ظریف بماند برای فرصتی مغتنم تر؟!

آفتاب یزد ـ رضا بردستانی: اصولا نباید اصحاب رسانه از برخی مباحث پیرامون دولت از لا به لای «توئیت»‌های «غریبه» و «آشنا» با خبر شوند یا در نهایت دست به کار «گمانه زنی» شوند و تدوین خبر با قیدهایی چون: «شنیده شده»، «باخبر شدیم»، «شنیده‌ها حاکی از آن است» و نظایر آن.با همه ی این توضیحات، یک روزنامه اخیراً در مطلبی با عنوان:«جای خالی ظریف» می‌نویسد:« شنیده‌ها حاکی از نشست مشترک رئیسی با لاریجانی، ولایتی، جلیلی و کمال خرازی است.» در ادامه ی این گزارش آمده:« به‌تازگی سردبیر سایت «مشرق‌نیوز» در توییتی اعلام کرده است که سید‌ابراهیم رئیسی در نهاد ریاست‌جمهوری برای هم‌اندیشی دیپلماتیک با علی لاریجانی، علی‌اکبر ولایتی، کمال خرازی و سعید جلیلی نشستی داشته است. او در‌این‌باره نوشت: «اخیرا با دعوت آیت‌الله رئیسی، جلسه‌ای با حضور آقایان علی لاریجانی، کمال خرازی، سعید جلیلی و علی‌اکبر ولایتی در نهاد ریاست‌جمهوری تشکیل شده است و حاضران نقطه نظرات خود را درباره سفر رئیس‌جمهور به روسیه مطرح کرده‌اند.» این خبر تا لحظه نوشتن این گزارش از سوی رسانه‌های رسمی دولتی تایید نشده است؛ در‌عین‌حال هیچ تکذیبی هم ارائه نشده و به نظر می‌رسد اصل خبر درست باشد؛ هرچند تاکنون جزئیاتی از آنچه در نشست اخیر مطرح شده، بیرون نیامده است؛ در‌عین‌حال اصل چنین جلسه‌ای می‌تواند حاوی نکات مهمی باشد.
>همنشینی و هم اندیشی سنتی نیکو و همیشگی
این که وزرای دولت جدید، استانداران دولت جدید و حتی رئیس دولت جدید با قبلی‌ها و قبل‌تر از قبلی‌ها نشست و برخاست داشته باشد نه عجیب است و نه تازگی دارد که اساساً همنشینی و
هم اندیشی با شخصیت‌های سابقاً مسئول، سنتی است نیکو و همیشگی و قابل تقدیر اما، در جلسه‌ای که از ولایتی و لاریجانی تا خرازی و سعید جلیلی حاضر بوده‌اند و ظریف و عراقچی غایب، لابد حرف و حدیث‌هایی به وجود خواهد آمد که در سایه ی برخی حساسیت‌ها و رخدادهای اخیر، با معنا و چه بسا نگران‌کننده نیز باشد!


حضور علی لاریجانی، مسئول پیگیری تفاهم نامه راهبردی 25 ساله ایران و چین، ولایتی، وزیر امور خارجه دولت سازندگی، خرازی، وزیر امور خارجه دولت خاتمی و نیز سعید جلیلی، دبیر شورای عالی امنیت ملی در دولت احمدی‌نژاد حکایت از آن دارد که ترکیب میهمانان، فراگیر و برگرفته از طیف‌ها و سلیقه‌های مختلف سیاسی بوده و اما بازهم جای خالی ظریف و عراقچی به خودی خود، همراه خواهد شد با اما و اگرهایی که حداقل جامعه ی نخبگانی آن را نخواهد پذیرفت.
>ظریف بماند برای فرصتی مغتنم تر؟!
