خشونت نرم یا آزار خاموش

شادان کریمی‪-‬ آزار خاموش؛ این واژه به خودی خود نشان‌دهنده عمق فاجعه‌ای است که در برخی از خانواده‌ها در جریان است. این روزها کارشناسان از آزار خاموشی که به کودکان اعمال می‌شود صحبت می‌کنند و معتقدند مسخره کردن کودکان و نوجوانان توسط والدین و در حضور اقوام و آشنایان اگرچه با هدف شوخی و خنده هم باشد اما آزار خاموش است.
حالا اما من میخواهم از نوع دیگری از آزار خاموش صحبت کنم، آزار خاموشی که به زنان اعمال می‌شود و کمتر توجهی هم نسبت به آن می‌شود؛ آزار خاموش درست است که زیر مجموعه خشونت‌های خانگی به شمار می‌آید اما به این دلیل که معمولا در بلند مدت تاثیر خودش را می‌گذارد و از طرفی چون با جراحت همراه نیست معمولا توجهی نسبت به آن نمی‌شود اما این در شرایطی است که آسیبی که این نوع خشونت بر روان زنان می‌گذارد خیلی بیشتر از خشونت‌های فیزیکی است. در این نوع از آزار‌ها زنان معمولا مورد بی‌مهری‌های مکرر همسر قرار می‌گیرند و برای جبران این بی‌مهری تلاش می‌کنند تا بهتر دیده شوند، این بهتر دیده شدن گاهی تبدیل به عمل‌های زیبایی مکرر می‌شود و گاهی هم رفتن به سمت خرافات و مراجعه به رمال و فالگیر. در نهایت اما هیچکس نمی‌پرسد آن زن چرا باید دست به چنین اقدامی بزند و همه او را مقصر می‌دانند در حالی که عملکرد امروز او دارای یک پیشینه است.
زنان بسیاری این روزها برای حفظ زندگی زناشویی‌شان است که دست به خیلی کار‌ها می‌زنند. در واقع اگر یک بررسی درست و عمیق داشته باشیم متوجه می‌شویم همه افراد جامعه توسط نزدیک‌ترین افراد به خودشان مورد خشونت‌های نرم قرار می‌گیرند که می‌توان نام آن را آزار خاموش گذاشت و نکته حائز اهمیت هم این است که این نوع خشونت‌های نرم معمولا تاثیرگذاری بیشتری نسبت به سایر خشونت‌ها دارند چون مستقیما بر روان فرد تاثیر می‌گذارند و اجازه تصمیم‌گیری منطقی را از او می‌گیرند.