ظرفیت مغفول پالانی‌ها برای سریال‌سازی

دو سلسله بی‌خاصیت شاهنشاهی قاجار و پهلوی بی‌شباهت به هم نبودند، اما اینکه چرا چند وقتی است برخی آثار شبکه نمایش خانگی روی سیاه و چرک نشان دادن سلسله علیل و خفیف قاجار تمرکز کرده، اما رغبتی به تولید سریال درباره خیانت‌های پهلوی ندارد، سؤالی قابل تأمل است.
برای انجام کار پژوهشی اولین قدم، مراعات بی‌طرفی و نیز عدم‌تعمیم و تسری نگاه قومی- قبیله‌ای و احساسی است که لازمه آن احصا و رج کردن شاخصه‌های مثبت و منفی مسئله است. اغلب افراد جامعه به لطف گسترش فضای مجازی در جریان اخبار و رویداد‌های روز قرار می‌گیرند و یکی از اخبار تأمل‌برانگیز چند ماهه اخیر اصرار و ابرام شبکه نمایش خانگی بر ساخت آثاری با محوریت دوران قاجار و مشخصاً ایام سلطنت ناصرالدین شاه با رویکرد طنز یا عاشقانه است.
طبق آماری که برخی دوستان سازمان سینمایی ارائه می‌کنند، طی چند ماه اخیر چند اثر مثل جیران، قبله عالم و آهوی من مارال تولید شده‌اند که آمار جالبی است.
اینکه در مورد کدام سلسله شاهی یا کدامیک از شاهان مفت‌خور و بی‌لیاقت قاجار یا پالانی‌ها که با نام مجعول پهلوی شناخته می‌شوند، قرار است فیلم و سریال ساخته شود، مهم نیست، اما تولیدات فعلی شبکه نمایش خانگی باعث ایجاد برخی سؤالات در اذهان مردم شده است.


از جمله اینکه چرا در مورد پدر و پسر خاندان پالانی که در ربودن گوی خیانت به وطن، مردم و تمدن عظیم ایرانی از رقیبان قدر قدرت سلسله فضاحت و وادادگی یا همان قجر‌ها بوده‌اند هیچ، تأکید می‌شود، هیچ اثر طنزی در شبکه نمایش خانگی ساخته نمی‌شود؟! آیا پدر و پسر پالانی ارجحیتی به سلسله علیل قاجار دارد یا اینکه علت در جای دیگری است؟! شاید لازم باشد یکی، دو مورد را بررسی کنیم.
اگر قرار باشد بر مدار اقدام پژوهشی و مراعات انصاف حرف بزنیم، باید گفت هیچ کدام از این دو خاندان منفعل و خائن به ملک و میهن هیچ برتری مثبتی نسبت به هم ندارند، الا اینکه سلسله قجر حتی اگر به ظاهر هم شده خودشان را محب اهل بیت (ع) نشان می‌دادند و گواه آن برخی اقدامات و رفتار‌های پراگماتیک آن‌ها در این زمینه است، از جمله واکنش دولت و مجلس شورای ملی در سال ۱۳۰۴ به تبعیت از اقدام علمای آن ایام از جمله آیت‌الله بروجردی، آقا سیدابوالحسن اصفهانی و محمدحسین کاشف‌الغطاء (علیهم الرحمه) نسبت به محکومیت تخریب قبور ائمه بقیع (ع)، اشعار ناصرالدین شاه در رثای امام حسین (ع) و حضرت علی (ع) و نیز مراعات برخی ظواهر مثل خدمت به زوار بقاع ائمه (ع).
این در حالی است که پدر و پسر پالانی حتی ظواهر را هم مراعات نمی‌کردند و بهائیان و غربی‌ها را بر ملت و کشور مسلط کردند!
اینکه سلسله علیل قاجار بعد از هر جنگی و نوشتن توافقی بخش‌هایی از ایران را جدا کرده‌اند، بحثی مستند است که کسی نمی‌تواند آن را انکار کند، اما آن‌ها دست‌کم اول می‌جنگیدند، بعد بخش‌هایی از کشور را به بیگانگان می‌بخشیدند نه مثل پهلوی‌ها که بدون کمترین مقاومتی بخش‌های استراتژیک و مهمی از ایران عزیز را به نفع دشمنان جدا می‌کردند! مثلاً در مورد خیانت‌ها و اقدامات قزاق بی‌سواد و تریاکی مثل رضاخان حرفی زده نمی‌شود، چرا؟ چون باید این خائن به ملک و ملت در اذهان جامعه جور دیگری جا بیفتد و از خیانت‌هایش مانند جدایی ۱۶۰فرسخ از خاک ایران شامل مناطق (هشتادان، موسی‌آباد و شمتیغ) در شرق ایران به افغانستان، واگذاری منطقه فوق‌العاده مهم و استراتژیک آرارات به ترکیه، دادن حق حاکمیتی در اروندرود به عراق، واگذاری سرزمین‌های شمالی اترک به روسیه مطابق پیمان آخال و دادن منطقه فیروزه به ترکمنستان هرگز حرفی زده نمی‌شود و سریالی ساخته نمی‌شود! یا مثلاً در مورد جدا شدن بحرین از کشورمان در ابتدای دهه ۵۰ توسط پسر رضا پالانی حرفی زده نمی‌شود تا اینکه برخی بچه‌های انقلابی در این رابطه چند مستند بسازند و این خیانت را علنی‌تر کنند.
چرا همین فیلمسازان اثری طنز درباره این خیانت‌ها نمی‌سازند؟! چرا کسی حاضر نیست تاریخ و واقعیات اصطبل‌بانی و دربانی رضا پالانی در سفارتخانه‌های غربی را سریال کند؟ آیا این همه سریال‌سازی از دوران ناصری به یکباره بر ذهن و قلب این‌ها نازل شده است؟! همانطور که ابتدا اشاره شد، سگ زرد برادر شغال است، اما تعهد به تاریخ و راستگویی مسئله‌ای اخلاقی است که باید مراعات کرد.