چالش های داخلی ماکرون در کنار انتظارات خارجی

پس از نیکلا سارکوزی و فرانسوا اولاند که با ناکامی در دو دهه گذشته نتوانستند برای دومین دوره ریاست جمهوری در کاخ الیزه بمانند، امانوئل ماکرون با کسب 58.55 درصد آرا، این روند را تغییر داد. این پیروزی اما چالش ها و فرصت های متعدد داخلی و خارجی را پیش پای دولت او قرار داده است. یکی از چالش های اصلی ماکرون نتیجه بیرون آمده از صندوق رای است که می توان آن را در پنج گروه دسته بندی کرد. گروه اول، هواداران حزبی ماکرون بودند که عملکرد پنج ساله او را با همه فراز و نشیبش قابل قبول دانستند و به وی رای دادند. گروه دوم، هواداران ناامید از عملکرد ماکرون بودند. این دسته به رغم انتقادات خود تصمیم گرفتند به فردی که در سال 2017 به عنوان جوان ترین رئیس جمهور کشورشان برگزیدند، فرصتی دوباره دهند. گروه سوم، شهروندان چپ گرای رادیکال طرفدار ژان لوک ملانشون نامزد «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» بودند که به قدرت رسیدن دولت راست گرایان به رهبری مارین لوپن را زنگ خطری برای کشور می دانستند؛ هرچند که با دولت ماکرون همراه نباشند. گروه چهارم طرفداران مارین لوپن، رهبر حزب «اجتماع ملی» بودند که پرشورتر و پرتعدادتر از همیشه، از وی پای صندوق های رای حمایت کردند. حمایتی که زنگ خطری جدی برای آشوب در داخل فرانسه و بحران در مرزهای اتحادیه اروپاست. هواداران لوپن اما تنها شگفتی سازان دور دوم انتخابات ریاست جمهوری 2022 فرانسه نبودند. گروه پنجم که تحریم کنندگان و قهرکنندگان با صندوق های رای بودند نیز می توانند در آینده نزدیک به پاشنه آشیل دولت جدید فرانسه تبدیل شوند، گروهی که 28 درصد از حدود 49 میلیون رای واجدین شرایط را تشکیل می دهند. امانوئل ماکرون، پیروز اما سرشکسته در سخنرانی اش که در برج ایفل ایراد شد، اعتراف کرد که می‌داند بسیاری از رأی دهندگان نه به خاطر برنامه‌ها و ایده‌های او بلکه به دلیل جلوگیری از پیروزی راست‌های افراطی به او رأی داده‌اند. این آرا بار سنگینی برای دولت اوست که اعتراضات گسترده و قدرتمند «جلیقه زردها» را در کنار اعتصاب های فلج کننده اتحادیه های کارگری دیده است. «ژان ایو لودریان»، وزیر خارجه فرانسه، در پی کسب پیروزی رئیس دولت، گفت که «فرانسه به جان خودش نیفتاد.» این  جمله اما بسیار خوش بینانه به نظر می رسد. لوپن و ملانشون از هم اکنون برای انتخابات پارلمانی لباس رزم پوشیده اند. ملانشون حتی انتخابات پارلمانی پیش رو را «دور سوم» انتخابات نامیده است. انتخاباتی که در صورت پیروزی هر یک از رقبا، نخست وزیر را به دولت ماکرون تحمیل خواهد کرد و او را از تحقق وعده هایش باز خواهد داشت؛ اما از سوی دیگر  اتحادیه اروپا که این روزها به شدت  از سوی راست گرایان و مخالفان اتحادیه  تحت تهدید است فعلا نفس راحتی می کشد اما رای بالای 40 درصدی یک چهره راست گرا یعنی مارین لوپن که زمانی پدرش  در 2002 در رقابت با شیراک تنها 18 درصد آرا را کسب کرده بود نشان دهنده پیشروی خزنده این تفکرات در عرصه های اجتماعی و سیاسی  فرانسه و اروپاست. بر خلاف چالش های داخلی، از پیروزی انتخاباتی امانوئل ماکرون در خارج از مرزهای فرانسه استقبال گسترده ای شده تا جایی که نخست‌وزیر ایتالیا، این پیروزی را «خبر باشکوهی برای تمام اروپا» توصیف کرده است. ماکرون حداقل برخلاف دو رئیس جمهور پیشین خود چهره دیپلماتیک تری را به نمایش گذاشته است. او در میانجیگری میان مسکو و کی یف در پی تهاجم روسیه نقش میانجی و نماینده غرب را در این بحران بازی کرده است. هرچند که وی در روزهای منتهی به انتخابات تاثیری در کاهش تنش میان روسیه و اوکراین که به جنگی خونین بدل شده، نداشته است. به نظر می رسد او با تکیه مجددش بر کرسی کاخ الیزه، تلاش های خود را از سر بگیرد. اقدام مشترک ماکرون و آنگلا مرکل، صدراعظم پیشین آلمان در راستای پیشبرد سیاست های متحد و مستقل از واشنگتن نیز بخش دیگری از عملکرد فرامرزی رئیس جمهور 44 ساله فرانسه را شامل می شود. او و مرکل از مبتکران طرح ارتش واحد اروپایی نیز بودند. ارتشی که سعی داشت از زیر چتر ناتو، تصمیمات مستقل تری از آمریکا را در حوزه امنیتی و نظامی اروپا بگیرد. این عملکرد خارجی اما همواره مثبت نبوده است. دخالت های دولت او در لیبی و همچنین در  امور داخلی لبنان، پس از انفجار هولناک بیروت همچنان با انتقاد روبه روست. او همچنین تلاش هایی را برای گسترش نفوذ خود در عراق انجام داد که با واکنش و انتقاد همراه بوده است. نکته دیگری را که می توان به آن اشاره کرد نقش فرانسه در مذاکرات برجام است که یک ماه از توقف آن می گذرد. در دورانی که روسیه، به عنوان طرفی از مذاکرات، تمام توجه خود را متوجه جنگ علیه اوکراین کرده، پیروزی ماکرون  همچنین می تواند تمرکز برای احیای مذاکرات برجام را دوباره به جریان بیندازد . با همه این اوصاف ماکرون به عنوان اولین رئیس جمهوری که طی دو دهه گذشته برای دومین بار وارد الیزه شده  توانست برنده انتخابات شود اما به خوبی مشهود است که وی چالش های  جدی در داخل و خارج از مرزهای فرانسه خواهد داشت، چالش هایی که این پیروزی را بسیار شکننده می کند .