ما فرض را می‌گذاریم بر این مسئله که، نشست موضوع این نگارش ـ که همچنان تایید و تکذیبِ رسمی به همراه ندارد، چندان به حوزه سیاست خارجه در معنای خاص و تخصصیِ آن مربوط نبوده که اگر بود قطعاً سیدابراهیم رئیسی؛ محمدجواد ظریف و عباس عراقچی را از قلم نمی‌انداخت و نیز حتی اگر آن نشست در هاله‌ای از ابهام، صرفاً به حوزه ی سیاست خارجه در معنای خاص و تخصصی آن نیز مربوط بوده، بازهم چنین مفروض می‌داریم که نشست با ظریف و عراقچی به زمانی بهتر، با حضور امیرعبداللهیان و تیم مذاکره‌کننده موکول شده باشد. اگرچه تلخ از این بابت هستیم که با وجود دو سخنگو در دولت، بازهم از لا به لای توییت‌ها و خُرده یادداشت ها، تحلیل و گزارش بیرون آورده شده اما به محافل سیاسی باید حق داد که به طُرُق مختلف و در خلالِ گمانه زنی ها، ناخرسندی‌های خود را ـ از بیرون گذاشتن دو تن از خبره‌های عالم سیاست و سیاست خارجه
از جمع مورد مشورت ـ به هر بیان و روشی اعلام نمایند.
آغاز رسمیِ تفاهم نامه راهبردی 25 ساله ایران و چین، برخی مسائل که همچنان گنگ و نامفهوم باقی مانده از نقش و میزان دخالت روس‌ها در مذاکرات و نیز حرف‌هایی که از آن «دلخوری از روس‌ها تعبیر شده» اگر به حذف ظریف و عراقچی ختم شده باشد به این سادگی‌ها نمی‌توان از آن چشم پوشید مگر آن که، سخنگوی دولت یا سخنگوی وزارت خارجه، شفاف از آن جلسه، اهداف آن جلسه و چرایی عدمِ دعوت از ظرف و عراقچی سخن به میان آورد.
در گفت و شنودهایی که با تحلیلگرانِ سیاسی نزدیک به جبهه و جناح اصولگرایان داشته‌ایم تلویحاً تایید کرده‌اند که بین برخی رفتارها و تصمیم‌های اتخاذ شده با آن چه شخصی رئیس جمهور می‌اندیشد و می‌پسندد، فاصله‌ای گاه قابل تامل وجود دارد به تعبیری ساده تر، از برخی حرف‌ها و رفتارها که از آن بوی حزبی نگری و قوم قبیله بازی سیاسی استنباط شود حتی شخصی سید ابراهیم رئیسی نیز شاکی است اما سکوت با این توجیه که بلوا به پا نشود(!) اندک اندک ماجرا را به سمت و سویی هدایت کرده است که بعید به نظر می‌رسد ادامه دار بودنِ آن همچنان با سکوت رئیسی همراه باشد به ویژه آن که ظریف و عراقچی را به خوبی می‌شناسیم و حتی رای و نظر دلسوزان نظام را پیرامون این دو چهره ی موفق و موثر در حوزه سیاست خارجه را نیز به خوبی می‌دانیم.القصه؛ چه این جلسه مهم بوده یا نشستی ساده، چه این نشست در حوزه ی سیاست خارجه بوده یا در حوزه‌های مختلف و متعدد، قطعاً توضیحاتی می‌طلبد که با سکوت برگزار کردنِ آن مسئله‌ای حل و عوض نخواهد شد که منطقی‌تر آن است که سخنگوی دولت به سادگی از فحوای جلسه و عدم دعوت از ظریف و عراقچی بگوید هرچند همچنان معتقدیم نشست با ظریف و عراقچی را به فرصتی مغتنم‌تر و با حضور وزیر امور خارجه و تیم مذاکره‌کننده موکول کرده‌اند موضوعی که اگر رنگ حقیقت به خود بگیرد آن گاه بسیاری از دیدگاه‌ها و نقطه نظرات نیز تغییراتی اساسی به خود دید زیرا هم اصولگرایان هم اصلاح‌طلبان و هم سیدابراهیم رئیسی که خود را فردی مستقل و بیرون از دایره اصلاحات و اصولگرایی می‌داند بر این باور هستند که عبور و
چشم پوشی از ظریف و عراقچی نه شدنی است نه عاقلانه!