تصمیم جدی اروپا به احیای برجام

امید فراغت روزنامه‌نگار  
 
 
 


سفر انريکه مو‌را به ايران تلاش دوم اتحاديه اروپا در دو ماه گذشته براي پيدا کردن راه‌حل است تا برجام از بن‌بست خارج شود و به اصطلاح توافقي شکل بگيرد. از زماني که طرف‌هاي برجام به پايتخت‌هاي کشورشان رفتند تحرکات گوناگوني انجام شده تا مذاکرات از بن‌بست خارج شود البته تا به اين لحظه نتيجه‌اي حاصل نشده است با توجه به تهاجم نظامي روسيه به اوکراين، عدم حصول نتيجه در خصوص برجام براي تمامي طرف‌هاي مذاکره زيان‌بار خواهد بود با توجه به اين‌که تهاجم نظامي روسيه به اوکراين مناسبات سياسي و امنيتي دنيا را دگرگون کرده است بر همين اساس اتحاديه اروپا تصميم جدي به احياي برجام دارد البته آمريکا نيز مثل اروپا چنين خواسته‌اي دارد. بنابراين سفر انريکه‌مو‌را به تعبيري با چراغ سبز نشان دادن ايران صورت پذيرفته است و مهم‌تر از آن سفر يک روزه شيخ تميم بن حمد آل ثاني امير قطر به ايران قاعدتا در راستاي احياي برجام بود. بنابراين آن‌چه واضح و مبرهن است اين‌که ايران به درستي متوجه شده است براي برون رفت از مشکلات اقتصادي به دنبال احياي برجام است چرا که منافع سياست در مذاکره و با در دست گرفتن ابتکار عمل شکل مي‌گيرد. همان‌طور که مي‌دانيد دستيابي غربي‌ها به نفت و گاز ايران از طريق توافق هسته‌اي بهتر و راحت‌تر از دستيابي آن‌ها به نفت و گاز روسيه است با توجه به اين‌که جنگ روسيه و اوکراين باعث بالا‌ رفتن قيمت نفت شد آمريکا و اروپايي‌ها تلاش کردند کشورهاي امارات و عربستان را تحت فشار قرار دهند تا توليد نفت‌شان را افزايش داده و قيمت نفت کاهش پيدا کند اما اين فشار‌ها نتيجه نداد و آمريکا و اروپا با مخالفت ابوظبي و رياض مواجه شدند. بنابراين نفت و گاز ايران يکي از ابزارها و فرصت‌هاي مهم در مذاکرات برجام است البته با توجه به مذاکراتي که بين ايران و عربستان با ميانجيگري عراق در حال انجام است بايد اين دورانديشي يعني مذاکره ايران و عربستان را در راستاي نگراني عربستان، امارات نسبت به عدم وجود تضمين در توافق هسته‌اي در خصوص تهديدات امنيتي در منطقه به حساب آورد. مسئولان بايد متوجه باشند بازار انرژي براي ايران يک فرصت ارزشمند است وقتي اوضاع کنوني جهان فرصتي اينچنيني ايجاد کرده است ايران بايد بدون درنگ از اين فرصت استثنايي در راستاي منافع ملي يا همان منافع ملت استفاده کند. اما راقم سطور بر اين نظر است مشکل اصلي ديپلماسي ايران در مذاکرات، صرف‌نظر از اين‌که چه وقت و چگونه به انجام مي‌رسد نه ديپلمات‌هاي ايراني و نه تحولات ناشي از حمله روسيه به اوکراين و نه حتي رويکرد نگاه به شرق در سياست‌خارجي‌ست بلکه مشکل خود تحريمي‌ست!