دلهره شیرین دره نوردی

دره‌نوردی، تجربه تکرارنشدنی و منحصر به فردی است که هیجان آن با هیچ هیجانی قابل مقایسه نیست. احساس معلق بودن بین زمین و آسمان، فرازو فرودهای پی‌درپی، شنا در حوضچه‌های طبیعی آب و... تلفیقی از حس قدرت و دلهره‌ای شیرین است که تا حد زیادی اعتیادآور است و یک بار چشیدن آن، کافی است تا دره‌نوردی به بخش مهمی از زندگی‌تان تبدیل شود. محلی که امروز می‌خواهیم قدم‌به‌قدم آن را با هم مرور کنیم، مسیری چشم‌نواز در جنوب ایران است که از میان شکاف کوه‌ها عبور می‌کند و پس از چالش‌های فراوان، در نهایت به آبشاری مرتفع ختم می‌شود که پایین آمدن از آن آبشار، کار هر کسی نیست. دره «درزو» واقع در حوالی روستای اخند از توابع شهر عسلویه در استان بوشهر است و تا این شهر چیزی حدود 15 کیلومتر فاصله دارد. عسلویه را اگرچه به شعله‌های غول پیکر آتش و آسمان همیشه خاکستری‌اش می‌شناسیم اما این منطقه ویژه اقتصادی، ظرفیت گردشگری خوبی در دل خود دارد که سال‌های اخیر، توجه طبیعت‌گردان و طبیعت‌دوستان را به خود جلب کرده است. در پرونده امروز زندگی‌سلام، گزارش اختصاصی ما از این دره دیدنی را خواهید خواند.
 
نیازمندی‌های سفر به «درزو»
هر زمانی فصل پیمایش درزو نیست. برای پیمایش هر دره‌، باید با دقت اوضاع آب‌وهوای ورودی دره را بررسی کرد تا گرفتار سیلاب نشد. جاری شدن سیلاب در دره و در صورت آشنا نبودن با نقاط امن، می‌تواند به قیمت جان‌تان تمام شود. از طرفی گرمای طاقت‌فرسای تابستان، احتمالا پیمایش سختی تا ورودی دره را برایتان رقم می‌زند، به همین دلیل بهتر است در فصل‌های پاییز و بهار و با رعایت همه‌ نکات ایمنی به سراغ دره درزو بروید. پیمودن این دره نیاز به راهنمای محلی در‌ه‌نوردی دارد.  همچنین برای پیمایش درزو از مغزیجات و خوراکی‌های مقوی استفاده کنید. خوراکی‌هایی که قند طبیعی‌ دارند و انرژی‌تان را تامین می‌کنند. به مقدار کافی آب به همراه داشته باشید و در صورت نیاز، از نوشیدنی‌های انرژی‌زا استفاده کنید. سبک بار وارد دره شوید تا کوله‌کشی در طول مسیر، خسته‌تان نکند.
متاسفانه در آبان امسال، بارش باران‌های جوششی جنوب کشور و رگبار شدید در این منطقه، به جاری شدن سیلاب در این دره منجر شد که این حادثه فوت یک خانم جوان و مصدومیت شدید سه نفر دیگر را به همراه داشت. کار امدادرسانی به این گروه کوچک، از غروب تا سپیده‌دم روز بعد به درازا کشید و از همان غروب دلگیر تا امروز کلیه کارگاه‌های دره درزو برچیده شد و به دستور دادستانی، اجرای هرگونه تور دره‌نوردی در درزو به تعویق افتاد تا فصل باران‌های سیل‌آسا به اتمام برسد و جان دره‌نوردان به خطر نیفتد.
بفرمایید به‌طرف
 ورودی دره

