گزينه نزديك به فرهنگيان تا سياسيون

آرمان ملی- حمید شجاعصی: بیش از 3 ماه از روی کارآمدن دولت سیزدهم به ریاست سید ابراهیم رئیسی می‌گذرد و همه وزارتخانه‌ها در حیطه وظایف و اختیارات خود در حال تلاش و فعالیت هستند و در این میان صرفا وزارت همیشه غریب آموزش و پرورش همچنان با سرپرست اداره می‌شود و پس از باغ گلی و فیاضی 2 گزینه پیشنهادی رئیس جمهور که با مخالفت مجلس از رسیدن به هیأت دولت بازماندند؛ رئیس جمهور یوسف‌نوری مدیرکل برنامه و بودجه و رئیس مرکز آمار و فناوری اطلاعات و ارتباطات وزارت آموزش وپرورش را به عنوان گزینه جدید دولت برای تصدی وزارت آموزش و پرورش به مجلس معرفی کرده است. این در حالی است که  حاجی‌پور عضو کمیسیون آموزش مجلس گفته: اگر نوری نظرمان را جلب نکند، از او هم عبور می‌کنیم.»  آن‌طور که مشخص است قرار است یکشنبه هفتم آذرماه جلسه رای اعتماد به وی در مجلس برگزار شود.
 حیاط خلوت دولت‌ها
نگاهی به برخی دولت‌‌های پس از انقلاب و کابینه دولت‌ها به وضوح نشان می‌دهد که در عمل کم اهمیت‌ترین وزارتخانه دولت‌ها وزارت آموزش و پرورش بوده است. چنانکه رؤسای جمهور در بسیاری از ادوار بیش از آنکه به دنبال چهره‌ای قوی، کارآمد و توانا از میان فرهنگیان باشند پس از خاطر جمعی از انتخاب‌های خود در سایر وزارتخانه‌ها در آخر هم شخصی را مرتبط یا بعضا غیرمرتبط با آموزش و پرورش برای این وزارتخانه انتخاب می‌کردند. دولت آیت‌ا... رئیسی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و نیست، هرچند که رئیس جمهور بارها به اهمیت مساله آموزش و پرورش، فرهنگیان و رسیدگی به مسائل و مشکلات آنها تاکید داشته اما نگاهی به گزینه‌های پیشنهادی برای تصدی سمت وزارت این مهم را روایت می‌کند که نه تنها نگاهی کارشناسی شده در این خصوص وجود نداشته بلکه افراد معرفی شده بیشتر به جهت ارتباطات نه سبقه مدیریتی و بالا آمدن از بدنه فرهنگیان انتخاب و معرفی شده‌اند. حسین باغگلی نخستین گزینه‌ای بود که رئیس جمهور برای تصدی وزارت آموزش و پرورش به مجلس معرفی کرد. چهره‌ای که به دلایل عدم سبقه مدیریتی و بر نیامدن از آموزش و پرورش از همان ابتدا با مخالفت فرهنگیان و در ادامه مجلس مواجه شد و در نهایت نیز با رای عدم اعتماد نمایندگان از حضور در کابینه سیزدهم بازماند. گزینه بعدی هم که پس از چند ماه از سوی رئیس جمهور معرفی شد مسعود فیاضی برادر داماد علیرضا زاکانی شهردار تهران بود که حتی سابقه یک روز مدیریت در آموزش و پرورش و یا تدریس و معلمی را نداشته است. لذا از پیش معلوم بود که با رویکردهای منفی مجلس نسبت به وی و مخالفت کمیسیون آموزش خانه ملت با وجود حمایت رئیس جمهور به فیاضی رای اعتماد نمی‌دهد و همین اتفاق هم افتاد. فیاضی با 140 رای مخالف  و 115 رای موافق به کابینه راه نیافت. البته اینجا پرسش از آن 115 نماینده موافقی است که به وی رای داده‌اند. آنهایی که با این موافقت به فرض خود می‌خواستند با دولت همراهی داشته باشند اساسا دغدغه‌‌ها و مشکلات فرهنگیان را در نظر گرفته بودند یا صرفا به جهت همگرایی با دولت اینگونه رای داده اند؟ اتفاقا باید به آسیب شناسی این مساله پرداخت که چگونه وزارت آموزش و پرورش که در ابتدای انقلاب از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بود و شخصیت‌‌های همچون غلامحسین شکوهی، محمدعلی رجایی و محمدجواد باهنر در آن حضور داشتند رفته رفته جایگاه این وزارتخانه به حدی پایین آمد که به نوعی به حیاط خلوت دولت و آخرین وزارتخانه مهم برای دولت تبدیل شد. کمی تدبر در این خصوص می‌تواند نتایج مثبتی را به همراه داشته باشد و مرتبت آموزش و پرورش را که در جامعه ما در آخرین رتبه دارد و در سایر جوامع در رتبه نخست را ارتقا بخشد. 
