حداقل بی‌خیال بازنشسته‌ها شوید !

فرزین عسگری دارنده مدال نقره المپیاد کشوری وقتی یک مسئول ناکارآمد بازنشسته را در یکی از مهمترین پست های پژوهشی و به روز سیستم که نیازمند فعالیت مضاعف و جنب و جوش فراوان است قرار می دهید مشخصا صدای امثال من هم در می‌آید هر چند مدیران رده عالی آموزشی استان البرز گوش‌شان ظاهرا به این حرف‌ها بدهکار نیست! در این زمانه مشکلات ساختاری سیستم آموزش و پرورش بر کسی پوشیده نیست و مشخصا هیچ اقدامی هم از سوی راس هرم برای ایجاد تغییرات رخ نمی دهد. اگر سیستم توانایی اصلاح خود را از دست داده است بدون شک توانایی مقابله جدی با اصلاحات زیر ساختی را هم از دست داده است! در این نوشتار قصد دارم تا نقدی بزنم برآنچه که در توان مسئولان رده پایین این سیستم هست ولی حتی آنها هم علاقه‌ای به اصلاح و کمک به دانش آموزان و دانش پژوهان نشان نمی‌دهند و فقط یاد گرفته‌اند که از مزایای پست های دهن پرکنشان استفاده کنند و تقصیرات را گردن مسئولان رده بالایی بیندازند! ساختار خشک و غیر منعطف سیستم آموزش و پرورش به شکلی اداره می‌شود که مدارس و نهاد های پایین دستی به طور کامل تابع و مطیع رویه های کلی وزارت و سیاست‌های کلان هستند و صحبت از ایرادات نهادی در اینجا خارج از کاربرد و عملکرد است. عموم بحثم هم بر این پاشنه می‌چرخد که دیگر صحبت از آنچه در توان‌مان نیست، کافی است. حداقل سی سال است آن قدر به آنچه در توانمان نیست بها داده ایم که حواسمان از آنچه در توانمان بوده است هم پرت شده و از انجام آن غافل شده‌ایم. مسئول پژوهش بخشی از مجموعه مدارس سمپاد استان در حالی توسط یک بازنشسته اشغال شده است که شخصا ده‌ها فارغ التحصیل این مدارس را که علاوه بر تحصیل در عالی‌ترین دانشگاه‌های کشور دارای رزومه پژوهشی و کاری فوق العاده‌ای هستند، می‌شناسم که نه تنها علاقه مند به فعالیت در این حوزه هستند بلکه حتی بعضا نیازمند همچین شغل های پاره وقتی نیز هستند. اگر سیستم توانایی اصلاح خود را از دست داده است بدون شک توانایی مقابله جدی با اصلاحات زیر ساختی را هم از دست داده است! امروز وظیفه تمام شماهایی که نام فرهنگی را یدک می‌کشید این است که براساس نیاز روز و استفاده حداکثری از اختیارات قانونی خود سعی در گسترش فرهنگ مهارت محور و توسعه مهارت های زندگی دانش آموزان و دانش پژوهان بپردازید. زمان انتقادهای بی‌نتیجه کم کم به پایان خود می‌رسد. امروز اگر کسی واقعا نیت توسعه داشته باشد راه هرچند سخت برایش باز است زیرا دیگر ساختار ناتوان‌تر از آن است که بتواند جلوی فعالیت های سازنده و هدفمند در چهارچوب را بگیرد. شخصا خیلی دوست دارم بدانم که پاسخ مسئولان استانی برای عدم به کار گیری جوانان در پست‌های کمتر رسمی و اداری این سازمان همانند پست های پژوهشی چیست! نیروی جوانی تنها نسخه درمانی این سیستم مریض است. زمانی که خروجی مناسب نداشته باشید به زودی چیزی نمی ماند که بر صندلی ریاست آن تکیه بزنید و در آخر شما هم منفورتر از مدیران قبلی جایگاه‌تان را ترک خواهید کرد. در آخر باید بگویم که آنچه گفته شد روایتی صریح از واقعیت حاکم بر آموزش و پروش استان البرز و احتمالا کشور است و هر قدر هم که مسئولان گرامی همایش برگزار کنند و از یکدیگر در بالای جایگاه تعریف کنند و تشکر کنند کاری از پیش برده نمی‌شود. اگر برای درمان این بیماری اقدامی صورت نگیرد جنازه‌اش که مستقیما در آمار جرایم جوانان و نوجوانان نمود پیدا می‌کند روی دستمان خواهد ماند. فریاد زدم شاید گوشی شنوا پیدا شود!