توهین شهاب مرادی به مشهدی‌ها در برنامه زنده تلویزیونی، ابتکارهای استاد یوسفی و آتش خشم «شی»


 
 
توهین شهاب مرادی به مشهدی ها روی آنتن و عذرخواهی در اینستاگرام


 

ویدئویی از برنامه زنده شبکه 3 در شبکه های اجتماعی دست به دست شد که در آن حجت الاسلام شهاب مرادی در حالت  شوخی و جدی می گوید، بین مرگ و همکاری با مشهدی‌ها، مرگ خیلی شیرین‌تر است! این سخنان شهاب مرادی در حالی گفته شد که مجری برنامه در حال خندیدن است. ناگفته نماند بعد از واکنش کاربران در شبکه های اجتماعی شهاب مرادی در صفحه اینستاگرامش نوشت: «هرچند کلی از مشهدی های عزیز تعریف کردم اما ظاهرا سوء برداشت شده، با کمال احترام و تواضع عذر خواهی می کنم.» با این حال کاربران در شبکه های اجتماعی به این رفتار مرادی به شدت انتقاد کردند. کاربری نوشت: «حاج آقا میخ رو زدی به دیوار حالا بکشیش هم ردش می مونه تازه توی رسانه ملی به مشهدی ها توهین کردی، حالا توی اینستاگرام عذرخواهی می کنی!» کاربر دیگری نوشت: «از آقای مرادی که سال ها درس داده و منبر رفته انتظار می رفت به مسائلی که برای مردم مهمه توجه داشته باشه و این جوری باعث خدشه دار شدن روحیه اجتماعی نشه.» کاربری هم نوشت: «باید از آقای مرادی پرسید، این همه گفتید برای قلم انسان ها توی قبر، پاسخ باید داد، برای توهین و تمسخر پاسخ لازم نیست که این جوری درباره مشهدی ها حرف می زنی؟!» یک عضو شورای شهر مشهد هم نوشت: «اگر از توهین شهاب مرادی به مشهدی ها بگذریم، آقای رئیس محترم صدا و سیما، لطفا با مجری بی ادب تان که در برابر توهین های جناب مرادی به مشهدی ها، از ته دل می خندد و هیچ اعتراضی ندارد، برخورد کنید!»
 
 
 
 
همزمان با هشدار بلینکن به پکن درباره حمله به تایوان، رویترز از تلاش آمریکا برای آزمودن خط قرمز پکن خبرداد 
سنجش آتش خشم «شی» 
 
