مظلوم و بی‌دفاع مثل مردم ایران

سید علیرضاکریمی‪-‬ مردم ایران واقعا مظلوم و بی‌دفاع هستند.تقریبا در تمام ادوار دولت‌ها و مجلس‌ها چه در اجرا و چه در تقنین و نظارت برخلاف شعارها و وعده‌ها مردم اولویت نبودند،که اگر بودند اکنون حداقل از نظر معیشتی و اقتصادی وضع بدین شکل نبود.با این حال جالب است عده‌ای از آقایان بی‌توجه به تورم افسارگسیخته و سفره‌ای که روز به روز کوچکتر می‌شود مدام از پیروزی‌های مشعشع در راهبردها سخن می‌گویند.این یعنی مظلومیت مردم.یعنی غالب جامعه درگیر نان یومیه خود هستند و مسئولان پیگیر بازی‌های سیاسی و جناحی خود.
آن وسط‌ها هم البته به جز ایام انتخابات که مردم عزیز می‌شوند از دستاوردهایی سخن می‌گویند که درک آن برای جامعه سخت است.
سوگمندانه باید عرض کنم که پیش‌بینی آفتاب یزد در مورد دور جدید افزایش قیمت مواد غذایی با توجه به رشد محسوس قیمت دلار خیلی زود محقق شده است.همین دیروز خبرگزاری‌ها گزارش دادند قیمت
گوجه فرنگی در برخی مناطق تا قیمت 40 هزار تومان بالا رفته است.سیب زمینی هم همینطور.قیمت گوشت قرمز هم که 200 هزار تومان را رد کرده.براساس گزارش خبرگزاری فارس، مرغ هم گفته می‌شود در برخی مناطق کمیاب شده.وضعیت برنج هم که نگو و نپرس.خب در چنین شرایطی کماکان مسئولان مرتبط از شرایط خوب شاخص‌ها سخن می‌گویند.مثل وزیر نفت و نوچه هایش که مدعی‌اند فروش نفت بالا رفته و درآمد‌ها افزایش داشته است.حالا اینکه این درآمدها کجا می‌رود الله اعلم!


این پرسش تقریبا نخ نما شده اما به واقع این «شرایط خوب» که مدام از آن می‌گویند آیا عطف به جیب مسئولان است یا جیب مردم؟!در اینکه هر روز وضع صاحبان قدرت و منتسبان شان بهتر می‌شود شک وشبهه‌ای وجود ندارد و اساسا برای همین هم این مقدار تقلا کردند تا صاحب میز و صندلی شوند.لیکن نا گفته پیداست این روز‌ها وضعیت معیشتی مردم سخت وسخت‌تر می‌شود و بسیاری دیگر تحمل موج جدید گرانی را ندارند.
اگر این مردم در نهادها نماینده و سخنگویی داشتند که حساب کشی می‌کرد تصمیمات مسئولان شکل و شمایل دیگری داشت.در حال حاضر اهم تصمیمات به نفع مردم نیست.جامعه محکوم شده به «تحمل». اینکه چه زمانی گشایشی رخ می‌دهد نا معلوم است.هر وقت هم قدری شرایط در حال تغییر به نفع مردم است خیلی سریع اتفاقاتی دومینو وار رخ می‌دهد تا هوای تنفسی که بوجود آمده بود از بین برود.افسوس به خاطر سرمایه‌هایی که می‌سوزد و نسل‌هایی که آرزو به دل می‌مانند.