روزنامه وطن امروز
1400/11/27
دشمنی مودی با اسلام
«من را با آنچه در سرم هست قضاوت کن، نه آنچه بر سرم هست»؛ این شعار یکی از هزاران زن مسلمان است در واکنش به وضع قانون ممنوعیت پوشش حجاب در مدارس و دانشگاه‌های ایالت «کارناتاکا» در جنوب غرب هند. درگیری بر سر حجاب پس از آن بالا گرفت که یک کالج در کارناتاکا به دانشجویان گفت روسری خود را در کلاس درس بردارید. دانشجویان مسلمان معتقدند تصمیم کالج تکان‌دهنده بود، زیرا تا همین اواخر اجازه داشتند با حجاب خود در کالج‌ها شرکت کنند. آنها استدلال می‌کردند قانون اساسی به هندی‌ها اجازه می‌دهد لباس‌های دلخواه خود را بپوشند و نمادهای مذهبی را به نمایش بگذارند. هفته قبل خانم «موسکان خان» دانشجوی سال دوم رشته بازرگانی قصد ورود به دانشگاه در شهر «ماندیا» در ایالت کارناتاکا را داشت که گروهی از مردان هندو مانع ورود وی به دانشگاه شدند. این مردان که سرپوش‌های زعفرانی رنگ به سر داشتند (رنگ حزب حاکم بهاراتیا جاناتا هندوستان) با سر دادن شعار «جای شری رام» (نمادی برای پایبندی هندوها به اعتقادات خود و به عنوان یک سلام غیررسمی)، فضای رعب‌انگیزی را در برابر این دانشجوی دختر پدید آوردند که در مقابل، موسکان خان با سر دادن شعار الله اکبر در برابر آنها مقاومت کرد. اگرچه این دانشجوی هندی چند روز بعد در مصاحبه‌ای اعلام کرد سر دادن شعار الله اکبر از سوی او به منزله مقابله یا نفی باورهای جمعیت هندوها نبوده و او خواستار اتحاد هندوستان است اما به باور کارشناسان، وضع قوانین ضد‌اسلامی در هندوستان بیشتر از آنکه جنبه دینی و مذهبی داشته باشد، اقدامی سیاسی است. طی روز‌های اخیر دامنه اعتراضات از «بنگلور» پایتخت کارناتاکا به دهلی‌نو (پایتخت هند) کشیده شده و دانش‌آموزان و دانشجویان مسلمان با ارائه دادخواستی به دادگاه عالی ایالتی خواستار تجدیدنظر در قانون وضع شده از سوی دولت محلی (دولت ایالت کارناتاکا) شده‌اند. این درخواست باعث اعتراض گروه‌های دانشجویان راست‌گرای هندو شده است. با این حال دادگاه عالی کارناتاکا در یک دستور موقت اعلام کرد تا زمانی که دادگاه حکمی را صادر نکند، نباید هیچ گونه لباس مذهبی در دانشگاه‌ها مجاز باشد. به نظر می‌رسد دولت فدرال نیز علاقه‌ای به حمایت از مسلمانان ندارد و همین امر منجر به گسترش تبعیض دینی و شکاف اجتماعی در هندوستان شده است. به گزارش «وطن‌امروز» 5 فوریه، دولت کارناتاکا دستوری را برای اعمال اختیارات خود بر اساس بخش 133 (2) قانون آموزش کارناتاکا (1983) تصویب کرد. به استناد این مصوبه لباس فرم برای مؤسسات آموزشی اجباری است. این بخشنامه تصریح می‌کند روسری جزو لباس نیست. بر اساس این مصوبه «پوشیدن روسری یک عمل دینی ضروری برای مسلمانان در نظر گرفته نشده و نمی‌توان تحت قانون اساسی از آن محافظت کرد». فعالان و رهبران اپوزیسیون همچنین از ایالت کارناتاکا به دلیل تصویب قانون ضد تغییر مذهب و قانون ضد کشتار گاو در سال گذشته انتقاد کرده‌اند که هدفش، هدف قرار دادن مسیحیان و مسلمانان است. فعالان سیاسی و اجتماعی معتقدند مناقشه حجاب نمونه دیگری از یک روند گسترده‌تر در هند است؛ روندی که از زمان روی کار آمدن «نارندرا مودی» (نخست‌وزیر هند از حزب بهاراتیا جاناتا) آغاز شده و شاهد سرکوب جمعیت مسلمان هند هستیم. آنها می‌گویند دولت با محروم کردن زنان مسلمان از انتخاب حجاب، آزادی مذهبی آنها را که در قانون اساسی هند ذکر شده است، سلب می‌کند. *** پشت سر اختلاف درباره حجاب در مدارس هند چیست؟ 5 فوریه، دولت ایالت جنوبی به حاکمیت حزب بهاراتیا جاناتا (BJP) حزب پشتیبان «نارندرا مودی» نخست‌وزیر هندوستان، با تصویب قانونی، پوشیدن لباس‌هایی را که نشانه «برهم زدن برابری، یکپارچگی و نظم عمومی» است ممنوع کرد. این در حالی است که قانون اساسی هند آزادی مذهبی را تضمین می‌کند. از زمان ظهور BJP در صحنه سیاسی هند از سال 1990 به بعد و موفقیت‌های اخیر آن در انتخابات ملی هند در سال‌های 2014 و 2019، مساله رابطه بین هندوئیسم به عنوان یک دین و «هندوتوا» به عنوان یک ایدئولوژی سیاسی مطرح شده است. حامیان این حزب که خود را «هندوتوا» معرفی می‌کنند، در پی تثبیت گفتمان برتری‌گرایی سیاسی و فرهنگی هندوها هستند. کارشناسان مسائل شبه‌قاره معتقدند گفتمان این حزب را می‌توان با تفکر نازیسم در آلمان دهه‌های 30 و 40 قیاس کرد اما حامیان این حزب خود را ناسیونالیست معرفی می‌کنند. بر این اساس می‌توان گفت اکثر ناسیونالیست‌ها در سازمان‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی با استفاده از مفهوم «هندوتوا» به عنوان یک نیروی سیاسی سازماندهی شده‌اند. واقعیت امر این است که «نارندرا مودی» و حزب حامی او در پی یکسان‌سازی هندوستان به نفع یک جریان سیاسی و فرهنگی مشخصند.