ایران، اوکراین و انسانیت

محمد علی ثابت‪-‬ کرامت و شرافت انسانی از جایگاه والا و ارزنده‌ای برخوردار است که هماره می‌باید آن را مد نظر قرار داد و در مسیر گرامیداشت آن گام برداشت. آنچه که موجبات آن را فراهم می‌نماید تا این دو نکته‌ی مهم را پاس بداریم، باور به اصل ارزش انسان و پیوند یگانه و یکپارچه‌ی انسانها با یکدیگر به عنوان یک پیکره‌ی واحد است و آن گاه با این باور، در طریق پاسداشت و اعتلای کرامت و شرافت انسانی، همت نمود. بدان سان که پیامبر رحمت (ص) فرمودند: مومنان در مهربانی و دوستی یکدیگر، همچون اعضاء یک پیکرند که وقتی عضوی به درد آید، اعضاء دیگر، آرام نگیرند و همان گونه که شاعر بزرگ جهانی، سعدی شیرازی سروده است که:
بنی آدم اعضاء یک پیکرند
که درآفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار


دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی‌غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
و آدمی با درک مضامین فوق و عمل به این معانی، تحقق بخش انسانیت می‌شود.
در منطقه‌ای از جغرافیای جهان انسانی، تنازعی سهمگین و طاقت فرسا، شکل گرفته و همچنان تداوم دارد، مردمان بسیار، آواره و پناهنده‌ی دیگر کشورها شده‌اند و در شرایطی مبهم و افقی ناپیدا، لحظه‌هایی غمبار را سپری می‌نمایند، در این آنات و ثانیه هاست که می‌باید برخاست و آرامش روحی، فکری و امنیت خاطر را برای آنان فراهم نمود. تحقق این اندیشه به دو طریق میسور است: نخست آنکه اقدامی مجدانه صورت پذیرد تا با همت و تلاش هیئت‌های صلح خواهانه، آتش‌بس و صلح، فیما بین روسیه و اوکراین برقرار گردد (در مقاله‌ی مورخ چهارشنبه هیجدهم اسفند، آفتاب یزد، با عنوان ایران و تنازع موجود در اوکراین، یادآور این موضوع گردیدم) یا جوانمردانه و انساندوستانه و رسمی، ندا دهیم که پذیرای پناهندگان اوکراینی در ایران هستیم (همان گونه که چهل سال است میزبان مردمان افغانستان بوده‌ایم و هستیم و چندسال است که آوارگان عراقی و سوری را به طرق مختلف پذیرا شده ایم) و شرایط پذیرش این پناهجویان را در کشورمان، فراهم آوریم و با هواپیمای جمهوری اسلامی، آنان را به ایران، انتقال دهیم، ساکن سازیم و در پناه مهربانی خود داشته باشیم.
به طور قطع، این اقدام خداپسندانه و انساندوستانه، لطف و عنایت الهی را برای ملت ما، در پی خواهد داشت و بر روابط سیاسی، اقتصادی، نظامی و... ایران و روسیه نیز خدشه وارد نخواهد ساخت، چرا که اقدامی انسانی و کمک به انسانهای آواره‌ی اوکراین داشته‌ایم و نه کمک نظامی و تسلیحاتی به حکومت اوکراین.
و در ادامه به همان سان که در جنگ یمن، بسیار تلاش شد تا برای مردم آن کشور، کمک‌های غذائی و داروئی، ارسال نمائیم، اکنون نیز ملت اوکراین را دریابیم و با نگاهی عمیقا انساندوستانه، با هر روش ممکن و در هر نقطه‌ی جهان که در حال حاضر، آن مردمان، ساکن شده اند، کمک‌های غذائی و داروئی ملت ایران را برای آنان ارسال نمائیم و تا هر لحظه که می‌توانیم بدین سان یارشان باشیم، چرا که آنان هم، همانند مردمان فلسطین، افغانستان، عراق، سوریه، لبنان و یمن، دارای کودکان، نوجوانان، جوانان، زنان و سالمندان هستندو در این لحظات دردناک، نیازمند یاری ما.
و اما اگر به راستی، تحقق بخش این اقدام نباشیم، همانند همان اشخاصی هستیم که درغرب، این نکته را در خصوص مردمان اوکراین مطرح کردند و گفتند که: این پناهندگان، پناهندگان سوری، یمنی و افغانی نیستند، اینها چشم آبی‌های خودمانی هستند، و از ملل ساکن در کشورهای اروپائی درخواست نمودند که آوارگان اوکراینی را پذیرا بشوند، که به واقع این تفکر و نوع نگاه، به انسان و انسانیت، بسیار زننده و قبیح است.
حال اگر ما نیز اقدام به اعلام آمادگی برای پذیرش این انسانها یا ارسال کمک‌های غذائی و داروئی به آنان ننمائیم، چه تفاوتی با آن گروه از افرادغربی با نگرش تبعیضی میان انسانها خواهیم داشت؟ در واقع ما نیز همچون همانان خواهیم بود.