امیکرون «نوروز» را می بلعد؟

پس از حدود 60 روز، مجدد آمار فوتی های کرونا سه رقمی شد و این در شرایطی است که در 24 ماه گذشته زندگی با کووید19 این ویروس علیه مردم جهان همچون یک «بازی سینوسی» رفتاری خشونت آمیز روا داشته و دارد. به این معنا که یک تا دو ماه کم رنگ می شود و باز مجدد روی وحشی اش را عیان می کند و تا بتواند به سلامت جامعه سیلی می زند. حالا آمارها، هشدارها و شلوغی درمانگاه ها و بخش های ویژه بیمارستان ها به سرعت هر چه تمام تر کشور را به اوج موج ششم نزدیک می کند و مشخص نیست که این بلا در این پیک تا چه زمانی دست هایمان را بسته نگه می دارد. نگرانی از تجربه اروپا و آمریکا پس از پیدایش سویه جدید کووید19 با نام امیکرون در اواخر ماه نوامبر(اوایل آذر) که اروپا و آمریکا در حال تدارک تعطیلات و تفریحات سال جدید میلادی و کریسمس بودند، این سویه با خاصیت سرایت و جهش خیلی بالا، در عرض یک ماه، تمام اروپا و ایالات متحده را درنوردید و نه تنها کام مردم در انتظار تعطیلات و تفریحات این مناطق را تلخ کرد بلکه آمار هولناک روزانه تا بیش از 200هزار مبتلا کشورهایی همچون انگلیس و فرانسه را به کانون امیکرون جهان تبدیل کرد. این بازی وحشتناک امیکرون در این مناطق که اگرچه در روزهای کنونی در سراشیب کاهش است اما حدود دو ماه است که همچون بختک جان و روان مردم اغلب جهان را به بازی تلخ خود گرفتار کرده است. بنابراین اگر امیکرون بخواهد به همین قاعده و قانون با ایرانی ها رفتار کند، ما نیز باید با تعطیلات و تفریحات شیرین نوروز خداحافظی کنیم و به «خانه نشینی» پناه ببریم و به تلویزیون سرکوفت بزنیم که چرا «پایتخت7» را نساخت که با تماشایش کمی دلخوش کنیم.      بلبشو در جهان حالا با رفتار سینوسی و «بازی ناتمام» کووید در لباس امیکرون، برخی کشورها که بیشتر به نظر می رسد، کلافه شدند سیاست حذف «محدودیت های کرونایی» را در پیش گرفتند. از جمله در کشور منضبطی همچون دانمارک از سه شنبه هفته گذشته قواعد استفاده اجباری از ماسک، ارائه گواهی واکسن و ممنوعیت حضور در جمع ها و مراکز عمومی لغو شد و دولت رسما اعلام کرد که کووید۱۹ دیگر یک «تهدید حیاتی» شناخته نمی‌شود به‌ویژه این‌که تعداد زیادی از شهروندان ما واکسینه شده‌اند و نخست وزیر این کشور هم روز پس از لغو محدودیت ها در فیس بوک نوشت: «صبح به خیر به دانمارک بدون محدودیت». (منبع: ایندیپندنت / اول فوریه2022- 12 بهمن 1400) البته این روش و سیاست در اروپا و سازمان بهداشت جهانی هنوز چندان هوادار نیافته است و چه بسا مسئولان سازمان بهداشت جهانی این رویکرد را شماتت کردند. ضمن این که سوی مقابل این سیاست، کشوری همچون اتریش «اجباری شدن واکسن» را با تصویب در پارلمان این کشور به یک قانون تبدیل کرد که از شنبه پیش رو نیز این قانون به اجرا گذاشته خواهد شد و همچنین واکسیناسیون اجباری در اغلب کشورهایی که نوع حاکمیت جابرانه دارند، اجرا می شود. سوی دیگر این روش، رویکرد «صفر کووید19» است که تنها کشور چین طلایه دار آن است و همچنان اصرار دارد که شهرهای چند میلیونی را با قوانین سختگیرانه به قرنطینه کامل در حد «منع خروج از منزل» می برد. آخرین نمونه گزارش دیروز دوشنبه خبرگزاری «راشاتوی» بود که نوشت: «چین از دوشنبه (دیروز) پس از گزارش تقریبا 100 مورد کووید19 در یک شهر 3.5 میلیون نفری به نام «بیس»، دستور ماندن در خانه یا همان قرنطینه را صادر کرد.» این سه مدل مواجهه با کووید19 اکنون دنیای همزیستی با کرونا را دچار نوعی بلبشو کرده و همچنان مشخص نیست، فرضیه آندامیک شدن (بومی شدن) این بیماری آیا محقق می شود یا یک سراب و خوش بینی است. ما در 2 سالگی کرونا چه کنیم؟ -اکنون «زندگی ایرانی با کرونا» به ما چه می‌گوید؟ -ما باید چگونه خودمان را همچنان با کرونا همزیست تر کنیم؟ در پاسخ به این دو پرسش اساسی باید گفت که ما هنوز نه به آن میزان واکسیناسیون انجام داده ایم که ایمنی نسبی جمعی برایمان فراهم شده باشد و نه کشوری با پهلوی چرب از نظر اقتصادی هستیم که بخواهیم، مردم و کسب و کارها را به جریان محدودیت های فراگیر ببریم، اما می توانیم به مصوبات حداقلی که در ستاد ملی کرونا تعیین شده پایبند باشیم. یعنی مجریان قانون، دست کم مصوبات خودشان مبنی بر الزام واکسیناسیون برای اصناف و کارکنان بخش های دولتی و عمومی را اجرایی و نیز نظارت های بهداشتی را با دقت و اهتمام بیشتری پیگیری کنند که به طور قطع این موارد (که بارها بیان و تاکید شده است) ما را تا حدود زیادی از آسیب های دردناک کووید نجات خواهد داد. ضمن این که سرعت سرایت و ابتلای امیکرون، خیلی زودتر از این باید، سیستم بهداشت و درمان ما را در حال آماده باش قرار می داد که مبادا شایعه شود برخی اقلام دارویی مورد نیاز بیماران در بازار یافت نمی شود. حتما این حرف و حدیث های پراکنده در فضای مجازی شایعه است اما اگر یک سیستم، بداند در بحران ها چگونه باید رفتار و مدیریت کند، قطعا اجازه بروز کم ترین و کوچک‌ترین ضعف ها را هم نخواهد داد آن هم پس از 24 ماه تجربه و 133 هزار قربانی این ویروس وحشی.