سیمین نوروزی| سیدعباس سجادی گیلوان، متولد ۱۳۴۹ در روستای گیلوان از توابع شهرستان خلخال، شاعر، ترانه‌سرا، منتقد ادبی و مجری تلویزیون است.  او از جمله چهره‌هایی است که قبل از تأسیس سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران در اواسط دهه هفتاد، کانون‌های ادبی فرهنگسراهای تهران را راه‌اندازی کرد. در کنار اجرا و نویسندگی، مستندسازی هم کرده و تهیه‌کننده برنامه‌های ادبی و هنری صدا و سیما بوده است. سجادی گیلوان در حال حاضر عضو شورای شعر سازمان صدا و سیماست.

  شما رشته تحصیلی مرتبط با ادبیات نداشته‌اید؟
خیر.

  پس ذوق ادبی و اشتیاق‌تان مرهون ارتباط مستقیم با استادان خاصی بوده؟
خشت اول آن خانواده بود. زمانی که چشم باز کردم، پدرم شعر می‏خواند؛ از پروین اعتصامی گرفته تا حافظ، سعدی، شاهنامه فردوسی و.... ذهن ما هم کم‌کم با ادبیات و فرهنگ ساخته شد. پدرم هر بار سخن می‏گفت، شاهد مثالش شعر بود و حکایت. یعنی بحث سخنوری و اینها هم به نوعی در خانواده ما با آن توان اندکی که من دارم، ارثی بود. پدرم آدم بسیار سخنوری بود، همین‌طور عمو و پدربزرگم. در واقع بحث ادبیات و سخنوری در گذشتگان‌مان متداول بود. خواهر کوچک‌ترم هم، خانم فتانه سجادی، خودش از مجریان خوب تلویزیون بود که سال‏ها برنامه‏‌های خانواده را اجرا می‏کرد. اخوی مرحوم من هم به نوعی مشوق و راهنمایم بود؛ هم سخنور بود، هم استاد دانشگاه. دکتری علوم سیاسی داشت و در حوزه شعر و ادبیات صاحب‌نظر بود. در خانواده‏ ما خوشبختانه فضا این‌گونه بوده.
  پس کلا برخوردهای اول شما با ادبیات از این طریق بوده؟