قصه یک میثاق عاشقانه
موضیه موسوی: جمال‌الدین آهنی پس از یک دهه از عملی‌کردن ایده خیرخواهانه‌اش هنوز هم پای کار است تا کودکان محروم روستایی به آرزوهایشان برسند، پدری شرمنده فرزندانش نشود و سالمندان روستاهای محروم هم به وقت پیری عصای دستی داشته باشند.
اولویت با روستاهای صعب‌العبور
وقتی برای تحصیل وارد دانشگاه هلال احمر شد، گروهی را راه‌اندازی کرد که هنوز هم پابرجاست؛ گروهی که حتی در قیاس با روزهای نخست خدمات ارزنده‌تری به مردم مناطق محروم ارایه می‌کند. جمال‌الدین آهنی از ماجرای راه‌اندازی گروه جهادی میثاق به وسیله چند جوان دانشجو می‌گوید: «چند جوان ترم اولی بودیم؛ از آن جوان‌های پای کار که برای امدادرسانی به مناطق محروم حسابی انگیزه دارند. منصور خسروی، علیرضا جهان‌بخت، رضا قاسمی و چند دوست پای کار دیگر که از همان روزهای شروع ترم اول دور هم جمع شدیم و تصمیم گرفتیم گروهی را برای خدمت‌رسانی به مناطق محروم راه‌اندازی کنیم. سوال اول این بود که به چه مناطقی خدمت‌رسانی کنیم. تصمیم بر این شد که هر کدام از اعضای گروه روستاهای محروم شهر محل سکونتش را معرفی کند تا همه اعضا درباره امکان و نوع خدمت‌رسانی در قالب اردوهای جهادی امدادی به آن مناطق تصمیم‌گیری کنند. برای تعیین روستاهای محروم هم چند اصل قرار دادیم؛ ویژگی‌هایی مثل قرارگرفتن روستا در منطقه‌های صعب‌العبور و دور از شهر و محرومیت روستا از نعمت آب و برق و به عنوان مثال از مناطق محروم توابع نهبندان، روستاهایی مانند سلطانیه و برک را انتخاب کردیم که بیش از دو ساعت تا شهر فاصله دارند و دسترسی به آنها با خودرو امکان‌پذیر نیست. روستاهایی که مرکز درمانی ندارند و از امکانات آب و برق هم محروم هستند.» آهنی مکثی می‌کند و ادامه می‌دهد: «گاهی همراه با دیگر اعضای گروه به روستاهای نزدیک مرز سفر می‌کنیم. روستاهای محروم شهرهای نهبندان، قاین و… که حتی دسترسی با خودرو به آنها امکان‌پذیر نیست و مجبوریم چند ساعتی تا خود روستا پیاده‌روی کنیم.»
خدمت‌رسانی به عزاداران حسینی
اکنون 10 سال از آغاز به کار گروه جهادی، فرهنگی و امدادی میثاق می‌گذرد و جوان‌های نیکوکار خراسانی به بسیاری از روستاهای محروم استان خراسان جنوبی خدمت‌رسانی کرده‌اند. آهنی سرپرست گروه جهادی میثاق درباره نوع خدمات این گروه می‌گوید: «برای آنکه امدادرسانی به روستاها نظم بهتری پیدا کند، فعالیت‌های گروه را در قالب طرح‌های مختلف طبقه‌بندی کرده‌ایم. در طرح «سفیران سلامت» که مهم‌ترین طرح گروه نیز است، در ایام محرم به هیئات و عزاداران حسینی روستاهای دورافتاده استان خدمت‌رسانی می‌کنیم. در این طرح به صورت خانه به خانه سراغ اهالی و سالمندان روستا می‌رویم و خدمات درمانی و پزشکی مانند تست فشار خون، قند خون، تهیه دارو و… را انجام می‌دهیم. از طرفی بیشتر این روستاهای کم‌جمعیت به دلیل مراجعه اقوام و بستگان و ساکنان قدیمی روستا جمعیتی چند برابر ظرفیت و امکانات بهداشتی، درمانی روستا پیدا می‌کنند که همین موضوع زمینه‌ساز بروز حوداث و سوانحی بسیاری می‌شود. در نتیجه حضور تیم‌های امدادی در این روستاها درست مثل حضور و آمادگی کامل نهادهای امدادی در شهرها موثر است.» آهنی خاطره‌ای در این‌باره می‌گوید: «امسال که به دلیل شیوع کرونا و محدودیت‌های برگزاری مراسم عزاداری نیازی به حضور در مناطق محروم نبود؛ اما در سال‌های گذشته موارد متعددی از سوانح سوختگی در این ایام داشتیم که با حضور اعضای گروه ما ختم به خیر شد. جالب است بدانید مردم این روستاها یکی از دلایل پرشورترشدن عزاداری‌های ماه محرم در روستا را حضور گروه امدادی میثاق می‌دانند؛ چرا که حضور جوان‌های گروه حس امنیت را بیشتر کرده است.»
