روزنامه جوان
1401/06/20
کرسی بین‌المللی هم سفر می‌خواهد و هم خرج کردن
سال‌هاست که ورزش ایران بابت از دست دادن کرسی‌های مهم بین‌المللی و نداشتن چهره‌های بانفوذ در فدراسیون‌ها و اتحادیه‌های جهانی ورزش ضربات جبران‌ناپذیری را متحمل شده است. سال‌هاست که تلاش می‌کنیم حداقل بتوانیم در رشته‌هایی که سرآمد آن‌ها در جهان هستیم در زمینه تصمیم‌گیری‌ها نیز حرفی برای گفتن داشته باشیم، اما ....اما هنوز نتوانسته‌ایم راه و رسم درست دیپلماسی ورزشی را در پیش بگیریم. هنوز یاد نگرفته‌ایم که باید برای کسب کرسی‌های مهم بین‌المللی لابی کنیم و البته کمی هم خرج تا بتوانیم با حضور در این مجامع حقمان را بگیریم. مشکلات زیادی بر سر راه رسیدن به این هدف وجود دارد، اما مهم‌ترین مشکل آن را باید در نوع نگاه مسئولان ورزش کشور به کسب این کرسی‌های مهم جست‌وجو کرد.
کشتی ایران شناسنامه کشتی جهان است؛ این حرف اغراق نیست و حقیقتی است که دوست و دشمن به آن معترف هستند. با این حال کشتی ایران در عرصه تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی حتی از کشور‌های گمنام این رشته هم عقب‌تر است و هرچه آن‌ها سعی دارند با رسیدن به کرسی‌های بین‌المللی برای خودشان اسم رسمی دست و پا کنند اینجا در ایران عزمی برای این کار دیده نمی‌شود.
اتفاق بسیار تلخی است که رئیس فدراسیون کشتی عنوان کند از سر اجبار در انتخابات هیئت رئیسه شرکت کرده و بدتر از آن اینکه بگوید حاضر نیست برای انجام این امور سفر و برای کسب رأی پول خرج کند! بیان چنین حرفی یعنی اوج ناآشنایی با دیپلماسی ورزش، یعنی اوج ندانم‌کاری و اهمیت ندادن به روابط بین‌المللی و اهمیت نداشتن کرسی‌های تصمیم‌گیری و اعمال نفوذ.
علیرضا دبیر با بیان این حرف درست برخلاف تمام خواسته‌ای که مدعی است برای کشتی دارد عمل کرده است. او در طول دورانی که رئیس فدراسیون بوده تمام تلاش خود را به کار گرفته تا کشتی ایران سربلند باشد و پیشرفت کند، اما درست در حساس‌ترین زمان ممکن و در شرایطی که باید برای اعتلای کشتی ایران حرکت می‌کرد، ایستاد و نگاه کرد تا باز هم یک کرسی مهم بین‌المللی از دست کشتی ایران برود.
آنچه باید به رئیس فدراسیون کشتی یادآور شد، این است که تمام تلاش‌ها به لباس تمرین پوشیدن و حضور در خانه کشتی ختم نمی‌شود. باید به موقع سفر هم بروی و برای اعتلای کشتی در سطح بین‌الملل پول هم خرج کنی. علیرضا دبیر در حالی این دو مهم را نادیده گرفته که خوب می‌داند چگونه سال‌هاست شاهد حق‌خوری‌های واضح از کشتی‌گیران ایران در مسابقات جهانی و المپیک هستم، آن هم تنها به این خاطر که در سطح مدیریت جهانی کشتی هیچ حرفی برای گفتن نداریم. ایران در اتحادیه جهانی کشتی حتی پایین‌تر از کشورهایی، چون هند است. هرچه آن‌ها کرسی‌های مهم و تأثیرگذار دارند، ما هیچ نداریم و در عوض با بیان حرف‌هایی که کاملاً از سر بی‌اطلاعی و حتی بی‌مسئولیتی عنوان میشود سعی در فرار رو به جلو و مقصر جلوه دادن بقیه داریم.
کشتی ایران یک فرصت خوب را از دست داد و حالا باید تا سال آینده منتظر بماند. البته به شرط آنکه رئیس فدراسیون کشتی تا سال آینده به این نتیجه برسد که برای موفقیت و کسب کرسی بین‌المللی هم باید سفر کنی و هم خرج.
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
سایر اخبار این روزنامه
هشدار اعدام به سارقان محارب
اهداف امریکا و رژیم صهیونیستی از ایجاد بی ثباتی در عراق
نتیجه اصلاحات‌تان را هم دیدیم!
نتیجه اصلاحات‌تان را هم دیدیم!
بنگاه‌داری بیمه‌ها روی تن‌رنجور بیماران
چرا «سخن درست» کافی نیست؟
دیکته ضد ایرانی امریکا به اروپا
حوادث یمن بسیار شبیه حوادث انقلاب اسلامی است
شما مجریان ایرانی بی‌بی‌سی ایرانی هستید؟!
از سرکشی آپارات‌گیم تا ترک فعل ساترا
دنده‌عقب متقاضیان خودرو از بازار به امید ارزانی
آنقدر مجروح داشتیم که انگار تهران منفجر شده بود
فارغ التحصیلان مدرسه مفید در دانشگاه جبهه هم قبول شدند
دولت در مبارزه با مشکلات بن بستی نمی‌شناسد
هر آن که کی‌روش بخواهد!
کرسی بین‌المللی هم سفر می‌خواهد و هم خرج کردن
