روزنامه آفتاب یزد
1400/09/11
مسئولانی که جامعه را نمی شناسند
آفتاب یزد _ یگانه شوق الشعرا : سال هاست که مراکز همسریابی برای رواج ازدواج به شکل سنتی آن در پوشش های مختلف مشغول فعالیت با اهداف گوناگون هستند . به نظر می رسد در حال حاضر یکی از رویکردهای مسئولان برای دستیابی به جوانی جمعیت و رواج ازدواج گسترش مراکز همسریابی در شکل قانونی آن است . برای مثال امیرحسین بانکی‌پور نماینده اصفهان ورئیس کمیسیون مشترک جوانی جمعیت اخیرا گفته است : «در قانون جوانی جمعیت که تصویب شد اعطای مجوز به مراکز همسریابی در نظر گرفته شده است، زیرا مراکز مجاز همسریابی جزو نیاز مردم است و از این طریق مراکز همسریابی رسمی راه‌اندازی میشود که مورد اعتماد مردم باشد.» تجربه نشان داده است که مراکز همسریابی خروجی مناسبی برای مردم و جامعه نداشته است لذا دولت و مجلس هم باید بدانند مقابله با هر معضلی به وسیله قانون امکان پذیر نیست و باید از طریق شناخت عمق معضلات درصدد حل آن ها اقدامات صورت پذیرد .بسیاری از این افرادی که از طریق مراکز همسریابی ازدواجکرده اند از ازدواج خود راضی نیستند یا فرجام ازدواجشان به طلاق ختم شده است .برخی از اخاذی تعداد از سایت های همسریابی صحبت می کنند و عده ای معتقدند در این سایت ها احساساتشان مورد
سوء استفاده قرار گرفته است . طرح های این چنینی نشان می دهد که برخی از نمایندگان مجلس شناختی از وضع موجود جامعه و مردم ندارند .
>امروزه این سبک از همسریابی اصلا کارا نیست
علیرضا شریفی یزدی جامعه شناس و استاد دانشگاه در این باره به آفتاب یزد گفت:«واقعیت این است که این مراکز همسریابی به چند دسته تقسیم می شوند .یک گروه یکسری مراکزی هستند که با نیت خیر در حال فعالیت هستند تا بتوانند به شکل سنتی این فعالیت ها سر و سامان بدهند .یکسری از این مراکز مراکزی هستند که بدون مجوز دست به این کار می زنند و بیشتر از آن که دنبال نیت خیر باشند متاسفانه به دنبال سوء استفاده از بحث همسریابی هستند که در چند مورد قانون با آن ها برخورد کرد . دسته سوم به اسم همسریابی یکسری فعالیت های غیر اخلاقی را انجام می دهند . تعداد این گروه زیاد نیست و زمانی که قانون آن را شناسایی کند با آن ها برخورد می شود . بحث ما بیشتر بر سر گروه اول است یعنی کسانی که با نیت خیر و اهداف خوب سعی می کنند که به صورت نهادینه شده کاری برای اتصال افراد به یکدیگر انجام دهند . نکته اول این است که درواقع دوران این نوع همسریابی مدت هاست که گذشته است .یعنی در قدیم باب بوده است که دختر فلان کس را برای پسر فلان کس در نظر بگیرند و بعد از چند جلسه مراوده افراد با هم ازدواج می کردند . امروزه این سبک از همسریابی اصلا کارا نیست و دوره آن به سر آمده است .ما برای این که بتوانیم همسر انتخاب کنیم حتما باید یکسری ویژگی ها را اول در خودمان تقویت کنیم ، دوم در طرف مقابل آن ها را ببینیم و سوم امکان و موقعیت این مهیا باشد که بتوانیم این دو را باهم بسنجیم . »
>مراکز همسریابی به مراکز آموزشی تبدیل شوند
وی ادامه داد :« اگر بخواهم از تجربیات گذشته ارزیابی داشته باشم باید بگویم گرچه بعضی از این مراکز یکسری کارهای خوب انجام دادند ولی ما به نتیجه مناسبی دست پیدا نکردیم. در بعضی از نهاد های آموزشی از این فعالیت ها در دهه های گذشته انجام گرفته است و آدم هایی را با یکدیگر آشنا کردند و آن ها ازدواج کردند . اما مطالعات نشان داد که متاسفانه بسیاری از این ازدواج ها بعدا به صورت های مختلف با شکست مواجه شد . لذا خیلی نمی توان گفت که این مراکز مراکز موفقی بودند اما اگر مجلس محترم قانونی را می خواهد تصویب کند من در این زمینه چند پیشنهاد برای ارائه دارم که ما مراکز همسریابی را تبدیل کنیم به یکسری مراکزی که در آن ضمن اینکه یافتن مهم است برای اینکه ما کسی را در نظر بگیریم یکسری فیلتر ها هم برای آن قرار دهیم . یعنی اگر این مرکز ها دنبال افزایش مهارت زندگی و آموزش مهارت زندگی باشند با یکسری استاندارد سازی به مخاطبین که عمدتا نیروهای جوان هستند یاد بدهند که افراد در چه شرایطی موقعیت ازدواج دارند ، چگونه باید زندگی کنند ، چگونه باید با همسرشان مراوده و ارتباط داشته باشند .یعنی این مراکز بیشتر تبدیل شوند به مراکز آموزشی برای اینکه افراد را توانمند ساز کنند تا خودشان همسر انتخاب کنند . اما اینکه قرار بر این باشد که این مراکز صرفا نقش ارتباط را فراهم کنند اقدام مناسبی نیست چراکه این نوع ازدواج ها چندان موفق نخواهد بود .»
