روزنامه ایران ورزشی
1400/11/02
آقای مظاهری برایت فرش پهن می‌کنیم، تو را دور می‌اندازیم!
یادداشت حمیدرضا عرب رشید مظاهری هر اندازه در ماجرای امتناع از همراهی استقلال در سفر پیش فصل به عربستان مقصر باشد، مستحق این اندازه سختگیری از سوی تصمیم‌گیران باشگاه استقلال (بیش از همه فرهاد مجیدی) نیست و باید بسرعت تکلیفش مشخص شود. این دروازه‌بان که فصل پیش در اوج هیاهو به استقلال ملحق شد و رقم خارج از عرفی را هم دریافت کرد، به هر دلیل نتوانست به مرد اول این باشگاه تبدیل شود و بعد از یک دوره موفقیت‌آمیز کوتاه تبدیل به دروازه‌بان دوم استقلال شد و جایگاهش را از دست داد. این وضعیت می‌تواند نشأت گرفته از رفتارهای گاه غیرحرفه‌ای و عجولانه این بازیکن هم باشد، اما به طور قطع مربیان استقلال نیز در عقب راندن این دروازه‌بان سهم دارند و هیچ‌گاه در باشگاه استقلال عزمی برای ساختن این دروازه‌بان وجود نداشته و نگاهی کاملاً تقابل‌گونه وجود داشته است. هر چند که در این میان انگیزه‌های سید‌حسین حسینی و صبوری او برای بازگشت به قفس توری استقلال سهم بسیاری در فرایند سقوط مظاهری داشت اما به طور قطع اگر مربیان استقلال در مواجهه با این دروازه‌بان از سیاست هوشمندانه‌تری بهره می‌گرفتند، چه بسا امروز استقلال همچنان یک دروازه‌بان آماده دیگر در خود داشت و همچنان می‌توانست از او در بازی‌های بزرگ آتی بهره بگیرد. بی‌تفاوتی و سیاست‌های تسویه حساب گونه اما مظاهری را به نقطه‌ای رساند که اکنون بیشترین لطمه را از اتفاقات ماه‌های اخیر دیده و آقای دروازه‌بان اکنون در مسیری قرار گرفته که روشن نیست بازگشت از آن محقق شود یا خیر. هیچ تضمینی وجود ندارد که این دروازه‌بان به‌دلیل روزهای پرتلاطمی که در یک فصل و نیم اخیر پشت سر گذاشه به همان دروازه‌بان آماده دوران حضور در ذوب‌آهن تبدیل شود و او در نقطه‌ای ایستاده که حتی محتمل است بعد از جدایی از استقلال در اندک زمانی به طور کلی از ویترین فوتبال ایران حذف شود و به پایان دوران فوتبال خود برسد. رشید مظاهری اما همان دروازه‌بانی است که ابتدای لیگ بیستم، آبی‌ها برای حضورش در استقلال فرش پهن کردند و او را مهره گم شده خود می‌دانستند اما سیری طی شد که این دروازه‌بان به مرزی میان بودن یا نبودن رسیده است. تصمیم‌سازان باشگاه استقلال نیز در همه این ایام هیچ‌گاه رفتار پدرانه‌ای با این دروازه‌بان نداشتند و اکنون که فرصت جدا کردن این دروازه‌بان فرا‌رسیده تا شاید دست‌کم او بتواند جای دیگری شانس‌هایش را امتحان کند اما شاهد وسواس بیش از حد در جدا‌سازی این دروازه‌بان هستیم، در حالی که ذات یک باشگاه فرهنگی و حرفه‌ای ایجاب می‌کند که تحت هر شرایطی آینده بازیکن را هم در نظر بگیرد و تصمیماتی اتخاذ نکند که منجر به نابودی یک ورزشگاه شود. کما اینکه در گذشته نیز سابقه داشته بسیاری از باشگاه‌ها با رفتارهای لجاجت‌بار آینده فوتبالیست‌ها را به کلی نابود کرده‌اند در حالی که از باشگاه استقلال که سوابق روشنی در فوتبال ایران دارد، انتظار است رویه دیگری را در مقابل این دروازه‌بان در پیش بگیرد و اگر حقیقتاً نیازی به او ندارد، زمینه را برای جدایی‌اش فراهم کند. مسئولان باشگاه استقلال باید دریابند اگر مظاهری در آینده از فوتبال ایران کنار گذاشته شود، آنها نیز سهم بزرگی در این وضعیت دارند و این‌گونه نیست که افکار عمومی سوزاندن بازیکنان توسط باشگاه‌های بزرگ را به آسانی بپذیرند. این توقع نه فقط از باشگاه استقلال بلکه از تمام باشگاه‌های بزرگ ایران که پیشوند فرهنگی را هم مقابل نام خود قرار داده‌اند، وجود دارد.