قهرمانان امید قهرمانان را ناامید نکنند

بدترین شروع ممکن برای کمیسیون ورزشکاران رقم خورد، کمیسیونی که قرار بود در دومین دوره به دور از حاشیه و هیاهو، مطالبات قهرمانان را پیگیری کند، اما پیش از آنکه اولین جلسه‌اش تشکیل شود، اختلاف‌ها آغاز شده تا از همین ابتدای کار چشم‌انداز روشنی پیش‌روی فعالیت این کمیسیون قرار نداشته باشد. فدراسیون کشتی مدعی است رئیس کمیته ملی المپیک قول داده که حمید سوریان یکی از چهار عضو انتصابی‌اش باشد، اما وقتی صالحی‌امیری، اسم سوریان را رد نمی‌کند، حسن یزدانی و محمدرضا گرایی دو عضو کشتی‌گیر کمیسیون ورزشکاران با اشاره فدراسیون در اعتراض به بدقولی صورت گرفته، تصمیم به تحریم اولین نشست می‌گیرند.
در این مقال بحث بر سر این نیست که در اختلاف به وجود آمده حق با کدام طرف است، بلکه موضوع قابل تأمل ضربه‌ای است که ورزش با شکل‌گیری چنین حاشیه‌ها و جنجال‌هایی می‌خورد و کمیسیون ورزشکاران را از هدف‌های بزرگی که دارد دور می‌کند. کمیسیون مهمی که در دوره حضور صالحی‌امیری در کمیته ملی المپیک احیا شده و وظایف گسترده‌ای جهت رسیدگی به مشکلات و دغدغه‌های زیادی که قهرمانان و مدال‌آوران با آن روبه‌رو هستند، دارد. شکل‌گیری این کمیسیون یک نقطه امیدوار‌کننده برای جامعه ورزش بود که با توجه به رسیدگی‌های حداقلی از سوی متولیان ورزش و در حد و اندازه افتخاراتی که به دست آورده‌اند مورد توجه قرار نگرفته‌اند و بخش زیادی از آن‌ها حتی با وجود مدال‌های جهانی و آسیایی از داشتن یک شغل هم محروم هستند و حتی از نظر معیشتی هم با مشکلات مختلفی دست و پنجه نرم می‌کنند.
با توجه به وضعیت سختی که از نظر شغلی و معیشتی بخش زیادی از قهرمانان با آن مواجهند، اما تصمیم‌گیرندگان ورزش چه در وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک و چه فدراسیون‌ها با وجود گستردگی فعالیت‌هایی که دارند، نتوانسته‌اند با پیگیری دغدغه‌های بحقی که یک قهرمان دارد، به شرایطی که مدال‌آوران با آن روبه‌رو هستند، سروسامانی بدهند. اگرچه مسئولان سعی دارند این وضعیت را به گردن مشکلات اقتصادی کشور در سال‌های اخیر بیندازند، اما سوءمدیریت‌ها و عدم درک از تلاشی که یک قهرمان برای رسیدن به یک مدال انجام می‌دهد، سبب شده همان بودجه محدود ورزش هم در مسیری که می‌تواند مشکلات قهرمانان را به حداقل برساند به درستی هزینه نشود و مشکلات ورزشکاران پابرجا باقی بماند.
تغییر نکردن شرایط هم سبب دلسردی یک قهرمان می‌شود تا او یا راه مهاجرت و مسابقه دادن زیر پرچم کشوری دیگر را مانند برخی از ملی‌پوشان انتخاب کند یا با دلسردی از ورزش قهرمانی دور شود، آن هم استعداد‌هایی که در صورت رسیدگی کافی می‌توان امیدوار به تکرار افتخارآفرینی‌های‌شان در المپیک، جهانی و آسیایی بود.


چنین بی‌توجهی‌هایی سبب شده کمیسیون ورزشکاران که از دل این قهرمانان و با رأی آن‌ها سرکار آمده است، اهمیت بالایی داشته باشد. به هر حال یک قهرمان بهتر از هر کسی می‌تواند حال یک قهرمان و مشکلاتی را که دارد درک کند و همین مسئله باعث می‌شود در این کمیسیون که وظیفه اصلی آن حمایت از قهرمانان است، مطالبه حمایت از ورزشکاران بیشتر از قبل پیگیری شود و نسبت به سرانجام رسیدن آن هم امیدواری بیشتری به وجود بیاید.
کمیسیون ورزشکاران برای رسیدن به اهدافش بیش از همه به آرامش و یکدلی ۲۰ عضو آن احتیاج دارد تا اعضای کمیسیون بتوانند با قرار گرفتن در جبهه ورزشکاران، مطالبات قهرمانان را پیگیری و مشکلات پیش‌روی‌شان را حل کنند. با این حال تجربه اولین دوره کمیسیون ورزشکاران و بالا گرفتن اختلافات داخلی که حتی شایعه انحلال آن را هم در مقطعی مطرح کرد، سبب شد این کمیسیون در اولین امتحان نتواند نمره قبولی بگیرد.
با توجه به تجربه دوره اول که همه اختلاف‌ها را دلیل نرسیدن به هدف‌های‌شان عنوان می‌کردند، این امیدواری وجود داشت که در دومین دوره که پس از انتخابات آن در ماه گذشته، دیروز اولین جلسه‌اش برگزار شد، دیگر شاهد بروز اختلاف و چنددستگی در بین اعضا نباشیم. با این حال این انتظار گویا بی‌فایده بود و بالا گرفتن اختلاف فدراسیون کشتی و کمیته ملی المپیک که سبب غیب یزدانی و گرایی، دو عضو کشتی‌گیر کمیسیون در نخستین جلسه شد، سبب شده تردید‌هایی درباره اینکه آیا کمیسیون ورزشکاران می‌تواند مطالبات جامعه ورزش را رهبری و به سمت حل شدن هدایت کند به وجود بیاید.
در این شرایط هنوز که در ابتدای کار کمیسیون ورزشکاران هستیم، نباید اجازه داد دامن این اختلافات بیشتر شود و باید این مشکل به وجود آمده را به سرعت حل کرد. توپ در زمین کمیته ملی المپیک و فدراسیون کشتی است که باید مسئولان آن دور یک میز بنشینند و با رفع دلخوری‌ها اجازه ندهند کمیسیون ورزشکاران مانند دوره اول باز هم به حاشیه برود. اتفاقی که دود آن در چشم قهرمانانی می‌رود که چشم امیدشان به قهرمانانی است که با رأی‌شان به کمیسیون فرستاده‌اند تا گرهی از مشکلات شان باز کنند، نه اینکه گره مشکلات را کورتر کنند.