10 ساعت کار در گرمای 55 درجه

«آرمان امروز» در گفت‌وگو با کارگران عسلويه فيلم گرمازدگي آنها در شرايط سخت را مورد بررسي قرار مي‌دهد: مسئولان نمي‌خواهند که ساعت کاري گران پروژه‌هاي پارس جنوبي و چند پروژه ديگر را کاهش دهند زهره حاجیان
چند روزي است که فيلم‌هايي از شرايط سخت کارگران درعسلويه و گرمازدگي و ازحال رفتن تعدادي از آنها در فضاي مجازي دست به دست مي‌شود. در اين فيلم‌ها که ادعا شده 500 نفر بر اثرگرماي شديد درعسلويه به بيمارستان منتقل شده و حتي چند نفر هم فوت کرده‌اند. از منابع آگاه، شرايط کاري در عسلويه را «بسيار بد» توصيف کرده و افزوده است که «روزانه 100 کارگر» در اين شهر بندري دچار گرمازدگي مي‌شوند. براي در جريان گرفتن اين اتفاق و راستي آزمايي بيهوش شدن کارگران با چند نفر از کارگران درعسلويه صحبت کرديم. همين چند سال پيش بود که افراد زيادي براي کار و درآمد بالا راهي عسلويه شدند، اما اکثر آنها نتوانستند گرماي شديد و طاقت فرساي آنجا را تحمل کنند و برگشتند. هنوز هم کارگران بومي و شهرهاي اطراف عسلويه و البته کارگران شهرهاي دور و نزديک مشغول به کار درسايت‌هاي پتروشيمي و نفتي هستند و مجبورند که سختي کار را تحمل کنند.
احمد، 50 سال سن دارد و يکي از کارگران نفتي است که ازلاهيجان به عسلويه آمده و از 2 سال پيش درعسلويه کار مي‌کند. او به «آرمان امروز» مي‌گويد: «همه کارگران هرسال درتابستان سختي زيادي را تحمل مي‌کنند اما امسال هوا گرمتر و شرايط کاري سخت‌ترشده  است.» به گفته وي «امسال افراد بيشتري دچار گرمازدگي شده و به بيمارستان منتقل مي‌شوند.» خواسته احمد و کارگران ديگر کم شدن ساعات کاري کارگران است که مسئولان فقط حرفش را مي‌زنند و تا امروز محقق نشده است.
گرماي 55 درجه و شرجي 80 درجه


کاميار، 27 ساله يکي ديگراز کارگران معتقد است: «ما کارگران سايت پارس جنوبي به سختي روزگارمي‌گذرانيم. کسي که در کمپ‌هاي شلوغ و دور از خانواده کار و زندگي نکرده باشد حال ما را متوجه نمي‌شود. کار کردن درگرماي 55 درجه و شرجي هواي 80 درجه سخت است، اما کار براي آنهايي که در ارتفاع کار مي‌کنند و يا کارگرِ تاسيساتي  و تعميرکارهستند، طاقت فرساست. به همين دليل است که هر روز تعدادي از کارگران از گرما بيحال و حتي بي‌هوش شده  و به بهداري و بيمارستان منتقل مي‌شوند. يکي از مهمترين مشکلات ما اين است که ساعت کاري را کاهش نمي‌دهند و امکانات کافي در اختيارمان نيست. کارگران تاسيستاتي حتي مجبورند بيشتر از 10 ساعت کارکنند.» کاميار مي‌گويد: «مسئوليت تامين معاش خانواده  تنها هدفم از کار کردن در اين هواي جهنمي است و دلتنگ همسر و پسر يک ساله‌ام هستم.»
کاهش ساعت کاري کارمندان اداري، انصاف نيست
يکي از مديران پروژه‌اي درعسلويه که نمي‌خواهد نامش در اين گزارش ذکر شود به خبرنگار «آرمان امروز»‌ مي‌گويد: اواخر هفته گذشته نامه‌اي به دستمان رسيد که کارکنان ادارات در عسلويه به علت گرماي هوا 4 ساعت سر کار حضور داشته باشند. مسئولان بالادستي آيا نمي‌دانند که کارمندي که زير کولر نشسته از گرما باکي ندارد، کار درست اين است که کمي از ساعت کاري کارگران کم کنيد که روزانه 10 ساعت بايد در زير آفتاب کار کند و زجر بکشد. اين روزها ساعت کارگران پروژه‌هاي پارس جنوبي و چند پروژه ديگر زياد است. او با اشاره به اينکه ساعت کاري کارمندان ادارات دولتي را کم مي‌کنند که در مصرف برق صرفه جويي کنند مي‎گويد: «غافل ازآنکه همه بدبختي و مشقت و رنج براي کارگراني است که درهواي شرجي و گرماي بالاي 50 درجه بايد 10 ساعت در روز کار کند. ما هم شنيده‌ايم که  برخي از روزها ده‌ها و شايد صدها نفر از گرما بيهوش شده و به بيمارستان منتقل مي‌شوند.»‌
به موقع بايد به داد گرمازدگان رسيد
