مستند شهید زین‌الدین مطالبه بر زمین مانده حاج قاسم

در مراسم بزرگداشت «حبیب‌الله والی‌نژاد» همزمان با پانزدهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت این مستندساز پیشکسوت خودش را مدیون اعتماد شهید آوینی دانست و رئیس سازمان اوج از سفارش شهید سلیمانی به حاج حبیب برای ساختن اثری در مورد شهید زین‌الدین به خاطر مظلومیت او خاطره‌ای را عنوان کرد؛ مطالبه‌ای که پس از گذشت دو سال از شهادت حاج قاسم هنوز محقق نشده است.
«محمد حمیدی‌مقدم» دبیر جشنواره پانزدهم سینماحقیقت در مراسم بزرگداشت «حبیب‌الله والی‌نژاد» که در حاشیه این جشنواره بین‌المللی برگزار شد، با اشاره به اینکه ما شاهد کار‌های خوب آقای والی‌نژاد که خلوص و عصاره هنر، معرفت و انسانیت در شخصیت‌شان موج می‌زند، بوده‌ایم، افزود: در کنار مسجد جوادالائمه و مجله سوره بچه‌های مسجد، مجموعه روایت فتح برای همه ما ارزشمند است، روایت فتح واقعاً امر بی‌بدیلی در تاریخ مستندنگاری و حوزه دفاع مقدس است که در ثبت سندی دنیای امروز هم تأثیرگذار بوده است. به نظر من روایت فتح و حوزه فکری شهید آوینی در سال‌های بعد واکاوی می‌شود، اما خوشحالم که اکنون شبی را برای بزرگداشت مردی برگزار می‌کنیم که از آن دهه است و نگاه خالصانه و معرفت و ایثارگری در حوزه تفکری و ارتباط با سینما را در او می‌توان دید.
دبیر پانزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت ادامه داد: گاهی القاب در سینما خیلی مهم می‌شوند، اما این موضوع در آقای والی‌نژاد نیست و برایش مهم نیست در کجای این سیاهه اسامی قرار می‌گیرد و این بزرگ‌ترین معرفتی است که در ایشان وجود دارد. افتخار ماست که امشب ستایشگر مردی هستیم که جز تفکر، معرفت و انسانیت کار بسیار خوب هم در حوزه مستند ما فراوان کرده است. والی‌نژاد همیشه حامی بوده و به جوانان کمک می‌کرده است؛ چیزی که هم سینمای مستند ما به آن بسیار نیاز دارد و هم جوان‌های ما همین حامی بودن است تا جوانان اعتماد به نفس خود را به دست بیاورند.
حمیدی‌مقدم با اشاره به اینکه حبیب‌الله والی‌نژاد در دوران مدیریتش در ارتقای سینمای کشور مؤثر بوده است، اظهار داشت: همیشه عده‌ای دوست دارند تیتر یک و صفحه یک شوند، اما ایشان چنین نبوده‌اند. باید قدردان چنین فردی باشیم که بی‌ادعا دوست دارد روایتگر داستان شهدا باشد و مدال این روایت از شهدا را بر سینه بزند، ما هم خوشحالیم جشنواره سینماحقیقت چنین شبی را تجربه می‌کند و به او افتخار می‌کنیم. آقا حبیب به ما میدان داد


«مهدی شامحمدی» دیگر سخنران این مراسم گفت: سال‌های شروع دهه۸۰ خیلی از جوانان سینماخوانده سر از روایت فتح درآوردند؛ جایی که پاتوق گاه و بی‌گاه آن‌ها شده بود. خیلی از ما شیفته آثار آقا مرتضی بودیم، اما این تنها دلیل رفتن‌مان به آنجا نبود. آنجا مردی بود که تحویل‌مان می‌گرفت، به جوان‌های خام و بی‌تجربه اهمیت می‌داد. آقا حبیب به ما میدان داد. طرح‌های ما را می‌خواند و شرایطی فراهم می‌کرد که فیلم‌هایمان را بسازیم، ما را کنار بزرگ‌تر‌ها قرار می‌داد و ترغیب‌مان می‌کرد نوآوری و خلاقیت را در نسل جدید آثار روایت فتح وارد کنیم. آقا حبیب پای همه چیز و پای ما ایستاد؛ از نگاه متفاوت ما به جنگ تا پوشش ظاهری‌مان. همیشه در سایه می‌ایستاد و اهل تیتراژ و این چیز‌ها نبود. اگر حمایت‌های آقا حبیب نبود، شاید سینمای داستانی و به خصوص مستند، نام تعدادی از جوان‌های موفق سینمای امروز را نمی‌شناخت؛ افرادی مثل محمدحسین مهدویان، امیر بنان، حبیب خزاعی‌فر و مرتضی پایه‌شناس. باید سنگ به شکم ببندید!