آغاز پیمایش دره درزو از صبح زود آغاز می‌شود و تا غروب خورشید ادامه دارد. مسیر پیاده‌روی تا ورودی دره، چیزی حدود یک ساعت و نیم زمان می‌برد و اگرچه بخشی از این پیمایش ساده است و از میان سنگ‌های کف رودخانه انجام می‌شود اما از جایی به بعد، کم‌کم ارتفاع می‌گیرد. از کوه بالا می‌روید و بخش کوتاهی از مسیر را دست به سنگ طی می‌کنید. وقتی به بالای کوه رسیدید، پیمایش شما هنوز ادامه دارد. چیزی حدود نیم ساعت بر فراز کوه‌های سر به فلک کشیده و از مسیر پاکوب ادامه می‌دهید تا به چشمه‌های ابتدایی و آغاز مسیر دره‌نوردی برسید. در این جا پس از استراحتی کوتاه، لباس‌های مخصوص به تن می‌کنید، تجهیز می‌شوید و بعد به دل آب می‌زنید. در طول این مسیر از کنار باغ ها و درختان زیبای نخل گذر می‌کنید و روی کوه، با منظره‌ای مواجه می‌شوید که از تماشای آن سیر نخواهید شد. وقتی به ورودی دره رسیدید، با دنیای متفاوتی مواجه می‌شوید که وجب به وجب آن، چشم‌نواز است.
شگفتی‌های ترسناک اما هیجان‌انگیز در دل فرود
مسیرهای فرود درزو عجیب‌و‌غریب است. عجیب‌و‌غریب، بهترین عبارتی است که می‌توانم به کمک آن، مسیر فرود را برایتان توصیف کنم. بخشی از فرود نشسته است، بخشی را باید دولا پشت سر بگذارید، یک جایی مسیر زیر پایتان خالی است و خودتان را وسط زمین و آسمان می‌بینید و خلاصه برخی از فرودهای آن، اصول خاصی ندارد و فقط باید خودتان را صحیح و سالم به پایین برسانید. بقیه مسیر اما با اصول حرفه‌ای فرود در دره‌نوردی طی می‌شود و مسیر چنان زیباست که سعی کنید لحظه به لحظه‌ آن را زندگی کنید و لذت ببرید، حتی زمانی که در میانه یکی از این فرودهای عجیب و غریب قرار دارید. راهنمای محلی دقیقا به شما می‌گوید که باید چطور مسیر را پشت سر بگذارید و چگونه خودتان را به پایین برسانید.


دنیایی از آبی‌ها در یک دره
رنگ آبی درزو، یکی از زیباترین و به‌یادماندنی‌ترین آبی‌های زندگی‌تان است. آسمان بالای سرتان که گاهی از میان شکاف‌ها دیده می‌شود، یک دست آبی روشن است. حوضچه‌هایی که در آن شنا می‌کنید، فرود می‌آیید و می‌پرید، آب زلال و شفافی دارد که کمتر نظیرش را دیده‌اید. قطره‌های آبی که از دیواره‌ها چکه می‌کند، آبشارهای کوتاه و بلندی که در دره جریان دارد و همه و همه، طیفی از رنگ آبی را به نمایش می‌گذارند که در کمتر طبیعتی می‌توانید نمونه‌اش را پیدا کنید. آب برخی از حوضچه‌ها چنان شفاف است که به‌راحتی می‌توانید دسته‌ دسته ماهی‌هایی را ببینید که کنار یکدیگر شنا می‌کنند و از دیدن این همه زیبایی شگفت زده شوید. عمق این حوضچه‌ها بین 2 تا 10 متر متغیر است و شنا کردن در آن‌ها، حس فوق‌العاده‌ای دارد.
تجربه آرامش‌محض در غول مرحله‌آخر
در مسیر فرود دست کم دو نفر در کنار شما حضور دارند. کسی که بالای مسیر فرود شما را راهنمایی می‌کند و دیگری که در انتهای مسیر فرود، منتظر شماست و نقش حمایت کننده را ایفا می‌کند تا از سقوط‌تان جلوگیری کند. با این مقدمه کوتاه می‌خواهم به سراغ آخرین فرود بروم، فرود از آبشار 58 متری درزو که لقب بلندترین آبشار دایمی جنوب کشور را دارد. فرود آمدن از این آبشار، دشوار است. پس از چیزی حدود 10 ساعت پیمایش بی‌وقفه، وقتی به بالای این آبشار می‌رسید، خستگی دست‌ها و پاهایتان را احساس می‌کنید. آرزو می‌کنید کاش بال داشتید و این مسیر را تا پایین پرواز می‌کردید یا چشم‌هایتان را می‌بستید، غیب می‌شدید و انتهای مسیر دوباره ظاهر می‌شدید، اما نه خبری از پرواز است و نه جادو. این شمایید و این هم مسیری که نه راه پس دارد و نه راه پیش و ناچار باید از آن فرود بیایید. برای منی که فوبیای شدید ارتفاع دارم، فرود آمدن از این آبشار 58 متری؛ سخت بود اما پشت سر گذاشتن این سختی، شیرینی وصف‌ناشدنی داشت که تا همین امروز هم از یادآوری‌اش لذت می‌برم. اواسط مسیر به جایی می‌رسید که نه راهنما را بالای سرتان می‌بینید و نه حمایت کننده را در پایین پای‌تان. خودتان هستید و خودتان. به جز صدای آب و صدای بادی که از لابه‌لای نخل‌  هاگذر می‌کند، صدایی نمی‌شنوید. مسیر آب به آرامی از زیر پایتان گذر می‌کند و آبی آسمان درست بالای سرتان است. این آرام‌بخش‌ترین قسمت همه‌ پیمایش‌تان است. وقتی به دره درزو وارد می‌شوید و ساعت‌ها شنا می‌کنید، فرود می‌آیید، می‌پرید، قدم می‌زنید، دست به سنگ حرکت می‌کنید و چشم انتظار فرود آخر می‌مانید، شاید دشواری مسیر تنها چیزی باشد که به ذهن‌تان خطور می‌کند اما واقعیت آرامش محض، احساس قدرت و دلهره‌ای شیرین است که در میانه این فرود تجربه   و با انرژی مضاعف و حال خوب از درزو خداحافظی می‌کنید. 
آماده برای فرود
 از ساختمان 19 طبقه!

