روزنامه ایران

شهرام سریال «خوشنام» کلیشه‌ نیست

هومن حاجی‌عبداللهی بازیگر نقش «شهرام» در سریال «خوشنام» معتقد است مردم باید «خوشنام» را خوب ببینند و برای خوب دیدن آن تنها کافی ا‌ست دل به داستان بدهند و با شخصیت اول داستان همذات‌پنداری کنند تا قصه خوبی بشنوند که حال‌شان را دگرگون کند.
 
با بررسی کارنامه کاری شما در حوزه بازیگری می‌توان به این مسأله پی برد که فردی گزیده‌کار هستید. این اتفاق انتخاب شما بوده است یا کارهای پیشنهادی کیفیت لازم را از نظر شما نداشتند که بخواهید در آنها حضور پیدا کنید؟
من گزیده‌کار هستم و این مسأله به دو دلیل انتخاب خودم بوده است؛ اول آنکه ترجیح می‌دهم در یک کار حضور داشته باشم و هیچ گاه همزمان در 2 پروژه فعالیت نمی‌کنم. دومین دلیل هم این است که بین هر پروژه یک تا دو ماه به خود استراحت می‌دهم. همچنین مطلبی هم که در سؤال خود ذکر کردید هست، یعنی پیشنهاد برای حضور در آثار مختلف دارم اما چون سلیقه‌ام مطابق با کار نیست، آن را انتخاب نمی‌کنم و بدین ترتیب هر پروژه‌ای را نمی‌پذیرم.