>بی نتیجه ماندن این نوع طرح ها
شریفی یزدی ادامه داد :« دولت اگر با نیت خیر می خواهد از همین سبکی که از نظر ما مردود است اقدام کند حداقل حتما در کنار خودشان گروه هایی برای مشاوره و آموزش مهارت ها داشته باشند و به افراد یاد بدهند که فرصت و زمان کافی را به خود و طرف مقابلشان بدهند .تجربه عینی به ما این را می گوید وقتی کسی به میزانی از استیصال رسیده است که خودش و خانواده‌ش ناتوان از پیدا کردن همسر مناسب هستند وقتی دست به دامن یک همچنین مراکزی می شود خیلی سریع تن به ازدواج می دهد و به جای اینکه تعقل و استانداردها مدنظر باشد خود ازدواج مدنظر قرار می گیرد . لذا این بحث تیغ دولبه است و من فکر می کنم مانند بسیاری از طرح های ما به صورت عملی نقش چندانی در افزایش ازدواج های موفق در جامعه نمی تواند داشته باشد .»
>ایجاد مشکلات جدید
وی در پاسخ به این سوال که آیا این طرح می تواند ایجاد کننده مشکلات جدید در جامعه باشد، گفت : «مراکز همسریابی قبلی مشکلات زیادی را در جامعه ایجاد کرد .آن هایی که با نیت خیر شکل گرفتند ازدواج هایی را ایجاد کردند که بسیاری از آن ها در نهایت با طلاق و شکست مواجه شد .طلاق برای جامعه ایجاد کننده مشکلات گوناگون و عدیده ای است .آن مراکزی هم که یک مقداری قانونی نبودند برای جامعه حتی معضلات اخلاقی ایجاد کردند که قوه قضائیه و نیروی انتظامی تا حد توان با این مسئله برخورد کرد و تعدادی از این مراکز تعطیل شدند. اما مراکز همسریابی که بتواند جنبه قانونی و حقوقی داشته باشد اگر صرفا بر این مسئله متمرکز شود که دختر و پسر را به هم متصل کند ضمن اینکه کار بدی
نمی تواند باشد آنچنان تاثیرگذار نیست .اگر بر اساس این طرح افراد سریع و بدون آگاهی ازدواج کنند متاسفانه آسیب اجتماعی طلاق از هر نوع آن در این ازدواج ها بالا می رود.»
>عدم شناخت از وضع موجود جامعه
امیر محمود حریرچی جامعه شناس نیز در این باره به آفتاب یزد گفت :
«متاسفانه این نوع طرح ها نشان می دهد که برخی از مسئولین نفع مردم را در نظر نمی گیرند و به دنبال کارهای روبنایی و غیر عاقلانه هستند . برای اصلاح یا ایجاد قانون جدید افراد باید از وضع موجود جامعه شناخت کامل داشته باشند .یعنی باید به صورت کارشناسانه وضع موجود جامعه مورد بررسی قرار بگیرد و بر اساس آن مداخلات صورت بگیرد. این نوع طرح ها نشان می دهد که برخی از مسئولین به دلیل فاصله زیاد از مردم شناختی از وضع موجود جامعه ندارند و در رابطه با مسئله بسیار مهم جوانی جمعیت به این طرح های از پیش شکست خورده روی می آورند . برای ازدواج مراکز همسریابی هیچگاه پاسخگو نبودند و مشکلات زیادی را در جامعه ایجاد کردند . کسانی که از مراکز همسریابی صحبت می کنند اساسا درکی از همسر ندارند .جوانان ما باید فرصت پیدا کنند همدیگر را بشناسند، با این شناخت به همدلی برسند و تشکیل زندگی ای بدهند که در طول آن همراه هم باشند.ازدواج های بدون شناخت مناسب اغلب به طلاق منجر می شوند.در شرایط رکورد و تورم اقتصادی طبیعی است که میزان ازدواج و فرزندآوری کاهش پیدا می کند؛ مسئولین باید به این موارد و حل این مشکلات بپردازند تا خود جوانان به سمت ازدواج ترغیب شوند.در این شرایط اقتصادی زوجین از فرزند آوری می ترسند.این طرح ها هیچ فایده ای برای جامعه ندارد و شکست تنها سرانجام آن است . از سوی دیگر علاوه بر شکست پیامدهای اجتماعی بسیار بدی را در جامعه به جا می گذارند .اگر افراد واقعا نماینده مردم بودند به دنبال مصوباتی می رفتند که به نفع مردم باشد .در جامعه ای که کودک همسری رایج است و افراد فرزند خود را به دلیل مسائل مالی می فروشند مسئله ازدواج با این نوع طرح ها حل نخواهد شد . در دنیای امروز دولت ها باید برای ازدواج باید هزینه کنند و افراد را مورد حمایت قرار دهند . »
سایر اخبار این روزنامه
سانتریفیوژهای ایران؛ مهم‌ترین موضوع حل نشده
دارایی‌های افغانستان باید آزاد شود، طالبان سلاح نمی‌خرد
آیا مسئولین حاضرند لباس‌های پاره بپوشند؟
مسئولانی که جامعه را نمی شناسند
دورکاری؛ ظرفیتها، سنگ‌اندازی‌ها
موضع قدرت و مطالبه‌گری
عقب نشینی شیرین مجلسی ها
یک بار برای همیشه تکلیف ۹۰ را مشخص کنید
درد آب به کنار؛ مدیریت واکنش محور را چاره کنیم
موضع قدرت و مطالبه‌گری
دورکاری؛ ظرفیتها، سنگ‌اندازی‌ها
ایلهان عمر که به مرگ تهدید شده، خواستار مقابله با «اسلام ستیزی» شد
