ایران در گذار از دوران تحریم‌هایی به سر می‌برد که قاطبه اقتصاددانان معتقدند ظرفیت خنثی‌سازی دارند. کشوری که در حال تحمل سخت‌ترین تحریم‌های اقتصادی و انسانی است و بیش از 3هزارو600 تحریم از سمت ایالات متحده بر گُرده اقتصاد آن سنگینی می‌کند، اکنون و با استقرار دولتی جدید، راهبرد رهایی از  فروش مواد خام و دستیابی به مدارهایی از تولید کالاهای صنعتی یا مشتقات حاصل از فرآوری مواد خام را در پیش گرفته است.
دوگانه‌ای که سال‌های گذشته بین دو جریان سیاسی داخل ایران همواره مورد مناقشه بوده، نگاه به بیرون یا درون کشور است و به نظر می‌رسد راهبرد دولت سیزدهم این دو را در راهبرد تمرکز بر همسایگی تلفیق بخشیده است. کیست که کتمان کند یکی از رهیافت‌هایی که می‌تواند اقتصاد را به سر منزل مقصود برساند، «دیپلماسی اقتصادی» است.
رئیس‌جمهوری در مراسم تحلیف خود با تبیین راه دیپلماسی ایران گفت: «من، دست دوستی و برادری به سوی همه کشورهای منطقه به‌خصوص همسایگان دراز می‌کنم.» از آن‌موقع تاکنون هم یکی از پرتکرارترین مواضع رئیس‌جمهوری، تمرکز بر ارتباط با همسایگان بوده و هست.
ویژگی‌های نخستین سفر خارجی رئیس‌جمهوری چه بود؟