عملیات اربیل، آغاز ترسیم حریم امنیت ملی ایران

غرش موشک‌های سپاه پاسداران در ساعت ۱:۲۰ بامداد ۲۲ اسفند و فرود آمدن آن‌ها بر «مرکز راهبردی توطئه و شرارت» صهیونیست‌ها علیه ایران را نباید صرفاً یک اقدام تلافی‌جویانه و ترسیم‌کننده مجدد خطوط قرمز دانست. این عملیات نقطه‌زن علاوه بر پیام‌های مهمی که برای بازیگران منطقه‌ای و دوستان و دشمنان ایران و انقلاب اسلامی داشت، در واقع سرآغاز مرحله‌ای جدید از سیاست اعلام شده «پایان دوران بزن در رو» و دکترین غیر رسمی «نابودی مراکز توطئه پیرامونی» و «امنیت ورای مرزها» است.
پیش از این، جمهوری اسلامی ایران سیاست «تنبیه متجاوز و شرور» را با صبر و طمأنینه به انجام می‌رسانید و در بسیاری از موارد بنا به ملاحظاتی از اعلام صریح آن خودداری می‌کرد، ولی در این حمله موشکی که پس از اقدامات اخیر رژیم صهیونیستی علیه امنیت ایران و به تلافی این اقدامات روی داد با اقدام سریع و اعلام صریح آن از سوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی یک گام رو به جلو در تثبیت و تفهیم «سیاست تنبیه و انتقام از متجاوز» برداشته شد که با توجه به روند قدرت‌یابی ایران و متحدانش و نیز روند تحولات جهانی، می‌تواند نویدبخش حرکت به سمت اتخاذ سیاست «ضربه پیشدستانه و پیشگیرانه» باشد.
در طول تاریخ، معمولاً کشور‌های بزرگ و قدرت‌های فائقه که دارای حاکمان دوراندیش بوده‌اند امنیت خود را در درون و محصور به مرز‌های جغرافیایی خود تعریف نکرده و با خیال آسوده در خانه ننشستند تا دشمن تا بن دندان مسلح را بر دروازه‌های خود مشاهده کنند. تاریخ ایران نیز نشان می‌دهد هرگاه حاکمان در داخل مشغول بوده و از دشمن غفلت کرده‌اند، این کشور و این مردم تاوان بسیار سختی داده‌اند. برای نمونه اگر آن روز که مغول‌ها در حال تیز کردن شمشیر‌های خود برای هجوم به ایران بودند، حاکمان وقت ایران تدبیر به خرج داده و در خارج از مرز‌ها به هر نحوی شده چشم فتنه را کور می‌کردند، این سرزمین شاهد آن فجایع سهمگین و آن گسست تاریخی و عقب افتادگی بزرگ نمی‌شد.
این یک اصل اساسی و جاافتاده در صحنه بین‌الملل است که قدرت‌های بزرگ، امنیت خود را ورای مرز‌های خود تعریف می‌کنند. برای مثال، زمانی که امریکا صرفاً یک قدرت بزرگ بود و هنوز خود را در قامت یک ابرقدرت نمی‌دید با طرح «دکترین مونروئه» امریکای لاتین را حیاط خلوت خود معرفی کرده و دیگران را از نفوذ در آن برحذر می‌داشت. امروز نیز فراتر از این دکترین، دولت امریکا با تقسیم جهان به مناطق مختلف، بیش از ۸۰۰ پایگاه نظامی در سرتاسر جهان برپا داشته که بر اساس داده‌های منتشر شده از سوی پنتاگون حدود ۲۳۰ هزار نظامی امریکایی در بیش از ۱۵۰ کشور جهان حضور رسمی دارند. طی چند دهه گذشته و بعد از جنگ جهانی دوم نیز امریکایی‌ها بار‌ها در نقاط مختلف جهان به منظور حفظ سلطه و تأمین ظالمانه منافع خود، عملیات نظامی و امنیتی انجام داده‌اند. در همین زمان سایر قدرت‌های جهان نیز بنا بر بزرگی قدرت خود در نسبتی کمتر برای آنچه دفاع از امنیت خود عنوان می‌کنند اقدامات لازم را در خارج از مرز‌های خود انجام داده‌اند. فارغ از اهداف سیاسی و ایدئولوژیک هر کدام از قدرت‌ها، اساساً حریم امنیتی قدرت‌های بزرگ فراتر از مرز‌ها تعریف می‌شود و متناسب با آن، اقدامات لازم در وقت مقتضی انجام می‌گیرد. تاریخ موارد زیادی از این واقعیت را به خود دیده است. برای نمونه در تاریخ کشورمان، وقتی نادرشاه نتوانست از طریق ارتباطات سیاسی، پادشاه هند را متقاعد به برخورد با یاغیان افغان کند ــ که سال‌ها قبل تا قلب ایران تاخته بودند و کماکان مشکلات امنیتی بزرگی برای کشور به وجود می‌آوردند و هند محل رشد، قدرت‌یابی و تدارک حملات آن‌ها به مرز‌های ایران شده بود ــ در نهایت برای از بین بردن فتنه به این کشور لشکرکشی کرد.


فارغ از نوع رفتار روس‌ها در جنگ، اقدامات نظامی روسیه در اوکراین هم مانند سایر قدرت‌های دنیا دقیقاً بر سر تعریف امنیت فراتر از مرزهاست. اگر امروز روسیه ترمز گسترش ناتو به مرزهایش را در اوکراین نکشد، مدتی بعد باید دستان خود را به منزله تسلیم در برابر خواسته‌های غرب و ناتو بالا ببرد. فارغ از این نمونه‌های تاریخی و معاصر، از نگاه دینی نیز امام علی (ع) در سخنانی بسیار مهم در تقبیح واکنش نامناسب مسلمانان در حمله عمال معاویه به شهر «انبار»، «مقابله با اقدامات دشمن در خارج از مرزها» را به عنوان یک اصل راهبردی و سرنوشت‌ساز جوامع عنوان کرده و فرمودند: «به خدا سوگند هر ملتی که در درون خانه خود مورد هجوم دشمن قرار گیرد، خوار و ذلیل خواهد شد!»
البته دشمنان انقلاب اسلامی به قدرت‌گیری انقلاب اسلامی در میان ملل منطقه و حضور فعال متحدان ایران در نقاط ژئواستراتژیک جهان کاملاً آگاه هستند و خباثت صهیونیست‌ها در کارسازی و ترغیب امریکایی‌ها به ترور ناجوانمردانه و بزدلانه سردار رشید اسلام حاج قاسم سلیمانی برای کند کردن این روند انجام شد و اقدامات اخیر رژیم صهیونیستی در موضوع عادی‌سازی روابط با دولت‌های اسلامی و عربی و نیز برخی اقدامات تحریک‌آمیز نظامی آن‌ها هم از ترس «تن‌هایی راهبردی» و از دست دادن حمایت امریکا و غرب انجام شده است، ولی عملیات موشکی علیه «مرکز راهبردی توطئه و شرارت» در اربیل نشان داد که دوران جدیدی از اعمال سیاست «پایان دوران بزن در رو» آغاز شده و دشمنان باید هرچه زودتر از «حریم امنیتی ایران» فاصله بگیرند!