گروه درمانی

بهاره زارع زاده‪-‬ گروه درمانی در ابتدا شناخت درمانی است هر چقدر به مرحله گروه نزدیک‌تر می‌شوند نقش شناخت کمتر می‌شود ولی نقش تجربه بیشتر. در گروه درمانی فرد یکسری الگوهای رفتاری دارد که در گذشته اتفاق افتاده و در گروه درمانی رفع می‌شود.
گروه درمانی تشکیل شده از ۸ نفر تا ۱۲ نفر است یعنی اینکه نفرات گروه درمانی از ۸ نفر کمتر نباشند و از ۱۲ نفر هم بیشتر نباشند. گروه درمانی قواعد خاص خود را دارد. درمانگر در ابتدا حفظ حریم خصوصی و رازداری گروه را متذکر می شود و اینکه افشای اطلاعات شخصی عاقلانه صورت گیرد. در ابتدا هر کسی که وارد گروه درمانی می‌شود قبل از ورود شرح حالی توسط درمانگر گرفته شده و او تشخیص می‌دهد که این فرد نیاز به گروه درمانی دارد یا نه ودرمانگر سعی می‌کند کسانی در گروه باشند که مشکلاتشان نزدیک به هم باشد برای درک بیشتر و قضاوت کمتر.
سوالاتی که مطرح میشود در مورد گروه درمانی:
۱. گروه درمانی چه تاثیراتی بر فرد دارد؟


۲. مراحل گروه درمانی به چه صورت می‌باشد؟
۳. گروه درمانی برای چه کسانی موثر است؟
۴. گروه درمانی باز یا بسته به چه منظور میباشد؟
گروه درمانی تاثیرات بسیار زیادی روی فرد دارد مثلاً به اشتراک گذاشتن تجربه: اینکه فرد متوجه می‌شود که تجربه ای که به اشتراک گذاشته فرد دیگری هم به نوعی دیگر تجربه‌اش کرده است.
انتقال اطلاعات: در گروه درمانی تبادل اطلاعات زیاد صورت می‌گیرد، فرد اطلاعاتی را از اعضای گروه دریافت می‌کند.
بازسازی موقعیتی که برای فرد اتفاق افتاده: به عنوان مثال به مراجعه‌کننده گفته می‌شود که اجتماع مثل شیشه می‌ماند که آن طرف آن را می توانی نگاه کنی ولی گروه درمانی مثل آیینه می‌ماند که خودت را در آن می‌بینی؛ که یک نوع بازسازی است.
انسجام گروهی: زمانی گروه درمانی خوب
پیش می‌رود که انسجام در گروه باشد این انسجام باعث می‌شود که گروه درمانی خوب پیش رفته و حس خوبی اعضای گروه دریافت کنند؛ البته وقتی دلبستگی افراد بر گروه زیاد شود انسجام گروهی هم زیادتر می‌شود.
درک خود: در گروه درمانی فرد درک و تصورش نسبت به خود عوض می‌شود.
وگزینه‌ی مهم در گروه درمانی تخلیه هیجانی: بعضی از اعضای گروه در جلسات اولیه مقاومت و انکار رادارند و بازداری می‌کنند از بروز هیجان که این بازداری باعث میشود در رفتار فرد تاثیر بگذارد (مثل لحن پرخاش داشتن).
مراحل گروه درمانی شامل مرحله آمادگی، مرحله آغازین، مرحله میانی و مرحله پایانی.
مرحله آمادگی:
سوء تعبیرها: در مرحله آمادگی یکسری سوءتعبیرهایی در مورد گروه وجود دارد مثلا: ترس از تمسخر، وحشت از خود افشایی، عدم اثر بخشی به اندازه درمان فردی و بودن با افراد مشکل دار که ما به عنوان درمانگر در ابتدا توضیحاتی می‌دهیم به اعضای گروه که این سوءتعبیرها برطرف شود. مشکلات معمول: تضاد در اهداف (هدف گروه، هدف فرد) غیبت و تاخیر، احساس درماندگی به علت انتظار آسایش فوری که باید به مراجع گفته شود که تا ۱۲ جلسه انتظار تغییر نداشته باشد و روابط برون گروهی و تشکیل گروه فردی (که به اعضای گروه گفته می‌شود که گروه جای دوست‌یابی نیست؛ گروه جایی‌ است که دوست‌یابی را درک کنی)، قابل ذکر این نکته؛ دو نفری که دوست هستند در یک گروه قرار نمی‌گیرند ولی اگر در داخل گروه دوستی ایجاد شود مشکلی ندارد. در مرحله آمادگی برای شروع درمانگر خودش را معرفی می‌کند و این سوال از تک تک اعضا پرسیده می‌شود که بعد از اینکه خودشان را معرفی کردند انتظارشان از شرکت در گروه درمانی چیست؟ و هدفشان برای شرکت در گروه درمانی بیان کنند.
در جلسات اول و دوم نقش درمانگر پررنگ ولی در جلسات بعد نقش درمانگر کمرنگ شده و درمانگر به اعضای گروه کمک می‌کند که بتوانند احساساتشان را بیان کنند و اگر موضوعی هست که کسی را اذیت میکند در موردش صحبت کند.
>مرحله آغازین شامل:
تبادل کلیشه ای: در گروه رابطه که افراد اعضای گروه با هم دارند کلیشه ای هست؛ در مرحله آغازین گروه تعاملی که بین افراد ایجاد می‌شود کلیشه‌ای است، شبیه رفتار ما در برخورد
با دیگران در بیرون از گروه.
اضطراب پذیرفته شدن: بودن در گروه
در ابتدای جلسات اضطراب‌آور می‌باشد برای اعضا که با مداخلات درمانگر کاهش می‌یابد.
مقاومت: بعضی از اعضای گروه مقاومت را دارند و سکوت می‌کنند.
تمرکز بر نصیحت: یعنی اینکه بعضی از افراد گروه به جای اینکه در گروه به مشکل خودشان بپردازند به نصیحت کردن می‌پردازند که یک نوع مقاومت هستش که درمانگر مداخله کرده و فرد را آگاه می‌کند از مقاومتی که انجام می‌دهد.
تمرکز بر اینجا واکنون: برای اینکه فرد از تمرکز بر دیگران خارج شود باید تمرکز کند در اینجا و اکنون یعنی تمرکز بر خود.
مرحله میانی: در این مرحله مداخله حداقلی درمانگر هستش و درمانگر فقط سعی می‌کند گروه را رهبری کند.
مرحله پایانی: مواجهه با واقعیت در مرحله پایانی گروه و گسترش یادگیری به دنیای واقعی که فرد آن چیزهایی که در گروه یاد گرفته در جامعه بیرون از آن استفاده می‌کنیم. گروه درمانی برای افرادی که دچار اضطراب، پرخاشگری، عدم برقراری روابط بین فردی، اعتیاد، طلاق، اختلالات خوردن، افسرده، سوگ، ابتلا به بیماری سرطان، تجاوز، فوبیا، وسواس هستند موثر می‌باشد. منظور از گروه باز این است که اعضای جدید در هر زمانی می‌توانند به گروه اضافه بشوند. منظور از گروه بسته این است که همه اعضا به طور مشخص و همزمان انتخاب شده و گروه تشکیل می‌شود و پس ازآن اجازه ورود به افراد جدید داده نمی‌شود. مهمترین گام در گروه درمانی این است که تمرکزمان روی تغییر در رفتار خودمان باشد نه دیگران.