هادی اعلمی فریمان، تحلیلگر مسائل آمریکای لاتین |
همکاری مشترک دو کشور ایران و ونزوئلا دارای یک سابقه مشخص است. دیپلماسی با این کشور در دولت‌های نهم و دهم در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، فنی و مهندسی و ساخت مسکن رشد یافت و تفاهمنامه‌هایی به امضا رسید. در این‌ همکاری‌ها دوطرف به اجرای تعهداتی ملزم شدند، به‌طور مثال ایجاد بانک مشترک یکی‌ از این برنامه‌ها به‌شمار می‌آمد. در قدم اول باید نتیجه این تفاهمنامه و تعهدات مورد ارزیابی و رصد قرار گرفته شود.
نکته دیگر این است که هر دو کشور در شرایط تحریم و مذاکره برای رفع تحریم قرار گرفته‌اند. در ارزیابی‌ها این موضوع نیز حائزاهمیت است. فاصله جغرافیایی دو کشور نیز یکی ‌دیگر از مسائلی است که در همکاری‌های این دو کشور تاثیر خواهد گذاشت. اما به‌طور کلی می‌توان از همکاری‌های مشترک ایران و ونزوئلا در حوزه نفت، ارزیابی مثبتی داشت. این مسأله در ارتباطات و همکاری‌های دو کشور وضوح بیشتری داشته و نتایج آن هم ملموس‌تر بوده است.
افزایش توان صادرات نفت و فرآورده‌های نفتی یکی از بارزترین‌ نتایج همکاری ایران و ونزوئلا به‌شمار می‌آید. در ارزیابی‌ها و برنامه‌ریزی‌های اقتصادی نیز باید نگاه بخش‌خصوصی همچون اتاق بازرگانی را مدنظر قرار دهیم تا بتوانیم از نتایج مثبت این همکاری‌ها برخوردار شویم.