زمانه را تو بساز

یادداشت

علیرضا سلیمانی
فعال رسانه



پنجشنبه شب، حیاط دفتر رئیس جمهور میزبان بچه‌های مدال‌آور المپیادهای علمی است. دانش‌آموزانی که دیگر حالا خیلی‌های‌شان دانشجو شده‌اند و اولین بار است موفق می‌شوند رئیس جمهور را ببینند. در این دیدار قرار است هشت نفر از مدال‌آوران سخنرانی کنند. تیم‌ها یک به یک در صندلی‌ها مستقر می‌شوند و سخنرانان در ردیف اول می‌نشینند. رفت و برگشت‌ها و مشورت‌های بچه‌ها در جریان است و متن‌ها تا لحظات آخر کم و زیاد می‌شود. گفت‌وگوها به وزیر آموزش و پرورش و رئیس سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان هم می‌کشد. فضا صمیمی است و خانواده‌ها هم برای بار اول حضور دارند. خانم مجری هم در حال تمرین است. سن کمی دارد و بعداً مشخص می‌شود خودش دانش‌آموز سمپاد است. یکی از تیم‌ها تازه عصر امروز از گرجستان برگشته؛ با 9 مدال طلا و 1 مدال نقره و رتبه اول جهان! جنب و جوش در گوشه حیاط زیاد شده و این یعنی تا لحظاتی دیگر رئیس جمهور وارد مراسم خواهد شد. آقای رئیسی با همراهی وزیر آموزش و پرورش وارد می‌شوند. مراسم با قرائت قرآن و پخش سرود ملی آغاز می‌شود. اولین سخنران خانم دکتر یاوری است؛ رئیس سازمان ملی استعدادهای درخشان که در واقع متولی اصلی برگزاری المپیادهای دانش‌آموزی پس از ادغام باشگاه دانش‌پژوهان جوان و سمپاد است. 
خودش نخبه المپیادی است و اکنون رئیس سمپاد است. مدال جهانی المپیاد کامپیوتر دارد و پس از تکمیل تحصیلات خود به ایران برگشته است. درباره نگاه تربیتی به المپیاد صحبت می‌کند. می‌گوید مدال گرفتن تنها هدف ما نیست. ما از ترویج المپیادهای علمی به دنبال روحیه علمی و سبک زندگی مسأله‌محور در بچه‌ها هستیم. به شرکت‌های دانش‌بنیانی اشاره می‌کند که بذر شکل‌گیری آنها در فضای المپیاد و شبکه بچه‌های مدال‌آور بوده است. در گرماگرم صحبتش خانم مجری وقت را به او تذکر می‌دهد و با شوخی می‌گوید شاگردان خودمان هستند دیگر! و صحبت را جمع‌بندی می‌کند. نوبت به بچه‌ها می‌رسد.  صحبت‌ها خوب است و متنوع. هم انتقاد دارند و هم پیشنهاد. هم منصفانه است و هم واقع‌بینانه؛ دقیقاً همان طور که از مدال‌آوران انتظار می‌رود. 
​​​​​​​آقای رئیس جمهور و باقی مسئولان با دقت گوش می‌کنند و یادداشت برمی‌دارند. نوبت وزیر می‌رسد. از تسهیلات و حمایت‌های دولت برای نخبگان می‌گوید و یک خبر خوب هم می‌دهد. پس از بیش از 10 سال، اساسنامه جدید باشگاه دانش‌پژوهان جوان تصویب و از سوی رئیس جمهور برای اجرا ابلاغ شده است. آقای نوری می‌گوید هیأت امنا هم مشخص شده و بزودی تکلیف رئیس جدید باشگاه هم معلوم می‌شود. از رکوردشکنی امسال با 20 مدال طلا می‌گوید و در تأیید سخنان بچه‌ها درباره عدالت آموزشی می‌گوید برنامه‌های مهمی برای عدالت آموزشی در حوزه نخبگان تدوین شده است. 
سخنان رئیس جمهور آغاز می‌شود. زاویه صحبت آقای رئیسی غیرمنتظره است. از آماری که یکی از مدال‌آوران درباره مهاجرت داد استفاده می‌کند و می‌گوید ما امشب میزبان بچه‌هایی هستیم که می‌خواهند در جامعه «مؤثر» باشند نه «متأثر». کسانی که قد کشیدند تا جامعه را سرافراز کنند نه فقط درآمد خودشان را زیاد کنند. رئیس جمهور به نخبه‌ها گفت باید عشق شما به پیشرفت ایران طوری باشد که اگر از در بیرون‌تان کردند از پنجره برگردید. جمله طلایی آقای رئیسی به بچه‌ها این بود که اگر زمانه با تو نساخت، زمانه را «تو» بساز.  واکنش المپیادی‌ها دیدنی بود. لبخندها و پچ‌پچ‌ها نشان می‌داد درگیر صحبت‌ها شده‌اند. گویا کسی دارد بار سنگینی روی دوش‌شان می‌گذارد. نوبت تقدیم هدایا و عکس یادگاری شده بود. تیم‌ها جداگانه برای دریافت لوح تقدیر و هدایا می‌آمدند و بعد روی پله‌های ساختمان پاستور برای عکس یادگاری جمع می‌شدند. تصویر ذهنی همه مردم با این پله‌ها به عکس‌های دسته جمعی کابینه‌ها برمی‌گردد. یکی از مادرها جمله جالبی گفت. به همسرش گفت ای کاش همه‌شان چند سال بعد روی همین پله‌ها به عنوان وزیران این کشور عکس بگیرند. بعد از عکس یادگاری، رئیس جمهور در حیاط حضور دارد و با خانواده‌ها هم گفت‌وگو می‌کند. مراسم تمام شده و بچه‌ها گروه گروه مشغول گپ و گفت هستند. با آن که سن زیادی ندارند حرف‌های عمیقی دارند. واقعاً لیاقت دارند روزی روی همین پله‌ها به عنوان رئیس جمهور و وزیر و وکیل ملت بایستند و عکس یادگاری بگیرند و آن روز حتماً نزدیک است.