گروه بین الملل- جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا در دیداری مجازی با شی جین پینگ، همتای چینی اش که ماه گذشته میلادی انجام شد، گفته بود که طرفین باید «نرده ‌های محافظ» ایجاد کنند تا «اطمینان حاصل شود که رقابت بین کشورهای ما، خواسته یا ناخواسته» به درگیری تبدیل ‌نشود. حالا سوال این است که کاخ سفید در تعاملش با دولت پکن به دنبال نصب حفاظ برای جلوگیری از جنگ است، یا ریل گذاری به سمت تنشی که کسی سرانجام آن را نمی داند. آن چه مشخص است، آمریکا نمی خواهد عملکردش به آغاز جنگ بین دو ابرقدرت اقتصادی و نظامی جهان بینجامد، اما همزمان حاضر نیست از تحریک و ایجاد تنش با دشمن خود، دست بردارد. در همین راستا، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا به چین هشدار داد «اگر بحرانی در تنگه تایوان پدید آید عواقب وحشتناکی در انتظار چین خواهد بود.» بلینکن با اشاره به این که پکن در سال های اخیر در حال تلاش برای تغییر وضع موجود در تنگه تایوان بوده است، در پاسخ به این سوال که آیا چین آماده حمله به تایوان است، گفت: «این تصمیمی فاجعه آمیز است.» او همچنین بار دیگر موضع واشنگتن در قبال این مسئله را تکرار و تاکید کرد که ایالات متحده قطعا متعهد است که اطمینان یابد تایوان توان، وسایل و امکانات لازم برای دفاع را دارد. تنش‌ها میان چین و تایوان در هفته ‌های اخیر افزایش یافته و وزیر دفاع تایوان آن‌ را حاد‌ترین تنش‌ها در بیش از ۴۰ سال اخیر نامیده است. به گزارش یورونیوز، مقام‌های تایوانی ابراز نگرانی کرده‌اند که چین قادر است تا سال ۲۰۲۵ یک تهاجم تمام عیار به این جزیره داشته باشد. چین یکی از اولویت ‌های سیاست خارجی دولت جو بایدن باقی مانده و با رفتن دونالد ترامپ همچنان این مسئله یکی از چالش‌های اساسی سیاست خارجی واشنگتن ارزیابی می‌شود. در کمتر از یک سال از زمان روی کار آمدن رئیس جمهوری جدید در کاخ سفید، تلاش ‌هایی برای تنش‌زدایی و گفت وگو میان رهبران و سران دو کشور صورت گرفته است اما به نظر می‌رسد همچنان حوزه‌های تنش میان پکن و واشنگتن گسترده است. در ماه‌های اخیر تحرکات چین در نزدیکی جزیره تایوان و همچنین بیم اشغال این جزیره از سوی حاکمان چین نگرانی‌های گسترده‌ای را در سطح جهان برانگیخته است. چین، تایوان را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت نمی‌شناسد و آن ‌را یکی از استان‌های خود می‌نامد. این در حالی است که مردم تایوان چنین نظری ندارند و دولت این جزیره خودمختار همواره درخصوص نیات و اهداف توسعه طلبانه رهبران پکن هشدار داده‌اند. مخالفت های تایوان در حالی است که هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه پیشین آمریکا، دو هفته پیش در مصاحبه ای به میزبانی فرید زکریا گفته بود: «معتقدم پیوستن نهایی تایوان و چین و ایجاد چین واحد، هدف پکن است و احتمالا در هر دوره ای از دولت چین، تایوان به عنوان بخشی تاریخی از چین در نظر گرفته شده که توسط ژاپن به زور اشغال شده بود. این دقیقا همان موقعیتی بود که من و نیکسون در اولین تماس با چین با آن مواجه شدیم.» او همچنین سخنی از مائو در دیدار با ریچارد نیکسون را نقل کرد که گفته بود: «ما می توانیم صد سال منتظر بمانیم، اما در  نهایت زمانی تایوان را به دست خواهیم آورد.»   رویترز: آمریکا در حال آزمودن خط قرمز پکن در تایوان است با اشاره به تحولات مرتبط با تایوان و چین و اقدامات آمریکا، رویترز در گزارشی نوشت: آمریکا در حال آزمودن خط قرمز پکن در تایوان است .افزایش تعداد نظامیان آمریکایی در بازه زمانی ۳۱ دسامبر تا ۳۰ سپتامبر سال جاری میلادی هیاهوی زیادی نداشت اما با اذعان بی‌سابقه تسای اینگ ون، رئیس جمهوری تایوان در اکتبر تلاقی زمانی پیدا کرد که گفته بود ارتش آمریکا با تعداد کم نیرو و پرسنل در تایوان می‌ماند. رایزن امور سایبری و نظامی در لابراتوار (DoubleThink) در تایوان، گفت: درحالی که آمریکا نگفته این نظامیان در تایوان مشغول چه کاری هستند اما این می‌تواند یک سیگنال قوی برای چین باشد. جنگی که باید از آن دوری کرد. هنری کیسینجر ماه گذشته گفته بود: «چالش در هر درگیری این نیست که چگونه آن را شروع کنید، بلکه این است که آیا می‌دانید چگونه آن را پایان دهید.»  