یحیی برادری‌اش را «میلیاردی» ثابت می‌کند!

رابطه یحیی و درویش برخلاف حفظ ظاهر مدیرعامل باشگاه چندان خوب نیست. با این وجود دست سرمربی به واسطه قرارداد پر و پیمانی که به او پیش‌کش شده، آن‌قدر باز است که درویش چاره‌ای جز کج دار و مریز رفتار کردن نداشته باشد. با این وجود پیش کشیدن بحث حضور سیدجلال، بازیکن باتجربه‌ای که یحیی به نیمکت میخش کرد در کادر فنی می‌تواند نشانگر تلاش خاموش مدیرعامل برای کنار زدن سرمربی سرخپوشان باشد. در نظر گرفتن ۴۰ میلیارد در قبال دو فصل با هیچ منطقی نمی‌خواند، برای مربی‌ای که صفرتا صد خرید‌های فصل قبل پرسپولیس که با ارقام بالایی به جمع سرخپوشان اضافه شدند به خواست شخص او انجام شد، خرید‌هایی که کوچک‌ترین سودی برای قرمز‌های پایتخت نداشتند و حالا بسیاری از آن‌ها در لیست خروجی تیم قرار گرفته‌اند.
سرمربی جوان، اما گرانقیمت پرسپولیس این فصل نیز دست و دلبازانه لیست داده و درویش هم که گویی چشمش به پول حاصل از فروش سهام است، بی‌آنکه گامی در راستای پرداخت طلب خارجی‌های حکم به دست بردارد، برای باز کردن پنجره نقل و انتقالات سرخپوشان، بی‌محابا در پی جلب رضایت بازیکنان زیاده خواهی است که ابایی از مطرح کردن ارقام نجومی ندارند. هرچند که وقتی برای دو سال یحیی ۴۰ میلیارد در نظر می‌گیرند، درخواست ارقام ۱۰، ۱۵ میلیاردی از سوی بازیکنان دیگر چندان هم عجیب نیست. رقمی که درویش اگر چه آن را تأیید نکرده، اما رد هم نکرده است: «رقم قرارداد یحیی ۴۰ میلیارد نیست و شاید کمی کمتر از این مقدار باشد، ولی ماندن او ربطی به رقم قراردادش نداشت و گل محمدی حاضر است، بدون اینکه پولی بگیرد از باشگاه جدا شود.»، اما کمتر کسی است که نداند یحیی اگر قصدی برای جدا شدن از جمع سرخپوشان آن‌هم بدون گرفتن پولش داشت، در نتیجه یکی از آن استعفا‌های پرتعدادش طی دو سال گذشته با پرسپولیس خداحافظی می‌کرد، نه امروز که باز هم مدعی بستن تیمی برای کسب عنوان قهرمانی است. قهرمانی که خود نوار آن را پاره کرد!
از فدراسیون بی‌در و پیکری که هنوز معطل انتخاب رئیس است، انتظاری نیست برای نظارت بر عملکرد تیم‌ها در فصل مکاره نقل و انتقالات، اما وزارت می‌تواند در این بلبشو جور فدراسیون فوتبال را بکشد. هرچند که گام‌های اولیه برای واگذاری سرخآبی‌ها برداشته شده‌است، اما همچنان مالکیت این دو تیم به طور کامل از حیطه اختیارات دولت خارج نشده‌است، همین دلیل خوبی است که سجادی عملکرد مدیران این دو باشگاه و البته دیگر باشگاه‌ها را در فصل نقل و انتقالات مورد توجه قرار دهد! خصوصاً که صحبت‌های درویش از ریخت و پاش‌های شدید و زدن چوب حراج به بیت المال خبر می‌دهد.
اگر چه مدیرعامل پرسپولیس سعی دارد با گفتن اینکه بیرانوند به‌خاطر پرسپولیس از یک میلیون دلار گذشت یا مطرح کردن اینکه بازیکنانی که جذب کردیم، از تیم‌های دیگر ۱۰‌میلیارد بیشتر پیشنهاد داشتند ذهن‌ها را از ریخت و پاش‌های این روز‌های سرخپوشان منحرف کند، اما ادعا‌های امروز درویش یادآور صحبت‌های رضاییان در خصوص مجانی بازی کردن و امضای قرارداد سفید با پرسپولیس است و کمتر کسی است که نداند این گونه صحبت‌ها تا چه اندازه از واقعیت ماجرا دور است و حتی تخیلی!
از اوضاع بی‌سر و سامان پرسپولیس به رغم تلاش درویش و گل محمدی برای انکار آن همین بس که این باشگاه ۲۰ آذر ۹۹ با سیامک نعمتی برای تمدید قرارداد تا دو سال دیگر به توافق می‌رسد، اما در کمال تعجب بعد از پایان لیگ بیست و یکم بار دیگر باب مذاکره با او برای تمدید قراردادش را آغاز می‌کند تا این سؤال مطرح شود که قرارداد امضا شده قبلی چه شده که با وجود داشتن قرارداد، یک بار دیگر باشگاه با این بازیکن وارد مذاکره می‌شود! این تنها یکی از هزاران سؤال بی‌پاسخ در خصوص وضعیت پرسپولیس در فصل مکاره نقل و انتقالات است. تیمی که گفته می‌شود، پول حاصل از فروش سهام آن خرج بازیکنان و عقد قرارداد با آن‌ها نمی‌شود، اما مشخص نیست ۳۰ میلیاردی که مدیرعامل خبر از هزینه شدن آن می‌دهد کجا خرج شده است که نه صرف خرید بازیکن شده و نه صرف پرداخت بدهی‌ها. برای باز شدن پنجره نقل و انتقال و با این شرایط چطور درویش هر روز با بازیکنی جدید به توافق می‌رسد و قرارداد امضا می‌کند؟!