شاید بتوان گفت تعداد کارهای طنزی که شما در آن حضور داشتید، بیشتر از سریال‌هایی با ژانرهای دیگر است. آیا این گزاره درست است؟ و چرا این اتفاق رخ داده است؟
بله. متأسفانه در ایران هر بازیگری که به عنوان بازیگر طنز و کمدی شناخته شود، بقیه فیلمسازان نیز برای همین ژانر به سراغش می‌روند و همین مسأله باعث کلیشه‌کاری می‌شود. دوستان نیز بیشتر به عنوان بازیگر طنز و کمدی برای کار به سراغ من می‌آیند اما علیرضا نجف‌زاده عزیز به واسطه آشنایی‌مان با یکدیگر و شناختی که از هم داشتیم، این ریسک را کرد و به من نقشی جدی در سریال «خوشنام» پیشنهاد داد.
شما در «خوشنام» ثابت کردید به‌خوبی از پس نقش جدی نیز برمی‌آیید. چقدر منتظر چنین پیشنهادی بودید؟ آیا پیش از «خوشنام» هم حضور در نقش‌های اینچنین جدی به شما پیشنهاد شده بود؟
تا قبل از سریال «خوشنام» آنچنان حضوری در نقش‌های جدی نداشتم اما به هر حال همیشه بازیگر به دنبال این است که در کارهایی با ژانرهای مختلف حضور داشته باشد و نقش‌های متفاوت را زندگی کند از آنجا که من هم بیشتر در ژانر کمدی جا افتاده‌ام، علاقه‌مند بودم خود را در ایفای نقشی جدی محک بزنم که خوشبختانه این اتفاق افتاد.
درباره ویژگی‌های شهرام صیفی و چالش‌های ایفای آن برایمان می‌گویید؟ مخاطب، نقشی متفاوت‌تر از آنچه تاکنون از شما دیده، در این سریال شاهد است که اتفاقاً مابه‌ازای بیرونی هم کم ندارد.  برای رسیدن به این نقش چه کارهایی انجام دادید؟
«شهرام صیفی»، کاراکتری که من آن را در سریال «خوشنام» ایفا می‌کنم مابه‌ازای بیرونی دارد. بسیاری از افراد تاکنون این نقد را داشته‌ و گفته‌اند، «شهرام صیفی» بالاخره لات است یا نه. بله این شخصیت یک فرد لات و شرور است که نمونه آن در اطراف ما وجود دارد و حتی ممکن است در اقوام‌مان نیز مشاهده کنیم اما نکته جالب توجه اینجا است که ما به سمت کلیشه شدن پیش نرفتیم یعنی از لباس مشکی و جذب برای پوشش این شخصیت و مدل حرف زدن خاص که اغراق‌آمیز باشد، استفاده نکردیم.
اینکه من چگونه به این نقش رسیدم باید بگویم که به هر حال بازیگران با آدم‌هایی که در طول زندگی با آنها برخورد می‌کنند، به دقت نگاه و به اصطلاح از آنها کپی در ذهن می‌گیرند تا زمانی که نقش‌های مختلف به آنها پیشنهاد شد، از آن استفاده کنند شاید بتوان گفت من هم از این قاعده مستثنی نیستم ضمن اینکه اصالتاً بچه جنوب ‌شهر هستم، افرادی مانند «شهرام صیفی» کم ندیدم و با حرکات و رفتار آنها آشنا بودم.
از سوی دیگر برای رسیدن به این نقش با علیرضا نجف‌زاده نیز صحبت می‌کردم تا به یک اتفاقی که «شهرام صیفی» بیشتر نقش، شخصیت و کاراکتر باشد و تیپ درنیاید، برسم. در حقیقت نمی‌خواستم نقشی که ایفا می‌کنم، ادای یک لات را دربیاورد بلکه به دنبال این مسأله بودم که در واقع نقش یک لات را ایفا کنم که داستان را پیش ببرد نه اینکه تنها یکسری کار از او بربیاید و در کلیشه‌های آنچنانی بماند.
شما علاوه بر بازیگری تجربه صداپیشگی و اجرا نیز داشته‌اید پس به‌خوبی می‌توانید بداهه‌پردازی کنید. چقدر در «خوشنام» از گزینه بداهه‌پردازی استفاده کردید؟ آیا از بداهه‌ها پاسخ مثبت گرفتید؟
از بداهه‌هایی که با هماهنگی استفاده کردم و البته زیاد هم نبود، پاسخ مثبت گرفتیم اما این گونه نبود که همه کار بداهه باشد به هر حال پروژه نویسنده داشت، خط اصلی داستان معلوم بود و من به عنوان بازیگر باید بر اساس خط مورد نظر جلو می‌رفتم و نباید از آن عدول می‌کردم چراکه وقتی مردم سریال را تماشا می‌کنند نباید با ازهم گسستگی مواجه شوند بلکه باید قصه‌ای را دنبال کنند که اول، وسط و آخر آن مشخص باشد.
کاراکتری که شما ایفا کردید چقدر حاصل تلاش شما به عنوان بازیگر و چقدر برآمده از فیلمنامه نوشته شده و راهنمایی‌های کارگردان بود؟
در فیلمنامه، «شهرام صیفی» فردی لات است که نقش اول داستان را ایفا می‌کند. قطعاً برای این شخصیت دیالوگ‌هایی هم نوشته شده بود اما من به عنوان بازیگر باید یکسری حرکات، اخلاق، رفتار، مدل نگاه کردن، لباس پوشیدن و... را در ذهن می‌پروراندم و مال خود می‌کردم. این اتفاق‌ها دست به دست هم ‌داد تا به آنچه در ذهن از این کاراکتر پرورانده بودم، برسم.