ماجرای یک نجات با جهاد فرهنگی
آهنی از جهاد فرهنگی گروه میثاق می‌گوید: «چند سالی است که علاوه بر انجام خدمات رایج گروه به اهالی روستاهای محروم، طرح جهاد فرهنگی و توزیع بسته‌های آموزشی و نیز کتاب‌های مفید و سودمند با موضوعات متنوع را میان روستاییان شروع کرده‌ایم. علاوه بر کتاب‌های دینی، کتاب‌های امدادی، بسته‌های آموزشی امدادی و نیز آموزش چهره به چهره امداد و کمک‌های اولیه به روستاییان را در دستور کار قرار داد‌ه‌ایم؛ زیرا روستاهای مد نظر ما همگی از مناطق صعب‌العبور و دور از محدوده شهری هستند و نبود امکانات درمانی باعث شده هنگام حوادث و بیماری اتفاقات ناگوار بسیاری برای ساکنان آن مناطق رخ دهد. بنابراین آموزش به روستاییان را در اولویت قرار دادیم تا در وهله نخست خودشان امدادگر خود باشند. همچنین بسیاری از دانش‌آموزان این روستاها که با وجود محرومیت، استعدادهای تحصیلی درخشانی دارند، به کتاب‌های کمک‌آموزشی دسترسی نداشتند.» آهنی از نتایج مثبت آموزش‌های امدادی به روستاییان می‌گوید: «پس از دو ماه برای بازدید مجدد از وضعیت معیشت اهالی به یکی از روستاهای درمیان رفته بودیم. همه اهالی این روستای کم‌جمعیت به استقبالم آمدند و بی‌آنکه چیزی بدانم از اعضای گروه تشکر کردند و گفتند وقتی نحوه آتل‌بستن و حمل مصدوم دچار شکستگی را از روی کتاب‌ها و آموزش چهره به چهره یاد گرفتند، یکی از اهالی از مرگ حتمی ناشی از خونریزی داخلی نجات پیدا کرد که نتیجه مستقیم همان آموزش‌ها بود.»
تمام سرمایه عشایرنشین‌ها
خراسان جنوبی روستاهای عشایرنشینی دارد که ساکنانش معیشت خانواده خود را با دامداری تأمین می‌کنند. در سال‌های اخیر اما مشکلات اقتصادی، بیکاری و مهم‌تر از آن کم‌آبی باعث تلف‌شدن دام‌های بسیاری شده و گذران زندگی را برای عشایرنشینان دشوارتر کرده است. با وجود این گروه جهادی میثاق طرح جالبی برای کمک به عشایرنشینان دارد و در این سال‌های کمک‌حال بسیاری از این دامداران شده است. آهنی از بیمه دام عشایر می‌گوید: «مردم روستاهای عشایرنشین مانند «دوبشک» تنها چند رأس دام دارند که تمام سرمایه زندگی‌شان است؛ دام‌هایی که برای عشایر هم سرمایه است، همه منبع درآمد و هم روزنه امید به آینده است. بارها شاهد بودم که بر اثر حوادث مختلف دام‌های این عشایر تلف شد و تمام سرمایه آینده‌شان هم از بین رفت. برای همین مدتی است با کمک خیران تلاش می‌کنیم هزینه‌های بیمه دام این روستاییان را تأمین کنیم تا در صورت تلفات دام خسارت دریافت کرده و به یک‌باره تمام زندگی‌شان از بین نرود.» اما کم‌آبی مشکلات دیگری هم برای اهالی روستاهای محروم خراسان جنوبی ایجاد کرده است. آهنی از دیگر خدمات گروه میثاق برای کمک به روستاییان می‌گوید: «کم‌آبی به‌ویژه در فصل زمستان یکی از معضلات اصلی این روستاهای محروم است. در این فصل به دلیل کمبود آب، مشکلات بهداشتی بسیاری هم به‌ویژه برای کودکان به وجود می‌آید. در نتیجه یکی از خدمات گروه ما در زمستان، تهیه و توزیع لوازم بهداشتی، انواع شوینده‌ها و… میان روستاییان است. هر چند در هنگام اجرای تمام طرح‌ها، اقدامات اولیه درمانی یک پای ثابت کار است.»
رفیق سالمندان روستا هستیم
شاید جالب‌ترین فعالیت اعضای گروه میثاق، اجرای طرح «مهر و سلامت» باشد. طرحی که بیانگر عمق احساس و علاقه این جوان‌های فعال برای خدمت‌رسانی به روستاییان است. قاسمی می‌گوید: «فصل تابستان با اهالی روستا همخانه می‌شویم. بیشتر این روستاها کم‌جمعیت است و چند خانوار که بیشتر ساکنانش هم به دلیل مهاجرت جوان‌ها سالمند هستند، در این روستاها سکونت دارند. سالمندانی که در انجام برخی امور ناتوانند و اینجا همان نقطه‌ای است که اعضای گروه ما وارد میدان می‌شوند؛ از تعمیرات جزئی خانه تا خانه‌تکانی، نقاشی‌کردن در و پنجره‌ها، کشاورزی و حتی همنشینی و هم‌صحبتی با سالمندان که به تمام اعضای گروه حس خوب و امیدبخش می‌دهد.»
