ناله برلیناله، کن و منافقین برای مجرمین امنیتی

فراخواندن محمد رسول‌اف و جعفر پناهی برای گذراندن اجرای حکم محکومیت‌های قبلی و تفهیم اتهام اقدامات ضد امنیتی و ملی آن‌ها و همچنین بازداشت مصطفی آل‌احمد به خاطر اقدامات ضد میهنی مثل جمع‌آوری امضا برای بیانیه موسوم به «تفنگت را زمین بگذار» که به منظور ایجاد آشوب و ناامنی اجتماعی در قضیه ریزش ساختمان «متروپل» انجام گرفت، بهانه‌ای برای ناله و زنجموره برخی جشنواره‌های سیاست‌زده خارجی، چون برلیناله و کن شده‌است.
جشنواره‌هایی که سالیان متمادی با زدن نقاب فرهنگی و هنری منادی «هنر برای هنر» بودند و با این بهانه هیچ خط قرمز و حد یقفی برای درنوردیدن و توهین به قوانین و ارزش‌های دیگر کشور‌ها جلودارشان نبود، این روز‌ها مدافع تعدادی از محکومانی شده‌اند که با نقاب سینماگر اقدامات ضد ایرانی خود را پیش می‌بردند.
واقعیت ماجرا این است که حدود ۱۲ سال پیش جعفر پناهی و محمد رسول اف که به لطف ارتزاق سینمای کشورمان از بیت‌المال توانسته‌بودند بر گرده آن سوار شوند و برای ساختن فیلم‌های به اصطلاح سینمایی به لطف خرس و شیر‌های پلاستیکی همین جشنواره‌های سیاسی و نه سینمایی عمدتاً غربی، به نان و نوایی برسند، علیه امنیت و ساختار‌های قانونی نظام شورش و دیگران را هم به این اقدام ضد ملی و میهنی ترغیب می‌کردند. بعد از سال‌ها و بار‌ها مماشات از سوی دستگاه قضایی بازداشت و در محاکم قضایی با مراعات همه جوانب حقوقی و قانونی به تحمل محرومیت‌هایی محکوم شدند، اما ادامه این شرارت‌ها باعث شد دستگاه قضا این‌بار آن‌ها را برای تحمل کیفر فرابخواند. «جعفر پناهی» چند سال پیش و پس از فتنه سال ۸۸ به شش سال حبس تعزیری و ۲۰ سال محرومیت از ساختن فیلم، نوشتن هر نوع فیلمنامه و مسافرت به خارج از کشور و «محمد رسول‌اف» هم به شش سال حبس تعزیری به جرم اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام محکوم شدند.
محرومیت ۲۰ ساله جعفر پناهی از فیلم‌سازی و نوشتن هر گونه فیلمنامه در حالی بود که وی طی سال‌های اخیر ضمن نقض آشکار قانون با نوشتن چندین فیلمنامه آثاری مثل «پرده»، «گل»، «سه رخ» و همچنین ساختن فیلم‌های «تاکسی» و «این فیلم نیست» و ارسال آن‌ها به جشنواره‌های خارجی نشان داد که نه‌تن‌ها اعتقادی به زندگی در سایه قوانین کشورش ندارد، بلکه حتی کمترین احترامی برای مراعات حقوق دیگر شهروندان هم ندارد و اصرار عجیبی به زیر پا گذاشتن آن‌ها دارد.


رسول اف و خانواده‌اش که به لطف نظام به مواهب غیر‌قابل باوری دست پیدا کرده‌اند و بیشتر از هر شهروند دیگری از بیت‌المال منتفع شده‌اند، نهایتاً در ادامه همین مسیر ضد میهنی به خاطر تبلیغ فرقه ضاله بهاییت در یکی از فیلم‌ها به یکسال زندان محکوم شد، اما به زندان نرفت!
محمد رسول‌اف و مصطفی آل‌احمد در جریان حادثه تلخ متروپل آبادان با همکاری محسن امیریوسفی، رئیس کانون کارگردانان سینما بیانیه‌ای موسوم به «تفنگت را زمین بگذار» را با امضای جعلی تعدادی از سینماگران تهیه کرد و به وطن‌فروشان شبکه ایران اینترنشنال فرستاد که هزینه‌های زیادی برای مردم و کشور ایجاد کرد.
حالا قوه قضائیه این افراد مجرم را برای گذراندن دوران محکومیت سابق و نیز تفهیم اتهام جدید بازداشت کرده و به دنبال آن از سازمان منافقین و جشنواره‌های سیاسی برلین و کن تا سلبریتی‌هایی مثل حامد بهداد و ترانه علیدوستی که خیلی دوست دارند به عنوان چهره برجسته اپوزیسیون مطرح شوند، به این اقدام قانونی اعتراض می‌کنند! شاید اگر امثال ترانه علیدوستی که در جشنواره‌های خارجی بر اساس نقش‌های تعریف‌شده سفارتخانه‌های خارجی مشغول اتهام‌زنی به نظام و کشور هستند با محرومیت مواجه می‌شدند، امروز شاهد گستاخی و اصرار آن‌ها برای زیر پا گذاشتن قانون در مورد مجرمینی مانند رسول اف و پناهی و امثالهم نبودیم! اقدامات پیشگیرانه‌ای که قبل از ورود قوه قضائیه به آن‌ها باید توسط سازمان سینمایی صورت می‌گرفت.