اولین آزمون بزرگ دولت درمقابل کرونا

جعفرگلابی روزنامه‌نگار نزدیک 2سال از انفجار ویروس کرونا درنقطه کانونی ووهان چین می‌گذرد و تاکنون رقم مبتلایان به بیش از275میلیون نفررسیده و تعداد فوت شدگان از5 میلیون و300 هزارنفرگذشته و هزینه‌های عظیم به بار آورده وخساراتش غیرقابل احصا است و همچنان جهش‌های مرگبار می‌آفریند، می‌توان گفت که بشریت هنوز موضوع را آنچنان‌که باید جدی نگرفته است. نه تنها در کشور ما که در بسیاری از کشورها به محض افول آمارها پروتکل‌ها به فراموشی سپرده می‌شوند و مردم به تفریح و گردهمایی ومسافرت‌رو می‌آورند و در این رفتار کج‌دار و مریز تاریخی، به ویروس یاد شده عمرمی‌بخشند! تصور کنیم که اگر در همان ابتدای شناسایی ویروس، جهان دریک تصمیم اجماعی و عاقلانه و قاطعانه همه آمد و شد های هوایی، دریایی و زمینی را برای مدتی متوقف می‌کرد و با سخت‌گیری شدید فقط به تردد‌های کاملا ضروری اجازه می‌دادند، چه بسا طی مدت نسبتا‌ کوتاهی زنجیره ابتلا قطع می‌شد. در این صورت هر هزینه‌ای متوجه جوامع می‌شد مسلماً از طولانی شدنش و کشتار عظیم و خسارات بزرگش جلوگیری به‌عمل می‌آمد. این ویروس همچنان نشان می‌دهد که خیال رفتن ندارد و جز از طریق محدودیت‌های حداکثری و جهانی امکان مهارصددرصدش نیست. اما رسیدن سویه اُمیکرون به ایران با سرعت بالای انتشاری که دارد و می‌تواند طی کمتراز 3 هفته یک کشور را درگیر موج بلند بیماری کند زنگ‌های هشدار را به صدا درآورده است. درحال حاضر و پس ازتجربه نزدیک به 2 سال می‌توان به جرات گفت که اگر رفتار ویروس یاد شده در بعد فیزیولوژی و جهش‌های آن غیرقابل پیش بینی است در بعد اجتماعی امکان رصدحرکت، سرعت وجهت آن کاملا وجود دارد. نه تنها در ایران بلکه در اکثرکشورهای جهان هرگاه دولت‌ها و ملت‌ها در برابر این ویروس اهمال کردند و دچار عادی انگاری شدند تاوان سخت آن‌ را به سرعت پرداخت کرده‌اند و هنگامی که با تمام توان و حساسیت به مقابله پرداخته‌اند به آرامش و ایمنی نسبی رسیده‌اند. طی‌چندماه گذشته درکشورمراسم سراسری نداشته‌ایم وفصل سفرها هم معمولا از ابتدای مهرماه فروکش می‌کند و سرعت وگستردگی واکسیناسیون هم از راه رسید. به‌رغم برخی از انتظارها پائیزآمد و تمام شد ونه تنها دچار پیک کرونایی نشدیم که خوشبختانه ایران رنگ آبی به خود گرفت. اما هنوز این وضعیت آرامش‌بخش امیدوارکننده به ثبات نرسیده که متاسفانه رعایت پروتکل‌های بهداشتی افت شدید پیدا کرده است وعدد واکسیناسیون پس از جهش ابتدایی دچارکندی و حتی توقف نسبی شده و ظاهرا حدود 15 میلیون نفربا وجود امکان دریافت انواع واکسن‌ها حاضر به ایمن ساختن خود وجامعه نیستند! دولتیان برای ایجاد این ایمنی مثل دولت قبلی به توصیه رو آورده‌اند و هنوز دیده نشده که از روش‌های اجباری به صورت گسترده و اثرگذار استفاده کنند و جان جامعه را از بدسلیقگی و استنکاف ناآگاهانه عده‌ای رها سازند. این درحالی است که از دولت پیشین بارها این انتقاد درست صورت گرفته است که چرا سرعت و قاطعیت لازم برای صیانت ازجان مردم را به‌خرج نداد تاپیک‌های متعدد کرونایی به‌وجود نیاید. طی دوسال گذشته هیچ قرنطینه جدی درکشور اعمال نشد و با وجود درخواست مکرر کارشناسان حتی یک روز به این مناسبت تعطیل نشد! در هرمناسبتی سیل مسافرت‌ها به راه افتاد. اما اکنون که سویه جدیدکرونا به کشورمان رسیده است و همه کارشناسان برسرعت فوق‌العاده آن تاکید می‌کنند و امکان بروز سونامی کرونا دور از ذهن نیست باید دید دولت و ستادملی مبارزه با کرونا چگونه از جان وسلامت مردم دفاع می‌کنند و در این زمینه تا چه حد سریع و قاطع و کارآمد هستند؟ دولت آقای رئیسی که خود را درمقابل مبارزه با این اپیدمی موفق می‌داند و بارها برآن تاکید کرده است در برابر اولین آزمون بزرگ کرونایی قرارگرفته است که اگر پیـــروز شود باید صمیمانه به او تبریک گفت و اگر خدای ناکرده فرصت‌های طلایی این روزها را ازدست بدهد و درتصمیم‌ها و اقدام‌های دقیق وحساب شده و همه جانبه و قاطع تعلل کند روشن خواهد شدکه فروکش کردن نسبی کنونی کرونا ناشی ازمدیریت ایشان نیست و به عواملی مربوط می‌شود که در بالا به آن اشاره شد. کشورهای اروپایی با وجود برخورداری از واکسن‌های قدرتمند به سرعت درگیرسویه جدید شده‌اند ومقررات سختی وضع کرده‌اند. سوال اینجاست که آیا ما باید بگذاریم که رنگ دل انگیز آبی کشورمان سرخ شود، موج بلند بیماری ایجاد شود بعد به‌ فکرچاره بیفتیم؟ یا از هم‌اکنون امکان جلوگیری از سراسری شدن سویه جدید وجود دارد؟ هرچند تعداد قربانیان 2 رقمی هم زیاد است ولی اندکی تعلل در محدودیت‌ها وتصمیم‌های مهم و جدی ممکن است شاهد 3 رقمی شدن این عددها بشویم و حسرت این روزها را بخوریم و صد البته خودکرده را تدبیر نیست.