ضرورت واقع‌بینی در مذاکرات

مهدی ذاکریان
در بحث توافق هسته‌ای هرکدام از طرفین مذاکره می‌خواهند امتیازهای بیشتری بگیرد تا به‌زعم خود برنده نهایی باشند. آمریکا که ادعای ابرقدرتی در دنیا دارد، باید مصالح خود را در نظر بگیرد و همچنین تحت‌تاثیر لابی اسراییل هم است. پس تعلل کاخ‌سفید را می‌‌توان امری قابل‌پیش‌بینی دانست. از این طرف هم ایران روی موضع‌های خود پافشاری می‌کند و تصمیمی بر عقب‌نشینی نگرفته است. در واقع جدل همیشگی ایران و آمریکا اصلی‌ترین دلیل تداوم بلاتکلیفی پرونده مهم هسته‌ای است. باید این واقعیت را گفت، نظرات و دیدگاه‌های اشتباه تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران شرایط را دشوار کرده است و به‌همین دلیل نمی‌توانیم کاری برای بهبودی وضعیت انجام بدهیم. در واقع تیم هسته‌ای دولت را کسانی تشکیل داده‌اند که تا همین یکسال پیش منتقد هر نوع مذاکره‌ای با غرب بودند و اکنون هم در شرایطی پای میز مذاکره می‌نشینند که حتی شناختی حداقلی از مناسبات نظام بین‌الملل و الزامات مذاکره ندارند.  برای پایان دادن به تنازع هسته‌ای تکلیف چیزی جز این نیست که واقعیت‌‌ها را ببنیم و شرایط را بررسی دقیق کنیم تا بدانیم، با چه رویکردی می‌‌توانیم این گره کور را باز کنیم. مناسبات بین‌المللی قابل مدیریت هستند و اگر موضع‌هاییی منطقی بگیریم و از اظهارنظر و تصمیم‌های هیجانی پرهیز کنیم،‌ حتما می‌توانیم راهی برای عبور از این برهه پرمانع پیدا کنیم. اما متاسفانه آنچه دولت فعلی از خودش به‌نمایش می‌دهد، افکار عمومی را روز به‌روز ناامیدتر می‌کند. آقایان منتظرند،‌ دو ماه بگذرد و بعد از شروع زمستان اروپا به‌خاطر نیازش به گاز ایران مشکل را حل کند. در حالیکه اصلا نیازی در کار نیست. تاکید می‌کنم، برای توفیق در مناسبات بین‌‌المللی کمترین چیزی که باید داشته باشیم این است که مختصات جهان را بشناسیم و بدانیم برای هر موضوعی چه موضعی را باید مطرح کنیم. متاسفم که باید بگویم،‌ تیم فعلی که ماموریت به‌سرانجام رساندن پرونده هسته‌ای را دارند، هیچ‌کدام از این موارد را ندارند و به‌همین دلیل نمی‌دانند شرایط را باید چطور مدیریت کنند و نتیجه‌اش هم این می‌شود که مشکلات‌مان همچنان پابرجا بماند.