دره درزو در مجموع پنج فرود دارد. پنج فرود که کوتاه‌ترین آن‌ها، چیزی حدود 10 متر ارتفاع دارد و بلندترین‌شان 58 متر. اعداد هیچ‌وقت گزینه خوبی برای انتقال داده نیستند. اعداد خیلی سریع، بی‌مقدمه و بدون هیچ توضیح و توصیفی به سراغ اصل مطلب می‌روند و این خوب نیست. بگذارید این‌طور برایتان بگویم که کوتاه‌ترین فرود در دره درزو به اندازه یک ساختمان سه طبقه انجام می‌شود و بلندترین آن، برابر با فرود آمدن از یک ساختمان 19 طبقه است! با طناب، با پاهای پیاده و دست‌های خالی که البته حال و هوایی شبیه حس پرواز دارد. فرود آمدن، بی‌نهایت لذت‌بخش است اما این لذت، با لذت پرش‌های پی‌درپی در حوضچه‌های عمیق آب که پیش روی شماست، همپوشانی ندارد و هرکدام هیجان خاص خود را دارد. در این مسیر ناچار بارها و بارها به دل آب می‌زنید و پرش از ارتفاع 5 متری را تجربه می‌کنید. وقتی از آن بالا به پایین و حجم زیاد آب نگاه می‌کنید، دلهره‌آور است اما همین‌ که جرئت پیدا می‌کنید و به دل آب می‌زنید و بعد آرام آرام سر از آب بیرون می‌آورید، دل‌تان می‌خواهد با تمام وجود فریاد بزنید و هیجانی را که بند بند وجودتان را به وجد آورده است، بیرون بریزید.
خداحافظی با «درزو» بعد از فرود 58 متری
آخرین بخش درزو، حوضچه‌ای است که بعد از فرود 58 متری باید خودتان را درون آن بیندازید. حوضچه‌ای که برخی از افراد فقط برای تماشای آن و آبشاری که در آن می‌ریزد، به روستای اخند می‌آیند و برخی دیگر که تشنه هیجان و تجربه‌های جدید هستند، مسیر فنی و حرفه‌ای دره را انتخاب می‌کنند تا در نهایت روی این آبشار قدم بگذارند. اگر تجربه دره‌نوردی به هر دلیلی برایتان مقدور نیست، تماشای آبشار درزو را از دست ندهید. مسیر رسیدن به این آبشار، چیزی حدود یک ساعت پیمایش سبک دارد و می‌توانید در حوضچه پایین آن شنا کنید. این یک تفریح مفرح، ساده و البته خانوادگی است و همه ساله افراد زیادی برای تماشای این آبشار راهی شرق بوشهر می‌شوند. این جا، همان جایی است که پس از چیزی حدود 12 ساعت می‌توانید تجهیزات و لباس‌ غواصی را از تن‌تان خارج کنید و لباس‌های سبک و خشک به تن کنید، از طبیعت شگفت درزو خداحافظی کنید و به سمت خودروهایتان راه بیفتید.