روزنامه ایران ورزشی
1400/11/02
سود در قرض دادن است
سرمقاله سعید زاهدیان وضع قانون جدید توسط فیفا در خصوص انتقال قرضی بازیکنان بهانه‌ای است برای پرداختن به موضوع فوتبالیست‌های جوان؛ موضوعی که در فوتبال ایران محلی از اعراب ندارد و باشگاه‌ها برایش ارزشی قائل نیستند. ابتدا به این نکته توجه کنیم که چرا باشگاه‌ها، از قرارداد قرضی استفاده می‌کنند؟ واضح و آشکار است که وقتی یک مربی در مجموعه خود بازیکن جوانی را می‌بیند که مستعد و آینده‌دار است اما به دلایل مختلف نمی‌تواند از او بازی بگیرد و در پست او با ترافیک مواجه است، به باشگاه پیشنهاد می‌کند که این بازیکن به تیم دیگری که در پست او کمبود دارد، بازیکن را قرض بدهد. این اتفاق باعث میشود تا بازیکن مستعد و جوان باشگاه فرصت بازی پیدا کند و از فرم بازی دور نشود و روند رشد او سرعت بگیرد. نکته بعدی درخصوص قرارداد قرضی، کاهش بار مالی و مدیریت هزینه‌ها است. وقتی یک بازیکن نمی‌تواند خودش را به فهرست 18 نفره هر بازی برساند و اغلب سکو‌نشین است، باشگاه بدون بهره از چنین بازیکنی ناچار به پرداخت حقوق و دستمزد او میشود. انتقال قرضی باعث میشود تا باشگاه مبدأ از پرداخت حقوق بازیکن معاف شود و باشگاه مقصد حقوق و دستمزد این بازیکن را بپردازد. البته توافق‌های مختلفی میان باشگاه‌ها با یکدیگر درخصوص قرارداد قرضی صورت می‌گیرد. گاهی باشگاه مبدأ بخشی از حقوق را می‌پردازد، گاهی تمام حقوق بر عهده باشگاه مقصد است و در مواردی که یک بازیکن خواهان زیادی دارد، هم باشگاه مبلغی بابت انتقال قرضی دریافت می‌کند و هم بازیکن حقوق بیشتری می‌گیرد. نمونه‌های بارزی در این زمینه وجود دارد؛ از کورتوآ گرفته تا کوتینیو؛ در مورد بازیکنان ایرانی هم می‌توان به اللهیار صیادمنش اشاره کرد که باشگاه فنر باغچه او را به‌صورت قرضی به زوریا قرض داد و پایان این فصل به تیم ترکیه‌ای بازمی‌گردد. صیادمنش با عملکرد خوبی که در لیگ اوکراین داشت، در بازار نقل و انتقالات صاحب ارزش بیشتری شده و باید دید که فنرباغچه او را می‌فروشد یا برای فصل آتی روی او برنامه دارد. قیمتی که فنرباغچه برای این بازیکن اعلام کرده 5 میلیون دلار است. عامل رشد صیادمنش، قرارداد قرضی و بازی در یک تیم کوچکتر اروپایی است. بازیکنان جوان زیادی در باشگاه‌های بزرگ ایران داریم که به‌دلیل سن و سال کم و حضور ستاره در پست او، فرصت دیده شدن ندارند. در چنین شرایطی باشگاه‌های ما برای اینکه لیست خود را باز کنند، می‌توانند چنین بازیکنانی را قرض بدهند نه اینکه او را در فهرست فروش بگذارند و یک سال بعد که او در باشگاه جدید رشد کرد، با پرداخت ارقام سنگین مجدداً بازیکن قدیمی خود را پس بگیرند. هدف فیفا از وضع قوانین جدید برای بازیکن قرضی، رشد بازیکنان جوان است. وقتی فیفا برای چنین قراردادهایی قانون وضع می‌کند و روی آن وسواس به خرج می‌دهد، یعنی موضوع از اهمیت بالایی برخوردار است و باشگاه‌های ایرانی هم باید روی بازیکنان جوان خود برنامه‌ریزی کنند و از موضوع قراردادهای قرضی به نفع خود بهره بگیرند.