حالا، احتمال بروز تشدید تنش‌ها وجود دارد. حضور این افراد اکتبر توسط رئیس جمهوری تایوان و پس از آن تایید شد که وال استریت ژورنال دو مطلب را درباره این مسئله منتشر کرد که این افراد دست ‌کم یک سال است که در تایوان به سر می‌برند. آمریکا هزاران نیروی نظامی را از دهه ۵۰ تا ۷۰ میلادی در تایوان و در نخستین بحران تنگه تایوان در ۱۹۵۴ مستقر کرد اما آن ها در ۱۹۷۲ تایوان را ترک کردند، پس از آن که چین و آمریکا ابلاغیه رسمی شانگهای را امضا کردند و روابط بین دو کشور عادی شد. پس از آن که در سال ۱۹۷۹ آمریکا رسما روابطش را با تایوان قطع کرد، تعداد کمی از تفنگداران آمریکایی به عنوان وابسته در موسسه آمریکایی در تایوان که سفارت غیر رسمی آمریکا در این جزیره است، ماندند. رایزن امور سایبری و نظامی در لابراتوار (DoubleThink) در تایوان همچنین گفت: حضور ارتش آمریکا اگر به طور رسمی تایید شود، به نوعی آزمایش خط قرمز چین است چرا که یکی از شروط اصلی برای نزدیکی اولیه آمریکا و چین در دهه ۷۰ میلادی این بود که واشنگتن باید نیروهای خود را از تایوان خارج کند. روابط بین تایپه و پکن از زمان انتخاب تسای اینگ ون به عنوان رئیس جمهوری تایوان که رسانه‌های چینی او را «جدایی ‌طلب» معرفی می‌کنند، تیره و تار شده چرا که حزب سیاسی او اتحاد نهایی با چین را تایید نمی‌کند.            گفت‌وگو با دکتر مه‌دخت پورخالقی، استاد ادب فارسی و شاگرد استاد غلامحسین یوسفی در سالروز درگذشت او مبتکر دستورالعمل «پرورش فکر» با تقویت زبان فارسی  استاد یوسفی نه تنها برای آموزش دانشجویان و آشنا کردن آن‌ها با چگونگی پژوهش از روش‌های بدیع و نوین استفاده می‌کرد  بلکه با تأسیس صندوق قرض الحسنه دانشجویی، یار و یاور آن‌ها در سختی‌های زندگی فردی نیز بود    الهه آرانیان- کتابخانه نفیس و ارزشمندش در طبقه دوم دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد خوش نشسته‌ و دانشجوهای ادبیات فارسی این دانشکده در هوای کتاب‌هایی که از او به یادگار مانده ‌است، نفس می‌کشند؛ امروز 14 آذرماه، سالروز درگذشت استاد غلامحسین یوسفی، چهره برجسته ادبیات فارسی است؛ کسی که شاگردان بسیاری را در این حوزه تربیت کرد و در عین حال، در زمینه پژوهش و تصحیح متون ادبی هم زبانزد بود. از جمله آثار این استاد ادبیات فارسی می‌توان به کتاب‌های «چشمه روشن»، «کاغذ زر»، «برگ‌هایی در آغوش باد»، تصحیح گلستان و بوستان سعدی، تصحیح قابوسنامه و... اشاره کرد. او در دوم بهمن سال 1307 در مشهد به دنیا آمد و در 14 آذر سال 1369، در تهران چشم از جهان فروبست و پیکرش را در حرم مطهر رضوی به خاک سپردند.  در ادامه، گفت‌وگوی ما را با دکتر مه‌دخت پورخالقی چترودی، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی و از شاگردان استاد غلامحسین یوسفی، درباره ویژگی‌های آثار پژوهشی، شخصیت و خدمات او به ادبیات فارسی می‌خوانید. دلسوزِ زبان فارسی و شیفته تحقیق دکتر پورخالقی، استادش، دکتر یوسفی را بزرگمرد فرهیخته‌ای توصیف می‌کند که دل به عشق فرهنگ و ادبیات ایران و زبان فارسی زنده داشت و هرگز نمرد. او می‌گوید: «استاد یوسفی در زندگی کوتاه، اما پربار خود لحظه‌ای از تحقیق و پژوهش باز نایستاد. عاشق پژوهش بود و شیفته پژوهشگران. اندیشه‌وری بود که با قلم و قدم و با دید نو و فکر نو نگهبان صادق زبان و ادب فارسی و فرّ و فرهنگ ایران بود. با دلسوزی می‌گفت اگر در حفظ و تقویت زبان نکوشیم، در پرورش فکر سهل‌انگاری کرده‌ایم؛ چون زبان ما وسیله اندیشیدن ماست. به گمان من امروز آن‌هایی که سعادت و خوشبختی دیدار و بهره بردن از محضر پرفیض او را نداشته‌اند، برای شناخت ویژگی‌های انسانی و منش علمی او باید به آثارش پناه ببرند؛ آثار فراوانی که حتی در انتخاب نام آن‌ها نازک‌کاری‌های عالمانه‌ای انجام داده است از جمله: «چشمه روشن»، «برگ‌هایی در آغوش باد»، «داستان من و شعر»، «روان‌های روشن»، «دیداری با اهل قلم»، «فرخی سیستانی» و بسیاری کتاب‌ها و مقالات دیگر در زمینه‌های مختلف مانند نقد ادبی، عرفان، حماسه، نقد ادبیات عرب، ادبیات جهان، ترجمه و