رئيسي مسير دلواپسان را نرفت

آرمان ملی - یاسمیــن طالقـــانی: انتظارشان از رئیسی این بود که پس از جلوس بر کرسی ریاست جمهوری آنچه را انجام دهد که از سوی دلواپسان مطرح می‌شود اما رئیس‌جمهور نشان داد چنین تصمیمی ندارد و بر خلاف خواست دلواپسان مسیر دیگری را طی خواهد کرد. دلواپسان ناراضی در اندیشه مخالفت با دولت برآمدند اما تجربه حمایت از احمدی‌نژاد و سپس اعلام برائت از او چنان سنگین بود که نخواستند آن تجربه را تکرار کنند ضمن اینکه رئیسی هم احمدی‌نژاد نبود که پا بر روی اصول بگذارد. دلواپسان برای نشان دادن اعتراض خودتصمیم به تضعیف دولت گرفتند و مسیر تحریف اظهارات اصلاح طلبان درباره دولت را طی کردند چنانکه با انتشار ناقص اظهارات اصلاح‌طلبان اینگونه القا کردند که جریان اصلاحات از عملکرد دولت سیزدهم ناراضی است تا به این واسطه به بخشی از جامعه اینگونه القا شود که کارکرد دولت مورد رضایت نیست. روز گذشته جهان نیوز رسانه نزدیک به زاکانی شهردار تهران چنین نوشت: «ابتدا این موارد را بخوانید: «سهیلا جلودارزاده، نماینده مجلس دهم: مردم به خاطر حفظ تمامیت ارضی اعتراض خیابانی گسترده نمی‌کنند و این موضوع مهم معلوم نیست تا چه زمانی ادامه داشته باشد. تاجیک، تئوریسین اصلاح طلب: این امکان وجود دارد که برای یک دوره کوتاه مرهمی برای بحران‌های اقتصادی موجود پیدا شود، اما ضعف ریشه‌ای در مدیریت اقتصادی کشور زخم‌هایی را ایجاد کرده که به سادگی قابل التیام نیست و در آینده نزدیک همین زخم‌ها موجب جوشش شورش‌های متعددی در کشور خواهد شد. سیدناصر قوامی، فعال اصلاح طلب: دولت سیزدهم باید حق اعتراض مسالمت آمیز را به رسمیت بشناسد. محمودصادقی، نماینده اصلاح طلب مجلس دهم: دولت با روش فعلی نمی‌تواند مشکلات معیشتی مردم را سرو سامان دهد و در ماه‌های آینده باعث تشدید این اعتراضات می‌شود.»نتیجه گیری این سایت جالب است که نوشته: «موارد فوق نشان می‌دهد که اصلاح طلبان بر بحث اعتراض خیابانی مصر هستند. مهرماه امسال بود که جهان نيوز در گزارشی با عنوان «رئیسی دنبال خدمت، اصلاحات پی عقده گشایی» به این موضوع پرداخت که برخی عناصر جریان اصلاحات به عنوان بانیان مشکلات عدیده کشور بحث اعتراض خیابانی را دنبال کرده و به تحقق آن اصرار دارند. درباره پروژه اصلاح طلبان علیه دولت رئیسی باید اشاره کرد: یک: می‌خواهند دولت رئیسی را از همین ابتدا سرگرم اعتراض خیابانی کنند و توان دولت را بگیرند. دو: می‌خواهند با راه اندازی دومینوی اعتراضات، نمای جامعه را معترض به دولت رئیسی نشان دهند. سه: می‌خواهند در همین ابتدای راه دولت رئیسی را ناکام در برابر مشکلات نشان دهند. چهار: می‌خواهند در همین ابتدا امید شکل گرفته و رو به افزایش مردم را به ناامیدی تبدیل کنند. می‌توان اینگونه بیان کرد که عناصر جریان اصلاحات با یک سناریوی دو مرحله‌ای ابتدا وضع اقتصادی کشور را به این نقطه رساندند و در مرحله دوم که دولت انقلابیِ سرکار آمده، کمر به حل مشکلات می‌بنند، با ترغیب و حمایت از اعتراضات خیابانی، پروژه ناکام سازی علیه دولت جدید را شکل داده و النهایه در خیال باطل خود به نظام اسلامی ضربه خواهند زد. البته که پیش از پروژه گسترش «اعتراض خیابانی»، اصلاح طلبان پروژه «مطالبه سازی» مبنی بر آنکه چرا با گذشت دوماه! خرابی‌های دولت گذشته و اوضاع ناگوار اقتصادی بهبود نیافته را اجرا کرده بودند. مشخصا تنها چیزی که در میانه اظهارات برخی اصلاح طلبان علی رغم تکرار به کرات کلمه «مردم» و ژست نگرانی آنها دیده نمی‌شود، همان دلسوزی برای کشور و مردم است. این در حالی است که برخی افراد جریان اصلاحات که اهل مقاومت در برابر پذیرش حق نیستند به امتیازات دولت سیزدهم و شخص رئیس‌جمهور، دستاوردهای دولت در این مدت کوتاه نظیر واکسیناسیون و سفرهای استانی و لزوم کمک به دولت برای حل مشکلات مردم اذعان کرده‌اند.»  آتش داغ علیه دولت سیزدهم  از آنچه دلواپسان نوشتند مشخص است که درصدد راه اندازی اعتراض علیه دولت هستند اما می‌خواهند چنین القا کنند که اصلاح‌طلبان چنین طرحی برای اعلام مخالفت با دولت را دارند. این در حالی است که اصلاح‌طلبان از ابتدای کار دولت سیزدهم عنوان کردند حاضر به کمک به دولت هستند و موفقیت دولت را با نگاه ملی مورد تحسین قرار می‌دهند بنابراین پرواضح است که برنامه‌ای برای اعتراض خیابانی به دولت ندارند. از سوی دیگر سکوت اصلاح‌طلبان سبب سردرگمی دلواپسان اصولگرا شده و بیشترین نگرانی آنها از نقش‌آفرینی اصلاح‌طلبان درحل مشکلات کشور است که آنها را وادار به چینش برنامه خودساخته درباره اعتراض اصلاح‌طلبان کرده است. دلواپسان با نگاهی به کشمکش‌های اصولگرایان برای گرفتن پست و مقام بخوبی درخواهند یافت آتش کدام جریان علیه دولت روشن است.