ابهر شهری رها شده

مجید ابهری‪-‬ وابستگی عاطفی به زادگاه برای هر کس یک رابطه استوار و ماندگار است که همین ارتباط عاطفی افراد را نسبت به مسائل جاری در یک شهر حساس مینماید. بحث یک شهر در روزنامه سراسری ممکن است کمی غیرعادی و ساده‌اندیشانه به نظر برسد. اما در دولت حاضر که بیش از ۱۰۰روز از عمر آن می‌گذرد، مگر رئیس جمهور باید به همه مشکلات شخصا رسیدگی نماید؟ پس نقش نماینده شهر در مجلس چیست؟ گاهی مشاهده میشود که نمایندگان محترم در مسائل خیلی کوچک دخالت کرده و موضوع را به صحن علنی میکشانند. ابهر با جمعیت و واحدهای صنعتی قابل توجه نه فرماندار دارد نه شهردار. یک شهر با جمعیت بیش از صد هزار نفر چگونه مدیران ارشد خود را هنوز نشناخته است. در حالی که فرماندار، شهردار و بخشدار از مقامات ضروری یک شهر هستند. مگر میشود یک شهر به امان خدا رها شود و در شرایط حاضر با وجود پاندمی کرونا و ده‌ها مشکل ریز و درشت اقتصادی و اجتماعی اینگونه بدون مدیران ارشد روزگار سپری کند؟ امام جمعه محترم که منعکس‌کننده مشکلات منطقه هستند چرا از نماینده این شهر نمیخواهند حرکتی در این راستا صورت دهد. از سوی دیگر قرار گرفتن این شهر بر جاده ترانزیتی اهمیت آن را مضاعف نموده و گوشزد میکند. وجود چندین دانشگاه در این منطقه و ده‌ها واحد تولیدی وصنعتی حساسیت سیاسی این شهر را دو چندان می‌نماید. سوال اساسی این است که چند شهر دیگر در کشور با این وضعیت وجود دارند؟ وزیر محترم کشور از اوضاع ابهر و شهرهای مشابه خبردار هستند؟ استاندار محترم زنجان چرا به وضع این شهر تاریخی که میتواند یکی از جاذبه‌های گردشگری مهم در کشور باشد توجهی ندارد؟ حتما باید اتفاق تلخ و آزار دهنده‌ای رخ دهد تا مسئولین به یک نقطه توجه نمایند؟ غیبت مدیران ارشد منطقه موجب توقف کارها نشده و بقیه کارکنان
صادقانه به مسئولیت‌ها عمل کرده و شهر اداره می‌شود. سوال اساسی این است که وقتی شهری بدون این مدیران به خوبی حرکت میکند، پس فلسفه وجودی آن‌ها چیست؟