يک پزشک عمومي و متخصص بيهوشي و مراقبت‌هاي ويژه در اين رابطه به «آرمان امروز» مي‌گويد: «اگر در زمان سريع، به داد فرد گرمازده رسيد، نجات پيدا مي‌کند و گرنه امکان مرگ وجود دارد.» داود سراج‌ با اشاره به اينکه اگر به‌هرعلتي دماي بدن فردي بالا برود گرمازدگي رخ داده است، مي‌گويد: مهمترين دليلش هم کارسخت در زير نور شديد آفتاب و کار کردن در کنار کوره‌ها و يا  انجام ورزش‌هاي سنگين است. علائم  گرمازدگي هم ازظاهر فرد مشخص مي‌شود که مهمترين آن بدن داغ و صورت سرخ و تپش قلب است و در مراحل پيشرفته  به تشنج و حتي مرگ مي‌انجامد. البته مرگ زماني اتفاق مي‌افتد که مدت زيادي به بيماررسيدگي نشود، آب بدن فرد از بين برود و اثرات فيزيولوژيکي در قلب و تنفس در بيمار مشاهده شود و فرد دچار تشنج و مرگ مي‌شود.  اين پزشک عمومي مي‌گويد: درجه بدن اگر بالاي 6/40 يا 105 درجه فارنهايت  برسد فرد، گرمازده شده که علائم و عوارض خودش را دارد اما  در مراحل پيشرفته که گرمازدگي به تشنج و مرگ منجر مي‌شود فرد با بي‌حالي  روي زمين مي افتد تپش قلب مي‌گيرد و حتي به له له زدن مي‌افتد.در اين حالت بدن فرد با اينکه سرخ و گرم بوده، نمور و سرد مي‌شود ولي به دليل اينکه  آب بدنش را از دست داده بدن کم کم سرد مي‌شود و پس از آن تشنج مي‌کند.
از سراج مي‌پرسم در اين روزها که گرماي تهران هم شديدتر شده آيا بيماري با علائم گرمازدگي به شما مراجعه کرده است؟ او در پاسخ به اين سوال مي‌گويد: «از آنجايي‌که مطب من در منطقه کارگر نشين واقع شده  و اکثر ساکنانش کارگرهستند  چندين مورد مراجعه کننده داشتم که با بي‌حالي و ضعف به مطب آمدند که البته چندان حاد نبود و با سِرم و داروهاي تقويتي بهتر شدند و نياز به درمان تخصصي نداشتند. در صورتي که بيماري به مرحله پيشرفته رسيده باشد و ميزان پتاسيم خون کم شود يا ‌الکتروليت‌هاي خون به هم بريزد با آزمايش مشخص مي‌شود و با توجه به جواب آزمايش درمان شروع مي‌شود. اين شرايط کاري براي کارگران عسلويه خيلي بد و سخت است. آنها معمولا آب کافي نمي‌خورند ، در شروع گرمازدگي سرم تراپي نمي‌شوند ودارو مصرف نمي‌کنند. يک راهکار ساده اين است که  مسئولان پروژه‌ها،  يک بشکه بزرگ آب در محيط کار قرار بدهند و کارگران مدام بدنشان را خيس کنند، چون آب از طريق پوست دفع مي‌شود. »
اجازه دهيد کارگرها بجاي روز شبها کار کنند
بدون شک کارگراني که در پروژه‌هاي پارس جنوبي و نفتي درعسلويه کار مي‌کنند به دليل مشکلات اقتصادي و تامين معيشتي خانواه‌هايشان از شهرهاي دور و نزديک در کمپ‌ها زندگي مي‌کنند. اين افراد درشرايطي که دوري از خانواده را تحمل مي‌کنند بايد طاقت گرماي نفس گيرجنوب کشوررا هم داشته باشند. آنها در اينکه بهتراست بجاي گرماي شديد روز، شب‌ها کار کنند متفق القولند. اما آيا مسئولان پروژه‌ها وکارمندان ادارات که  زير کولرمي‌نشينند وساعت کاريشان هر روز کمتر مي‌شود به اين خواسته بجاي کارگران اعتنايي مي‌کنند؟اين در حالي‌ست که بسياري از مردم فکر مي‌کنند کارگران پروژه‌ها درعسلويه درآمدهاي آنچناني دارند و نان‌شان درروغن است.
نادیده گرفتن قوانین
ماده 85 قانون کار: «براي صيانت نيروي انساني و منابع مادي کشور رعايت دستورالعمل‌هايي که از طريق شوراي عالي حفاظت فني (جهت تأمين حفاظت فني) و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکي (جهت جلوگيري از بيماري حرفه‌اي و تامين بهداشت کار و کارگر و محيط کار) تدوين مي‌شود، براي‌کليه کارگاه‌ها، کارفرمايان، کارگران و کارآموزان الزامي است.»
همچنين طبق ماده 91 قانون کار؛ «کارفرمايان و مسئولان کليه واحدهاي موضوع ماده 85 اين قانون مکلف هستند بر اساس مصوبات شوراي عالي حفاظت فني براي تامين حفاظت و سلامت و بهداشت کارگران در محيط کار، وسايل و امکانات لازم را تهيه و در اختيار آنان قرار داده و چگونگي کاربرد وسايل فوق‌الذکر را به آنان بياموزند و در خصوص رعايت مقررات حفاظتي و بهداشتي نظارت نمايند. افراد مذکور نيز ملزم به استفاده و نگهداري از وسايل حفاظتي و بهداشتي فردي و اجراي دستورالعمل‌هاي مربوطه کارگاه هستند.»