در مصاحبه‌ای گفته بودید سریال «خوشنام» اثری اجتماعی با رگه‌هایی از طنز است. می‌توانم بپرسم چرا این باور غلط به وجود آمده است که هر سریالی که طنز دارد، کمدی است؟
شاید بتوان گفت چون این روزها گرفتاری‌های مردم بویژه به لحاظ مالی زیاد است، بیشتر به دنبال خندیدن و تماشای آثار کمدی هستند پس زمانی که می‌گوییم اثری رگه‌های طنز دارد اما کار اجتماعی و جدی است شاید یک عده درک نکنند که آدم‌های جدی هم در طول روز موقعیت‌هایی برایشان به وجود می‌آید که خنده‌دار است اما نمی‌توانیم این اتفاق را به حساب این بگذاریم که یک فرد در کل کمدی، بامزه و طنز است بلکه یک انسان در یک موقعیت ممکن است کاری کند که خنده‌دار باشد و کسانی با او بخندند. این شائبه درباره «خوشنام» هم به وجود آمد یعنی مردم توقع اثری صرفاً طنز داشتند در حالی که داستان با فراز و فرودی همراه است که هم می‌خنداند و هم ممکن است مخاطب را به گریه وادارد.
«خوشنام» اولین همکاری شما با کارگردان اثر است. از این همکاری و نحوه تعامل با ایشان برایمان بگویید.
من با علیرضا نجف‌زاده قبل از آنکه کارگردان بشود، رفاقت داشتم و در مقام‌های مختلفی که ایشان داشت از جمله دستیار یک و برنامه‌ریز، مجری طرح، مدیر تولید و... کار کرده‌ام. علیرضا در کارهای قبلی خود نیز از من دعوت کرد اما به دلیل تداخل کاری نتوانستم در خدمت ایشان باشم تا اینکه در نهایت پیشنهاد بازی در «خوشنام» را به دلیل حضور علیرضا نجف‌زاده در مقام کارگردان و علاقه به نقشی که به من پیشنهاد شده بود، قبول کردم.
باتوجه به اینکه مخاطب امروز با انواع رسانه‌ها روبه‌رو است که تولید محتوا دارند و همچنین سخت‌پسند بودن ایشان آیا «خوشنام» می‌تواند به یکی از سریال‌های ماندگار تلویزیون تبدیل شود؟ به چه دلیل؟
مردم باید «خوشنام» را خوب ببینند و برای خوب دیدن آن تنها کافی‌ است دل به داستان بدهند و با شخصیت اول داستان همذات‌پنداری کنند تا قصه خوبی بشنوند که حال‌شان را دگرگون کند. «خوشنام» قرار نیست دائماً مخاطب را بخنداند بلکه حرف‌های خوبی هم برای گفتن دارد. در حقیقت این سریال قصه آدم‌هایی را به تصویر کشیده است که بر اثر اشتباهاتی که از گذشته تا به حال کرده‌اند، خسارت‌های زیادی را به اطرافیان خود زده‌اند اما می‌توانند متحول شوند و اتفاقات خوبی برایشان رخ بدهد. مخاطب در سریال این را می‌بیند که چگونه می‌توانیم از کسانی که تا به الان به آنها خسارت زدیم، حلالیت بطلبیم و با دنیا و مردمش بی‌حساب شویم. این اتفاق بسیار خوبی است که «خوشنام» می‌تواند رقم بزند ضمن اینکه هر اثری که سرگرم‌کننده باشد و مخاطب را به خنده وادارد، جذاب است.
ما‌در این سریال زرق و برقی که در اکثر سریال‌های امروزی شاهد هستیم، نمی‌بینیم و اثر به دنبال سردرگمی مخاطب و انجام کارهای عجیب و غریب نیست. در حقیقت کار با یک سادگی همراه است که باعث شده به دل مخاطب بنشیند. نظر شما درباره این مسأله چیست؟
از ابتدا سعی داشتیم کاری ساده تولید کنیم و در عین سادگی حرف‌مان را بزنیم و پیام را منتقل کنیم همچنین باید بگویم که قصه در خانواده و محلی اتفاق نمی‌افتد که زندگی پُرزرق و برق داشته باشند بلکه داستان در یک خانواده ساده و معمولی در جنوب شهر تهران روایت می‌شود و لوکیشن‌ها با فضای قصه هماهنگ هستند همچنین آدم‌ها نیز هم‌ به رنگ کسانی هستند که در جامعه زندگی می‌کنند. ما تنها به دنبال مواردی که به آن اشاره کردم، بودیم که خوشبختانه نتایج خوبی به همراه داشته است و جواب هم گرفته‌ایم.
سخن پایانی؟
امیدوارم سال 1401 برای همه سالی خوب توأم با سلامتی و آرامش کامل و به دور از دغدغه‌های امروز زندگی باشد.



لینک منبع خبر
سایر اخبار این روزنامه
به صحنه‌‍‌آوردن مردم از مهمترین مأموریت‌های امروز کشور است یک تریلر سیاسی ملتهب نه وارد حاشیه می‌شویم نه گرفتار جوسازی‌ نجات میانکاله شعله‌های خشم علیه اسلام‌ستیزان تمهیدات دولت برای آرامش بازار فلسطینی ها سحری باتوم می خورند افزایش تعرفه های پزشکی از جیب مردم یا بیمه ها؟ ایرانی کوچک برای کودکان دلالان گندم در آفساید تعرفه‌گذاری هم‌افزایی سیاست خارجی و سیاست دفاعی هیس! شعبده‌بازها گل می‌‌زنند شهرام سریال «خوشنام» کلیشه‌ نیست مراسم گلریزان زندانیان جرایم غیرعمد سلام ایران