روزنامه ایران ورزشی
1400/10/30
واردات بازیکن ایرانی به لیگ ایران
سرمقاله سعید زاهدیان 1- بازیکنان ایرانی با چه هدفی لژیونر می‌شوند؟ به‌دلیل توجه ویژه کی‌روش به بازیکنان شاغل در لیگ‌های خارجی، هر بازیکنی که در ایران می‌درخشید، با تصور تصاحب پیراهن تیم ملی راهی اروپا می‌شد. فارغ از اینکه این انتقال با چه دورنمایی انجام میشود؛ آیا صرف حضور در اروپا به رشد بازیکن منجر خواهد شد یا نه؟! 2- در فوتبال ایران به این دلیل برای «مدیر برنامه» از واژه «دلال» استفاده میشود که ایجنت‌ها مثل دلال‌های ملک و املاک عمل می‌کنند؛ تنها به فکر فروش بازیکن هستند و ذره‌ای به آینده حرفه‌ای بازیکن اهمیت نمی‌دهند. از لحظه‌ای دریافت کمیسیون، می‌روند و پشت سرشان را نگاه نمی‌کنند. آینده بازیکن و رشد او در فوتبال که باید اولویت یک ایجنت حرفه‌ای باشد، نزد مدیر برنامه‌های ایرانی بی‌اهمیت است. دلال ایرانی انگار جلوتر از نوک دماغش را نمی‌بیند! پس همچنان «دلال» بهترین واژه برای توصیف آنهاست. 3- مدیر برنامه یعنی وکیل بازیکن؛ که باید منافع بازیکن را در تنظیم قرارداد لحاظ کند اما افسوس که بازیکن ایرانی اغلب منافع خودش را نمی‌شناسد، تسلطی به قوانین و حقوق خود ندارد و آشنا به زبان خارجی نیست. نمی‌داند که غیر از دستمزد، چه نکات دیگری در قراردادش لحاظ شده است. 4- در سال‌های اخیر که حضور بازیکن خارجی در ایران ممنوع شد، شاهد بازگشت یا به عبارتی دیپورت بازیکنان ایرانی از لیگ‌های اروپایی به لیگ خودمان بودیم. بازیکنانی که با امید پوشیدن پیراهن تیم‌ملی به اروپا رفتند اما با قراردادهای ضعیف، اغلب جزو گزینه‌های مربی نبودند که سرمربی روی آنها حساب ویژه‌ای باز کند. بگذریم از باشگاه‌های بی‌برنامه ایرانی که هرگز حواس‌شان به بازیکنان جوان و با استعداد خود نیست و به یکباره بازیکن جوان و خوش‌آتیه‌ای در یک تیم ظهور می‌کند و شگفت‌انگیز اینکه در انتهای فصل قراردادشان تمام میشود و لقمه‌ای آماده در اختیار دلال‌ها قرار می‌گیرد. 5- امید نورافکن یک نمونه از این انتقال‌ها است؛ به اروپا رفت و پس از ناکامی در بلژیک، به سپاهان اصفهان آمد و باشگاه اصفهانی با پرداخت چندصدهزار دلار به تیم شارلروا، خرسند از جذب یک ستاره، نه اتنها دستمزدی که شارلروا در این مدت به نورافکن داده بود را پرداخت، بلکه سود آن پول را هم تقدیم بلژیکی‌ها کرد! 6- این روزها زمزمه‌هایی درباره بازگشت محمد محبی ستاره سابق سپاهان است که در لیگ پرتغال ناکام بود و بحث بازگشتش به ایران در نقل و انتقالات زمستانی داغ است. باشگاه سانتاکلارا تجربه موفقی از جذب شهریار مغانلو دارد؛ از پرسپولیس برای نیم فصل 50 هزار و در پایان فصل 350 هزار دلار به علاوه محمد محبی. این معامله سراسر برای سانتاکلارا سود بود. اکنون هم می‌تواند برای محمد محبی که تنها نیم‌فصل در پرتغال حضور داشته، بیش از 250 هزار دلار که بایت رضایتنامه به سپاهان داد را به حسابش بازگرداند. پیام نیازمند، علیرضا بیرانوند و... این داستان ادامه دارد؛ باشگاه‌های ایرانی که باید از راه فروش بازیکن صاحب درآمد شوند، در یک چرخه معکوس رو به واردات بازیکنان ایرانی آورده‌اند.
