجود دارد، عدم اشتغال و بیکاری جوانان است. اگر جوان شغل مطمئن داشته باشد به سمت ازدواج خواهد رفت. با توجه به اینکه در کشور ما ازدواج یک سنت حسنه و ارزش خاص دارد قطعا و یقینا درصورتی که شرایط مهیا باشد، جوانان دنبال تشکیل خانواده میروند و بحث فرزندآوری هم اتفاق میافتد. آنچه در شرایط فعلی مهم است، عدم اشتغال جوانان و به طبع آن عدم تمایلشان به ازدواج است. بسیاری ازطلاقها به دلیل مسائل اقتصادی است و تا زمانی که به این مسئله توجه مناسبی نشود، این دست قوانین زائد به نظر میرسند. متاسفانه نمایندگان مجلس به نوعی فکر میکنند که همه مسائل را به طریق قانونگذاری میتوانند حل کنند. دیدی سادهانگارانه به مسائل کشور که به جای حل مسائل به طور ریشهای، حاشیهها را مدنظر قرار میدهند. درحالی که آنچه باید به عنوان متن مورد توجه قرار بگیرد، بحث اشتغال جوانان است ولی نهتنها شغل جدید به آن معنا تولید و ایجاد نمیشود بلکه بسیاری از مشاغل موجود هم در خطر از دست رفتن هستند. طبیعتا وقتی منبع درآمد خانواده از دست برود، اصل خانواده هم به سمت فروپاشی میرود. بنابراین اگر نمایندگان مجلس به فکر حل مسائل کشور هستند به نظر میرسد که یک مسئله بیشتر وجود ندارد و آنهم اشتغال مولد است. چنانچه بتوانند همین یک مسئله را حل کنند و راهکاری برایش پیدا شود، همه مسائل دیگر حل خواهد شد. ریشه همه مسائل دیگر در بیکاری و ضعف درآمد است. اگر جوانی قادر نیست مسکن مورد نیاز خود را تهیه کند و به سمت ازدواج نمیرود و یا از فرزندآوری هراس دارد، بهخاطر نداشتن درآمد است. اینها جزو مسائل محوری است ولی نمایندگان مجلس به حواشیای میپردازند که جزو مسائل اصلی نیست. مسئله اصلی اشتغال و درآمد خانوادههاست در حدی که بتوانند زندگی آّبرومندانهای داشته باشند. آیا حداقل حقوق تعیین شده کفاف هزینههای فرزند تازه به دنیا آمده را میدهد؟ هرچند بحث کاهش جمعیت میتواند یک مسئله جدی در آینده کشور باشد و در این تردیدی نیست، منتهی صرف جمعیت زیاد هم نمیتواند فاکتور مثبتی تلقی شود. جمعیت زمانی فاکتور مثبت است که همراه با رفاه اقتصادی و توسعه اقتصادی باشد و نهایتا زمانی که شغلی ایجاد نمیشود و جوانان بهرغم کسب تخصص نمیتوانند از ظرفیت و توان خود استفاده کنند، به نظر میرسد که فعلا کمبود جمعیت در کشور به آن معنا نداریم. گرچه در آینده پیری جمعیت و کاهش تعداد زاد و ولد میتواند زنگ خطری برای کشور باشد اما راهکارش، قانونهای این شکلی نیست بلکه اشتغال، درآمد و تامین رفاه و ایجاد امید بیشتر به زندگی است که جوانان را به سمت تشکیل خانواده و فرزندآوری سوق میدهد.
سایر اخبار این روزنامه
ورود دادستاني؛ محاكمه آقاي مازوت!
حل مشكلات تجاری با اروپا؛ يک گام به سوی توافق
پولهای بلوكه شده ايران درحال آزادسازي است
امكان بازگشت جهانگيري به شوراي مركزي
توسعه روابط تجاری با تركيه - ثبات در افغانستان
مبارزه با قاچاق به كارهاي پوپوليستي نياز ندارد
بازار انحصاری با سیاست تفسیر به رأی
قمار براي زندان
يارانه از بنزين حذف شدني است؛ نيست...
اشتغال مولد؛ مسئله این است
100 روز بدون اقدام ملموس !
٣ مساله اصلی ايران برای وين
اندکی تامل؛ اندکی تفکر!
روند هشدارآمیز واکسیناسیون!