در ادامه «محمدحسین مهدویان» در پیامی ویدئویی درباره حبیب والی‌نژاد گفت: من سال ۸۱ وقتی دانشجوی سینما بودم، ایشان را دیدم. ما به همراه گروهی به روایت فتح رفتیم، ایشان را دیدیم که ابتدا به ما روی خوش نشان نداد و گفت اگر می‌خواهید فیلم مستند بسازید، باید سنگ به شکم خود ببندید. ایشان بعد‌ها بسیار به من کمک کردند، اما این جمله در ذهن من ماند. وقتی وارد دنیای فیلم‌های داستانی شدم، دیدم که او همچنان و در همه این سال‌ها به عنوان یک آدم حمایتگر و قانع به راه خود ادامه می‌دهد، فیلمسازان زیادی را حمایت کرده و واقعاً سنگ به شکم خود بسته است. او در آن سال‌ها با قناعت مشکلات فیلمسازان را حل کرد و از دید من هر فیلمسازی برای رشد، نیاز به شخصی مثل او دارد. مطالبه حاج قاسم
«احسان محمدحسنی» مدیرعامل مؤسسه اوج هم در ادامه با ذکر این نکته که صحبت کردن از مردی که بسیار زلال و پاک و عزیز و از نسل شهداست، برای این حقیر بسیار سخت است، خاطر نشان کرد: یک روز حاج قاسم تماس گرفت و گفت من خانه شهید زین‌الدین هستم و حبیب‌الله والی‌نژاد و احمد دهقان را با خودت به اینجا بیاور. ما هم به اتفاق رفتیم منزل این شهید. حاج قاسم رو کرد به حاج حبیب و گفت می‌خواهم کار قشنگی که برای شهید متوسلیان و شهید باقری انجام دادی را برای شهید زین‌الدین تکرار کنی، چون او خیلی مظلوم است.
محمدحسنی ادامه داد: حالا حاج قاسم دو سال است که از بین ما رفته و امروز دیگر نیست. به نظرم آن کار ناتمام و آن توصیه و وصیت حاج قاسم هنوز بر دوش حاج حبیب سنگینی می‌کند.‌ای بسا بعد از شهید زین‌الدین، حاج حبیب با این پاکی و صداقت باید برای خود حاج قاسم هم یک کار خوب بسازد. شاگرد مکتب مسجد
سپس حبیب والی‌نژاد روی صحنه آمد و ضمن تأکید بر این نکته که ما تربیت شده مکتب مسجد هستیم، افزود: همین‌جا هم می‌خواهم به شما به عنوان مستندساز خسته نباشید بگویم. من کوچک‌ترین عضو این بخش بوده‌ام و شاید توانسته باشم باری بردارم. شاید اگر آن دوره بازگویی شود، می‌تواند درس‌آموز باشد. من از مسجد یاد گرفتم. آنجا استادان خوبی داشتیم. من قبل از انقلاب وارد کتابخانه مسجد شدم و آنجا توحید، اخلاق و گذشت را یاد گرفتم. آنجا کلاس‌های قصه‌نویسی و تئاتر داشتیم، آنچه آنجا یاد گرفتیم کارساز بود. ما یاد گرفتیم با همدلی و دور هم بودن اتفاقات خوب رخ می‌دهد. این سبک کار کردن را از مسجد یاد گرفتم.
والی‌نژاد افزود: اگر اعتماد آقای آوینی نبود، خطر نمی‌کردم ولی ایشان پای کار‌های من ایستاد، دعوا‌ها و تلاش‌های من را دید. ما در دنیای مستندسازی فقط کار جنگی نساختیم، برخی مستند‌ها را برای مسئولان ساختیم. ما یاد گرفتیم به شکل گروهی کار کنیم. انصافاً دوره‌ای که در تلویزیون بودم دوره خوبی برایم بود. مدیران از ما حمایت کردند. همانطور که آقای آوینی از ما حمایت کرد، در تلویزیون هم همین اتفاق رخ داد. اگر ما روش‌های خودمان را آسیب‌شناسی کنیم به نتیجه می‌رسیم. آقای محمدحسنی هم در اوج به ما اعتماد کردند. من ۲۱ آذر ۱۴۰۰ را به عنوان تولدی دیگر برای خودم یادداشت کردم، کار ما را سخت کردند. من امروز را تولد خودم می‌بینم و در ادامه شهادت را تولد خودم می‌دانم. گرچه کار‌های سینمایی و سریال می‌سازم، اما مستند را رها نکرده‌ام، چون مستند به مردم امید می‌دهد، امید می‌آورد. امیدوارم مستند از این شرایط خارج شود و برایش اتفاقات خوب رخ دهد. ما مستند را رها نمی‌کنیم.