تصحیح متن». جدی شمردنِ پژوهش در روزگارِ رکودِ آن این استاد ادبیات فارسی درباره ویژگی‌ کارهای پژوهشی دکتر یوسفی در روزگاری که خیلی به پژوهش اهمیت داده نمی‌شد، چنین می‌گوید: «در روزگاری که پژوهش در ایران در مقایسه با دیگر کشورها تحت‌الشعاع آموزش  بوده و هنوز رشد چندانی نکرده و دلیل آن هم این بود که تعریف دقیقی از پژوهش نداشتیم و معیارهای ما مشخص نبودند و به صورت علم به پژوهش نگاه نمی‌شد و سیاست تحقیقاتی نداشتیم، یکی از اهداف عالی استاد یوسفی محقق‌پروری و آموزش هنر نویسندگی و فنون تحقیق علمی و آشنا کردن دانشجو با علوم جدید و نظریه‌های نقد ادبی بود. او به پژوهش مثل یک امر مقدس نگاه می‌کرد و آن را فن شریف می‌نامید و نقصان سخن‌سنجی و فرهنگ انتقادی و نبود عشق به تحقیق را مهم‌ترین عامل عقب‌افتادگی و رکود پژوهش در روزگار خودش می‌دانست. به نظر او بهره‌گیری از مطالعات و تحقیقات دیگران در هر گوشه عالم و به هر زبانی، وظیفه محقق است و به همین دلیل فراگیری زبان‌های مختلف را ضروری می‌دانست و می‌گفت آشنایی با هر زبان دری از معرفت را به روی محقق باز می‌کند.  تأسیس صندوق وام دانشجویی  دکتر پورخالقی در بیان عشق و علاقه استاد یوسفی به کار تحقیق و پژوهش به ویژه در زمینه‌های تازه از جمله نقد ادبی می‌گوید: «در اهمیت علاقه ایشان به مباحث نقد ادبی جدید همین بس که وقتی چند جایزه به ایشان اهدا شد که 14 سکه طلا بود و همین‌طور مبالغی نقد، آ‌ن‌ها را به دانشکده اهدا کرد تا به دانشجویانی که در زمینه نقد ادبی تحقیق جامع ارائه می‌دهند، داده شود. بخش دیگرش را هم برای تأسیس صندوق قرض الحسنه وام دانشجویی اختصاص داد. او از آشنا کردن دانشجو با مباحث نو و چگونگی استفاده از منابع علمی لذت می‌برد. ایشان در زمینه تحقیقات ادبی و تصحیح متون از چهره‌های برجسته است. شاید یکی از دلایل این برجستگی، نظم و انضباط وصف‌ناشدنی او و دقت و پشتکار در تهیه بهترین منابع پژوهشی و همراهی گام به گام با کار از شروع تا پایان، یعنی چاپ بود. ایشان خودشان ویراستار ادبی و فنی آثارشان بودند. نقدهایی را که دیگران بر آثارشان می‌نوشتند، به دقت می‌خواندند و در چاپ‌های بعدی استفاده می‌کردند». 47 سال شاگردی در محضر استاد استاد تمام زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی از سال‌های شاگردی در کلاس‌های استاد یوسفی و خاطرات آن‌ سال‌ها این‌ طور یاد می‌کند: «یکی از چیزهایی که به خاطر آن همیشه بر خود بالیده‌ام این است که سال‌ها سعادت بهره بردن از محضر استاد یوسفی را داشته‌ام. همیشه خودم را سعادتمندترین و وام‌دارترین شاگردان استاد دانسته‌ام. شاید به این دلیل که مدتی طولانی‌تر از محضر ایشان بهره برده‌ام. سال‌های 1353 تا 1369 و بهتر است بگویم تا امروز؛ یعنی 47 سال شاگردی کردن در محضر استاد یوسفی. اگر امروز، روز گرامی‌داشت یاد استاد است، روز 47 سال شاگردی بنده هم هست. دورانی که به عنوان دانشجو کار پاکنویس و ماشین کردن آثار استاد را بر عهده داشتم، شروعی بود برای بهره بردن از آثار ایشان قبل از چاپ و آموختن روش تحقیق و معلمی. زمانی که به عنوان تنها شاگرد و به قول ایشان یگانه شاگرد در دوره فوق لیسانس در کلاس‌های درس ایشان شرکت می‌کردم، گاهی نیم ساعت قبل از شروع کلاس پشت در اتاق ایشان قدم می‌زدم تا آرامش لازم را برای ورود به کلاس به دست بیاورم. ایشان رفتاری بسیار مهربانانه و پدرانه با من داشتند و مرا دخترم صدا می‌کردند و حتی در خوردن میان وعده ایشان هم شریک بودم. سال‌های 1357 تا 1364 به کار نوشتن پایان‌نامه دوره فوق لیسانس با راهنمایی‌های ایشان مشغول بودم. هرگز خاطره آن روزها را فراموش نمی‌کنم که دور نقطه‌ای خط می‌کشید و می‌نوشت دخترم به اصل متن مراجعه کن. اگر در اصل متن کلمه غضب است بگذار این نقطه بماند و اگر نیست لطفاً آن را حذف کن. وقتی به اصل متن مراجعه می‌کردم می‌دیدم اصل متن این است مال او را به غصب گرفتند نه به غضب. حاصل آن همه وسواس علمی کتاب «فرهنگ قصه‌های پیامبران» بود که می‌خواستم بعد از چاپ برای استاد ببرم و ایشان را خوشحال کنم، اما دریغ که بعد از چاپ این کتاب، استاد دیگر به ظاهر در بین ما نبود».