شهروندآنلاین – ووشو یکی از رشته‌های مدال‌آور در بازی‌های آسیایی برای ایران به شمار می‌رود، اما یک محدودیت و یک قانون از ثبت یک اتفاق تاریخی در این بازی‌ها جلوگیری می‌کند. شهربانو، الهه و سهیلا منصوریان، سه خواهر قهرمان در رشته ووشو که سال‌هاست در سطح اول این رشته فعالیت می‌کنند و حتی زندگی‌شان تبدیل به یک فیلم سینمایی شده، همچنان در اوج به سر می‌برند و دست‌بردار رقابت و مبارزه نیستند. حالا آنها با گذراندن مراحل مختلف انتخابی تیم ملی به جایی رسیده‌اند که باید با یکدیگر مبارزه کنند. از ایران فقط دو زن می‌توانند در رشته ووشو در بازی‌های آسیایی شرکت کنند و این محدودیت علیه تاریخ‌سازی سه خواهر منصوریان است. شاید اگر چنین قانونی وجود نداشت، می‌توانستیم هر سه آنها را در لباس تیم ملی و روی سکوی بازی‌های آسیایی 2022 هانگژو ببینیم. کار الهه منصوریان حتی از نظر روحی راحت‌تر است، چون در یک وزن پایین مبارزه می‌کند، اما شهربانو و سهیلا مجبور هستند برای رسیدن به پیراهن تیم ملی با یکدیگر بجنگند. اولین راند از این مبارزه که به صورت دو از سه برگزار می‌شود، چند روز قبل انجام شد و شهربانو منصوریان که تجربه بیشتری دارد، خواهر کوچک‌تر خود را شکست داد.

به همین بهانه دقایقی با سهیلا منصوریان همکلام شدیم. در ادامه مشروح گفت‌وگوی «شهروند آنلاین» را با این قهرمان ووشو می‌خوانید:

* فیلمی بعد از مبارزه خواهرانه‌تان با شهربانو منتشر کرده بودید که کمی بغض داشتید.

شهربانو مربی من بوده و به صدای او عادت کرده‌ام که همیشه کنار من باشد و به من کمک کند. رویارویی با خواهر و مربی‌ام برایم سخت‌ترین مبارزه عمرم را رقم زد. تصور کنید باید مقابل کسی قرار بگیرید که الفبای ووشو را به شما یاد داده است.

* پس قطعا قرار گرفتن برابر شهربانو روز سختی را برای شما رقم زد.

بله، خیلی سخت بود که این تصمیم را بگیرم که مقابل او بایستم، اما به هر حال من 9 سال است که در اردوی تیم ملی هستم و این سومین‌بار است که فرصت دارم در بازی‌های آسیایی حضور داشته باشم، اما هنوز یک بار هم این بازی‌ها را تجربه نکرده‌ام. این بار هم تصمیم خودمان و هم فدراسیون بر این شد که مبارزه داشته باشیم و کسی که واقعا آماده‌تر است به این بازی‌ها برود.

* از خود مبارزه بگویید. قطعا با سبک کار یکدیگر آشنا هستید.

هم من و هم شهربانو با قلق‌های مبارزه یکدیگر آشنا هستیم و خوب می‌دانیم که نقاط ضعف و قوت طرف مقابل چیست. در راند اول من برنده شدم، اما برنده راند دوم و سوم شهربانو بود و او بود که موفق شد مبارزه اول را برنده شود. چند ماه دیگر مبارزه دوم برگزار می‌شود و قطعا مثل همین مبارزه نزدیک و پایاپای خواهد بود.

* نقش الهه، خواهرتان در این مبارزه چه بود؟

الهه تصمیم گرفت که هیچ کدام از ما را کوچ نکند و در جایگاه مربیان هم ننشست. شاید پیش خودش می‌گفت طرف هر کدام از خواهرها قرار بگیرم، آن یکی ناراحت می‌شود. او از این نظر کارش راحت‌تر است و حداقل می‌داند که رقیبش، خواهرش نیست.

* شما که حسابی بعد از مسابقه ناراحت بودید.

ناراحتی من برای باخت به شهربانو نبود. برای این ناراحت بودم که از بین من و شهربانو فقط یک نفر می‌تواند انتخاب شود. به هر حال من همه تلاشم را می‌کنم و این‌طور هم نیست که بگویم برایم فرقی نمی‌کند خودم انتخاب شوم یا شهربانو. 9 ماه در اردوهای شبانه‌روزی بودیم و زندگی‌مان را گذاشتیم. کسی که نتواند به مسابقات برود، یک سال عمرش را گذاشته، اما نه مدالی گرفته و نه پاداشی. متاسفانه نه درآمدی داریم و نه به کسی که تا لحظه آخر در اردو هست، چیزی تعلق می‌گیرد. به خاطر این، حذف شدن در این مرحله برای هر کسی سنگین است.

* اما اگر قوانین این اجازه را می‌داد که سه سهمیه در بازی‌های آسیایی داشته باشیم، قطعا هر سه خواهر می‌توانستید مدال‌آور باشید.

مطمئن باشید که این اتفاق می‌افتاد. تمام حسرت ما همین است. فدراسیون از چند وقت قبل در تلاش بود که سهمیه‌ها بیشتر شود و حتی در مقطعی گفتند که امکان دارد این اتفاق بیفتد. ما هم خوشحال شدیم، اما متاسفانه فدراسیون آسیا قبول نکرد و سهمیه‌ها همان دو نفر ماند. این یک حسرت برای ماست که بتوانیم در یک مسابقه بزرگ هر سه نفر مدال طلا بگیریم.

* برای مبارزه دوم با شهربانو چقدر انگیزه داری و آماده هستی؟

باید ببینیم چه می‌شود. من که تمریناتم را خیلی سفت و سخت دنبال می‌کنم. البته که دائما با شهربانو تمرین می‌کنیم و باید دید روز مبارزه روز چه کسی است. حتی دقایقی قبل از مسابقه هم ما با هم تمرین می‌کردیم و از این نظر مثل رقبای دیگر نیستیم که بخواهیم دور از هم باشیم. من روی نقاط ضعف شهربانو کار می‌کنم. شهربانو هم حرف خوبی می‌زد و می‌گفت اگر می‌خواهی طلای بازی‌های آسیایی را بگیری، باید من را هم شکست دهی. باید تا روز مسابقه صبر کنیم و ببینیم چه کسی می‌تواند بهتر عمل کند.