 رویکرد دولت 


به نظر می‌رسد که نوع رویکرد دولت به بحث وزارتخانه‌ها به ویژه حوزه عظیم آموزش و پرورش انتخاب از چهره‌های نزدیک به دولت و خارج از مجموعه فرهنگیان است. دو گزینه پیشنهادی رد شده از سوی دولت موید این مهم است. صحبت اینجا است که رئیس جمهور که تحت عنوان سفرهای استانی به اقصی نقاط کشور سفر می‌کند و با مشکلات مردم آشنا می‌شود، نمی‌تواند یک بار هم به طور اتفاقی به برخی مدارس در تهران سر بزند و پای صحبت‌‌های معلمان فرهنگیان، معاونین و مدیران بنشیند و نظر آنها را در خصوص انتخاب وزیر بپرسد؟ اتفاقا اگر مجلس رویه‌ای که در خصوص فیاضی گزینه پیشنهادی آموزش و پرورش انجام داد را بسیار پیش از این و در خصوص سایر وزارتخانه‌ها نیز در پیش می‌گرفت و کوتاه نمی‌آمد امروز شاهد چنین شرایطی نبودیم. چنانکه عملکرد 100 ذروزه در حوزه‌های مختلف بیانگر میزان تحقق وعده‌ها است. ای کاش رئیس جمهور به جای انتخاب وزیر بیرون از دایره فرهنگیان یک بار هم به به سمت استفاده از نیروهای حاضر در بدنه فرهنگیان و آموزش و پرورش می‌رفت تا هم از حجم انتقادات به دولت و رویه در پیش گرفته شده در خصوص حوزه اموزش و پرورش بکاهد و هم با انتخابی درست؛ رضایتمندی و همراهی فرهنگیان و مجلس را با خود به همراه می‌آورد. هنوز هم معلمان منتظر حضور وزیری از جنس و بدنه آموزش هستند که دغدغه معلمان و مشکلات معیشتی  آنها را حس کرده باشد و بداند که باید برای معلمین چه کرد. باید دید رئیس جمهور چنین فرصتی را به فرهنگیان خواهد داد یا اینکه باز هم در بر  روی همان پاشنه سابق خواهد چرخید.
 گزینه جدید 
روز گذشته بود که پس از عدم اعتماد نمایندگان مجلس به مسعود فیاضی به عنوان وزیر آموزش و پرورش و در پی صحبت‌های سید نظام‌الدین موسوی سخنگوی هیأت رئیسه مجلس مبنی بر مهلت یک هفته‌ای دولت برای معرفی گزینه جدید دولت برای تصدی این وزارتخانه رئیس جمهور در نامه‌ای به رئیس مجلس یوسف نوری را به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش جهت اخذ رای اعتماد به مجلس معرفی کرد تا در اولین فرصت مجلس به بررسی صلاحیت وی بپردازد. اما از زمان معرفی وی جست‌وجوها برای یافتن این موضوع که گزینه جدیدی پیشنهادی چه کسی است آغاز شده است. یوسف نوری متولد سال ۱۳۴۰ در ایلام و دارای دکترای تخصصی مدیریت از دانشگاه علامه طباطبائی است. مدیرکل برنامه و بودجه و رئیس مرکز آمار و فناوری اطلاعات و ارتباطات وزارت آموزش و پرورش، عضو هیات امنای صندوق ذخیره فرهنگیان کشور، تدریس در مدارس و دانش‌سرای تربیت معلم استان ایلام و مدارس ایران در قطر و بحرین از جمله سوابق اجرایی و فرهنگی وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش است. وی همچنین مؤلف چند جلد کتاب تخصصی است. نوری که برنامه خود را نیز از هدفمندسازی یارانه‌های آموزشی گرفته تا بازطراحی صندوق ذخیره فرهنگیان منتشر کرده در  مقدمه برنامه خود آورده است: سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، نقشه جامع علمی کشور، نقشه مهندسی فرهنگی کشور و سایر اسناد بالادستی تعلیم و تربیت از جمله سیاست‌های کلی ابلاغی تحول در آموزش و پرورش، حاصل تلاش چندین ساله دانشمندان و نخبگان، صاحب‌نظران و خبرگان تعلیم و تربیت، استادان دانشگاه‌ها و حوزه‌های علمیه و دست‌اندرکاران نهادهای قانونی کشور بوده که طراحی، تدوین و تصویب شده و از اعتبار بالایی برخوردارند. در صورتی که اصطلاحات و واژگان این سند به درستی تبیین شود، جلوی ابهامات، تفسیرها و اقدامات سلیقه‌ای و موازی کاری‌ها و برخوردهای سلیقه ای دولت‌ها در عرصه تعلیم و تربیت را خواهد گرفت، فرسودگی نظام آموزش و پرورش کشور و ایجاد تحول با عملیاتی کردن سند تحول بنیادین قابل تحقق و مشاهده خواهد بود.