جدیت یوفا، جدیت ما!

عدم رعایت فرپلی مالی، هشت باشگاه اروپایی را نقره‌داغ کرد. فصل ۲۰۱۲-۲۰۱۱ بود که یوفا بعد از بررسی‌های گسترده، سیستم فرپلی مالی را در فوتبال اروپا اجرایی کرد، یعنی با وجود خصوصی بودن باشگاه‌های فوتبال، یوفا این اجازه را به تیم‌ها نمی‌داد که هر اندازه می‌خواهند هزینه کنند. در واقع ماهیت قانون بازی جوانمردان مالی این بود که به باشگاه‌ها دستور داده شد بیش از درآمد خود خرج نکنند. برای یوفا اهمیتی نداشت که هزینه‌ها از جیب باشگاه پرداخت می‌شود، نه مردم. مسئله حائز اهمیت برقراری عدالت و ممانعت از عقد قرارداد‌های سنگین و سرسام‌آور بود. تفکری با هدف پیشگیری از مشکلاتی که می‌توانست در آینده گریبان تیم‌ها و حتی فوتبال اروپا را بگیرد.
هزینه کردن بی‌رویه از سوی تیم‌هایی که تمکن مالی بهتری نسبت به سایرین دارند علاوه بر ایجاد بی‌عدالتی می‌توانست پولشویی، دلالی و مشکلات بسیاری را به بار بیاورد و دردسرساز شود، به همین دلیل برای باشگاه‌ها محدودیت‌هایی ایجاد شد تا ضمن اجرای عدالت از رخ دادن اتفاقات ناگوار در آینده جلوگیری شود. بر همین اساس عجیب نبود جرایمی هم برای باشگاه‌های متخلف در نظر گرفته شود تا حتی آن‌هایی که با مشکلات مالی دست و پنجه نرم نمی‌کنند هم فکر تخطی به سرشان نزدند و اگر هم زد، چنان نقره‌داغ شوند که دیگر به صرافت تکرار این تخلف نیفتند. در همین راستا بلافاصله بعد از پایان فصل نقل و انتقالات در اروپا، یوفا هشت باشگاه میلان، موناکو، رم، بشیکتاش، اینتر، یوونتوس، مارسی و پاری‌سن‌ژرمن را به دلیل نقض قوانین فرپلی مالی جریمه کرد.
براساس تصمیم اتخاذ شده از سوی فیفا؛ رم ۵ میلیون یورو، اینتر ۴‌میلیون یورو، یوونتوس ۵/۳ میلیون یورو، میلان ۲ میلیون یورو، بشیکتاش ۶۰۰ هزار یورو و مارسی و موناکو هر کدام ۳۰۰ هزار یورو جریمه شدند، اما سنگین‌ترین جریمه برای پولدار‌های پاریسی بریده شد و یوفا، پی‌اس‌جی را با حکمی ۱۰ میلیون یورویی نقره‌داغ کرد تا حساب کار دست دیگر باشگاه‌ها نیز بیاید که به واسطه داشتن تمکن مالی هر طور که می‌خواهند در فصل نقل و انتقالات جولان ندهند!
یوفا در حالی باشگاه‌های فوتبال اروپا را بابت هزینه‌های هنگفت در فصل نقل و انتقالات جریمه می‌کند که صفر تا صد پولی که در این تیم‌ها خرج می‌شود از جیب مدیران باشگاه می‌رود و برای دخل و خرج هیچ باشگاهی از جیب ملت هزینه نمی‌شود. درست برعکس فوتبال ایران که به واسطه دولتی بودن باشگاه‌های آن، صفر تا صد هزینه‌ها از بیت‌المال و جیب مردم می‌رود، بی‌آنکه کک کسی هم بگزد یا صدایی از مسئولی بابت این دست‌درازی به جیب ملت دربیاید و قدمی برای ممانعت از آن بردارد!


سال‌هاست که فوتبال باشگاهی ایران از دولت ارتزاق می‌کند و با وجود یدک کشیدن واژه حرفه‌ای هنوز نتوانسته جز یکی، دو مورد خاص روی پای خود بایستد. هرچند در همان یکی، دو مورد نیز به دلیل مهیا نبودن زیرساخت‌ها و عدم همکاری ارگان‌ها شاهد اتفاقات ناگواری بوده‌ایم که چشم دیگر باشگاه‌ها را برای خارج شدن از یوق دولت ترسانده است!
فوتبال ایران سال‌هاست که وامدار جیب مردم است و هرگز کسی به صرافت ممانعت از این مورد خاص و حیف و میل بیت‌المال نیفتاده است. بی‌توجهی که باعث رشد چشمگیر دلالی‌ها در این رشته شده و میزان فساد را به شکل قابل توجهی افزایش داده است. حال آنکه فوتبال اروپا به‌رغم خصوصی بودن باشگاه‌ها، سال‌ها قبل برای ممانعت از رخ دادن چنین اتفاقاتی دست به کار وضع قانون فرپلی مالی زده است. قانونی که الگوبرداری از آن شاید بتواند اندکی از دست‌درازی باشگاه‌ها به جیب مردم بکاهد و آن‌ها را به سمت و سوی درآمدزایی سوق دهد. مسئله‌ای که تا به امروز مورد توجه هیچ مدیر و مسئولی قرار نگرفته تا همچنان شاهد ارتزاق باشگاه‌ها از جیب مردم باشیم، آن‌هم بدون هیچ محدودیت خاصی!