پیمان مولوی اظهارنظرهای شخصی در قامت رسمی

در جایی صحبت‌های سخنگوی دولت را دیدم که گفته بود به نظرم ما در مقابل تحریم‌ها خوب عمل کردیم چون اگر لبه این تحریم‌ها به اقتصاد همسایه گان ما می‌خورد وضعیت شان به مراتب بدتر بود.
از همینجا همان شکاف فکری که در بدنه جامعه نسبت به سیاستهای اقتصادی کلان وجود دارد کاملاً نمایان می‌شود و آن تحلیلی غلط از موفقیت در مدیریت تحریم‌هاست.
از زمان شروع تحریم‌ها اتمی بر روی اقتصاد ایران از سال ۱۳۹۱ تا امروز به بررسی برخی شاخص‌ها می‌پردازیم:
رشد اقتصادی: رشد اقتصادی ایران در یک دهه منتهی به شروع تحریم‌ها در یک دهه به طور متوسط عدد صفر را نشان می‌دهد


افت ارزش پول ملی: از سال ۱۳۹۱ تا امروز دلار از ۱۸۰۰ به ۳۱۰۰۰ تومان رسیده است و این افت فاحش قدرت خرید ایرانیان را یک هفدهم کرده است.
تشکیل سرمایه ثابت ناخالص: تشکیل سرمایه ثابت ناخالص در بخش ماشین آلات ،تجهیزات و ساختمان از سال ۱۳۹۱ تا امروز روند کاهشی و رشد منفی را تجربه می‌کند. و در سال ۱۳۹۸ خط استهلاک از آن رد شده است، به بیان دیگر ماشین آلات و تجهیزات و ساختمان‌ها در حال فرسایش ناشی از عدم سرمایه گذاری برای تعمیر و نگهداری هستند.
رشد نقدینگی افسار گسیخته: نقدینگی از سال ۱۳۹۱ تا امروز ۱۳ برابر شده است در صورتی که روند رشد اقتصادی صفر بوده و امروز به ۵۰۰۰ هزار میلیارد تومان رسیده است.
نرخ تورم: متوسط بالای ۲۰ درصد تورم در ۴ دهه و متوسط تورم بالای ۳۵٪ در ۴ سال گذشته را هم به این امر اضافه فرمایید.
حال بازگردیم به سخنان سخنگوی دولت که وضعیت را قابل قبول ارزیابی فرموده اند!
کافیست ایشان به تورم عراق کشور جنگ زده در ۲۰ سال اخیر نظری بیفکند که در حول و‌حوش ۲٪ در حرکت بوده و قدرت دینار این کشور را هم در برابر دلار ببینند!
یا تورم عربستان سعودی را که در حدود ۲.۵٪ در یک دهه گذشته است و قدرت پول این کشور و البته درآمد سرانه اش را.
یا همین همسایه شمالی آذربایجان و قدرت خرید مانات واحد پول این کشور را.
سخنان سخنگوی دولت باید سنجیده و عاری از اظهار نظرهای شخصی باشد، این را فراموش نکنید.