روزنامه اعتماد
1400/09/17
تعليقي بر يك سخنراني- ۲
مطالب داخل «» منتخب سخنان آقاي رييسي در برنامه تلويزيوني يكشنبه‌شب است و ادامه آنها نيز تعليقي است كه بر اين اظهارات نوشته‌ام.«با كسري بودجه جدي مواجه هستيم؛ اين كسري بودجه را بايد تا آخر سال حل كنيم. اگر حل نشود مشكلات جدي خواهيم داشت.» اگر همين يك كار را به صورت پايدار انجام داديد ديگر نياز به كارنامه‌اي نداريد؟ كلا قبول هستيد؟ ولي اينكه اضافه كرده‌ايد اگر حل نشود؛ يعني چه؟ كي بايد حل كند؟ اگر يك كارشناس اين جمله را بگويد منطقي است ولي رييس‌جمهور بايد بگويد من اين را حل مي‌كنم يا نمي‌توانم حل كنم. برنامه شما براي اين «اگر حل شود» چيست؟ به‌علاوه مشكلات جدي يعني چي؟ از اينكه هست جدي‌تر؟ مگر نگفتيد حقوق كارمندان را حل كرديد؟ خب همان راه را هم براي تامين كسري بودجه ادامه دهيد. اگر حقوق‌ها را بدهيد ۸۰ درصد بودجه تامين است. اميدوارم حل مشكل كسر بودجه از طريق تغيير در تعريف مفاهيم نباشد. اگر شيوه تامين حقوق كارمندان را توضيح داده بوديد بهتر مي‌توانستيم داوري كنيم.
«بايد در كشور درآمدها را افزايش بدهيم و هزينه‌ها را كاهش دهيم.» بله، بايد اين كار را كرد. مهم‌ترين درآمد فروش منابع نفتي و صادرات آن است. فعلا مهم‌ترين هزينه قابل كاهش نيز هزينه‌هاي مبادله با خارج است كه گفته مي‌شود حداقل تا ۲۵ درصد بر قيمت تمام‌شده كالا و خدمات اضافه مي‌كند. هر دو مورد نيز مرتبط با حل مساله برجام است كه ظاهرا اراده‌اي در مورد حل آن تاكنون شكل نگرفته است.
«همه بايد كمك كنند؛ هم دولت كمك كند و هم مجلس؛ دولت پرخرج قابل قبول نيست.» مشكل اصلي‌تر دولت؛ پرخرج بودن آن نيست، بلكه ناكارآمدي آن است. در هر حال هر كدام را حل كرديد مردم حمايت خواهند كرد.
سایر اخبار این روزنامه
چرا توليد خودرو آب مي‌رود؟
ريل‌گذاري سياست خارجي بايد عوض شود
شفافيت غيرعلني!
قدرتِ عشق
متغير پنهان در رشد قيمت دلار
چالش مسافران «ايراني»
هل دادن يا سيلي زدن مساله اين است؟
يادداشت‌هاي امروز
تعليقي بر يك سخنراني- ۲
مرحوم آذري قمي
سفري فراتر از روابط دوجانبه
به نام دوست كه هر آنچه هست از اوست
آغازي براي پايان يك رويكرد پراشتباه
اتاق دانشجويي به وسعت ايران
